Bath
![]() Most Pulteney | |
Państwo | |
---|---|
Kraj | |
Region | |
Hrabstwo ceremonialne | |
Unitary authority | |
Powierzchnia |
29 km² |
Wysokość |
5–50 m n.p.m. |
Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
01225 |
Kod pocztowy |
BA1, BA2 |
Położenie na mapie Somersetu ![]() | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii ![]() | |
Położenie na mapie Anglii ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa | |
Portal ![]() |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
I, II, IV |
Numer ref. | |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1987 |
Bath – miasto w Anglii, w hrabstwie Somerset, położone 159 km na zachód od Londynu i 21 km na wschód od Bristolu. Miasto posiada status city, nadany przez królową Elżbietę w roku 1590. W roku 1889 uzyskało status gminy miejskiej, od roku 1996 jest centrum administracyjnym jednostki autonomicznej Bath and North East Somerset.
Miasto położone jest w dolinie rzeki Avon, w miejscu, gdzie występowały naturalne wody geotermalne. Kolonizatorzy rzymscy wybudowali tu łaźnie i świątynię i nazwali to miejsce Aqua Sulis. W roku 973 w Bath koronowano na króla Anglii Edgara. Za czasów georgiańskich miasto stało się popularnym ośrodkiem wypoczynkowym. Z tego okresu pochodzi wiele budowli w stylu epoki.
Bath uzyskało status miejsca dziedzictwa światowego w roku 1987. Obecnie jest centrum kulturalnym, uniwersyteckim i turystycznym, które rocznie odwiedza ok. 3 800 000 osób.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto zostało założone na Półwyspie Libraryjskim, w pobliżu jedynych naturalnych źródeł geotermalnych w Wielkiej Brytanii. Pierwszy raz w dokumentach wzmiankowane jest jako rzymskie uzdrowisko, jednak istnieją poszlaki pozwalające stwierdzić, że Bath powstało wcześniej. Wierzono, iż woda mineralna z Bath jest lekarstwem na rozmaite przypadłości.
Od 1702 roku działał tam brytyjski arbiter elegancji Richard Beau Nash, który uczynił Bath najmodniejszym miastem w Wielkiej Brytanii. W latach 1801–1806 mieszkała w Bath Jane Austen; w tym mieście dzieje się akcja jej dwóch powieści: Opactwo Northanger i Perswazje.
Dzisiejsze Bath zajmuje powierzchnię 29 km² i liczy około 89 000 mieszkańców[1].
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
W mieście rozwinął się przemysł poligraficzny oraz odzieżowy[2].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W Bath istnieją rzymskie łaźnie, opactwo Bath Abbey, Most Pulteney oraz ogród angielski Prior Park Landscape Garden zaprojektowany przez poetę Alexandra Pope'a. Znajdują się tutaj także przedstawiciele architektury georgiańskiej: Royal Crescent wybudowany w latach 1767 - 1774, okrągły ciąg budynków o długości 200 metrów zwany The Circus oraz Assembly Rooms, których projektantami byli John Wood starszy oraz John Wood młodszy[3].
Ludzie związani z miastem[edytuj | edytuj kod]
Mieszkanką miasta była Jane Austen. Akcja dwóch jej książek (Opactwo Northanger i Perswazje) rozgrywa się w owym mieście, a pojawia się ono w każdej książce Austen. Mieszkańcem Bath jest również Nicolas Cage. W mieście został założony, przez mieszkających tu w tym okresie Rolanda Orzabala i Curta Smitha, nowofalowy zespół muzyczny Tears for Fears. Innym znanym mieszkańcem Bath jest videobloger Charlie McDonnell.
O mieście[edytuj | edytuj kod]
Bath jest miastem, w którym rozgrywa się akcja książek Petera Loveseya (powieści kryminalne).
Pod koniec 2017 opublikowano studium wykonalności dotyczące budowy linii tramwajowej, które wykazało zasadność dla realizacji tego typu projektu[4].
Miasta partnerskie[edytuj | edytuj kod]
Miasto bierze udział w projekcie Civitas Renaissance, zrzeszającego miasta promujące alternatywne formy transportu miejskiego[5].
Polonia[edytuj | edytuj kod]
- Integracyjna Szkoła Sobotnia im. Fryderyka Chopina
- Polska Szkoła Sobotnia im. Jana Pawła II[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Census 2011 - Ward Profiles | Bathnes, www.bathnes.gov.uk [dostęp 2021-04-18] .
- ↑ Bath, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-06-02] .
- ↑ Bath znaczy coś więcej niż łaźnia | Tomasz Merwiński, merwinski.pl [dostęp 2018-02-18] (pol.).
- ↑ Tomasz Kościelny "Kolejne brytyjskie miasto chce tramwaju" Transport Publiczny 28 stycznia 2018
- ↑ Civitas Renaissance. [dostęp 2009-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-13)].
- ↑ Baza organizacji i instytucji polskich i polonijnych za granicą. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2018-08-12].