Issatchenkia orientalis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Issatchenkia orientalis
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Gromada

workowce

Klasa

drożdżaki

Rząd

drożdżakowce

Rodzina

Saccharomycetaceae

Rodzaj

Issatchenkia

Gatunek

Issatchenkia orientalis

Nazwa systematyczna
Issatchenkia orientalis Kudryavtsev
Bot. Mater. Otd. Sporov. Rast. Bot. Inst. Komarova Akad. Nauk S.S.S.R. 13: 143 (1960)

Issatchenkia orientalis Kudryavtsev – gatunek jednokomórkowych grzybów zaliczany do drożdży, jeden z częściej występujących w produktach spożywczych[1], czasami także grzyb chorobotwórczy[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Issatchenkia, Saccharomycetaceae, Saccharomycetales, Saccharomycetidae, Saccharomycetes, Saccharomycotina, Ascomycota, Fungi[3].

Po raz pierwszy opisał go w 1960 r. Vladimir Ilich Kudryavtsev[3]. Ma ponad 40 synonimów. Niektóre z nich[4]:

  • Candida acidothermophilum Y. Masuda, Ken. Kato, Y. Takayama, K. Kida & Meis. Nakan. 1975
  • Candida brassicae Y. Amano, Goto & Kagami 1975
  • Candida krusei (Castell.) Berkhout 1923
  • Endoblastomyces thermophilus Odinzowa ex Kudryavtsev 1960
  • Pichia kudriavzevii Boidin, Pignal & Besson 1966
  • Saccharomyces krusei Castell. 1910

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek kosmopolityczny, występujący na wszystkich kontynentach poza Antarktydą[5]. Jest jednym z gatunków drożdży częściej występujących na produktach spożywczych, występuje na powierzchni owoców i warzyw[6], izolowano go z fermentowanych produktów zbożowych i kiszonek paszowych[1], z dojrzewających serów[7] i słabego alkoholowego napoju pozol[8]. Występuje także jako komensal, normalny składnik mikrobioty na skórze ludzi, nie powodując żadnych objawów chorobowych. Jednak po fizycznym uszkodzeniu naturalnych barier ochronnych, lub w przypadku znacznego osłabienia odporności immunologicznej organizmu, może stać się patogenem powodującym wiele chorób zwanych kandydozami[2].

Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]

Grzyb jednokomórkowy o komórkach elipsoidalnych lub wydłużonych, występujących pojedynczo lub w parach, w pewnych warunkach mogą też tworzyć się proste pseudostrzępki. Rozmnaża się przez pączkowanie. Po 3 dniach hodowli na agarze słodowym w temperaturze 25 °C komórki są jajowate do wydłużonych, o wymiarach 2,2 do 4,3 na 3,2 do 9,3 µm. Kolonia ma kolor jasnokremowy i konsystencję masła. W płynnym ośrodku tworzy błonkę na powierzchni. Rozmnaża się też płciowo. Powstająca po koniugacji zygota daje początek szeregowi diploidalnych komórek, które zarodnikują, sprzężone worki powstają rzadko, jeśli w ogóle. W każdym trwałym, nieskoniugowanym worku tworzy się jedna lub dwie sferoidalne askospory[6].

Fizjologia[edytuj | edytuj kod]

Silnie fermentuje glukozę, nie fermentuje galaktozy, maltozy, sacharozy, laktozy, rafinozy ani trehalozy. Asymiluje związki węgla: glukozę, etanol, kwas mlekowy, cytryniany, bursztynian, zmiennie sorbozę, rybozę, D-glukozaminę, glicerynę, nie asymiluje azotanów i azotynów. Może rozwijać się na podłożu wolnym od witamin, czasami jednak niektóre szczepy nie wykazują wzrostu. Niektóre szczepy wytrzymują stężenie do 10% NaCl, wysoką zawartość glukozy i 1% kwas octowy, wrażliwe są na cykloheksymid. Wytrzymuje temperaturę do 40 oC, niektóre szczepy do 45oC[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Małgorzata Robak (red.), Co wiemy o drożdżach?, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, 2017, s. 8–11, ISBN 978-83-7717-275-9.
  2. a b A. Kunová i inni, Candidaglabrata, Candidakrusei, Non-albicans Candida spp., and Other Fungal Organisms in a Sixty-Bed National Cancer Center in 1989-1993: No Association with the Use of Fluconazole, „Chemotherapy”, 41 (1), 1995, s. 39–44, DOI10.1159/000239322 (ang.).
  3. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2024-01-30] (ang.).
  4. Species Fungorum [online] [dostęp 2024-01-30] (ang.).
  5. Występowanie Issatchenkia orientalis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-01-30] (ang.).
  6. a b c Issatchenkia orientalis [online] [dostęp 2024-01-30].
  7. A. Barry A, (2011) Adnan Tamime, Technology of Cheesemaking [online] [dostęp 2024-02-03].
  8. Bebidas fermendados [online] [dostęp 2024-02-03] [zarchiwizowane z adresu 2009-04-16].