Bitwa pod Wesołówką

Bitwa pod Wesołówką

II wojna światowa
Czas	30 lipca 1944
Miejsce	Wesołówka
Terytorium	II Rzeczpospolita
Przyczyna	akcja Burza
Wynik	rozbicie batalionu AK
Strony konfliktu
Polskie Państwo Podziemne III Rzesza
Dowódcy
kpt. „Swojak” (Ignacy Zarobkiewicz) płk Erich Lümmer
Siły
I batalion AK „Sandomierz” ok. 200 osób jednostki 18 Dywizji Artylerii, żandarmeria 3000 żołnierzy
Straty
60 zabitych w walce i rozstrzelanych 8 zabitych, 10 rannych
brak współrzędnych

Bitwa pod Wesołówką – bitwa stoczona 30 lipca 1944 roku przez I batalion AK „Sandomierz” dowodzony przez kpt. „Swojaka” (Ignacy Zarobkiewicz) zmobilizowany w ramach akcji „Burza”, a 18 Dywizją Artylerii Wehrmachtu wspieraną przez oddziały żandarmerii z Sandomierza.

I batalion

I batalion „Sandomierz” został odtworzony przez podobwód Sandomierz AK w ramach przygotowania do akcji „Burza”, był on częścią 2 Pułku Piechoty Legionów AK wchodzącego w skład odtwarzanej 2 Dywizji Piechoty Legionów AK „Pogoń”.

Koncentrację I batalionu wyznaczono na dzień 26 lipca 1944 roku w rejonie młyna wodnego w Pęczynach. I batalion zorganizowany był w 3 kompanie piechoty, 21-osobowy pluton BCh i 17-osobowy pluton NSZ. Łącznie batalion liczył ok. 180-200 żołnierzy z czego 50% uzbrojona w 1 ckm, 2 lkm, 1 rkm, 7 stenów, 35 karabinów, kilkadziesiąt pistoletów, 2 piaty, 50 granatów.