Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opinogórze Górnej
 A-104 z 19.12.1961[1]
| |||||||||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||||||||
 widok od frontu | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Adres |
ul. Zygmunta Krasińskiego | ||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Opinogóra Górna  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu ciechanowskiego  | |||||||||||||||||||
 52°54′13,8″N 20°42′46,9″E/52,903833 20,713028
| |||||||||||||||||||
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii św. Zygmunta w Opinogórze Górnej w dekanacie ciechanowskim wschodnim diecezji płockiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace budowlane rozpoczęły się w 1874 roku. Zakończone zostały w 1877 roku. Głównym fundatorem budowy była Róża z Potockich Krasińska – żona Władysława, syna Zygmunta Krasińskiego. Kościół został zaprojektowany przez warszawskiego architekta, Wincentego Rakiewicza. Jest to budowla reprezentująca styl neoklasycystyczny, jednonawowa, wzniesiona na planie prostokąta. Fasada jest poprzedzona portykiem czterokolumnowym z trójkątnym szczytem.
Pod świątynią jest umieszczona dolna kaplica, w której w 1822 roku została pochowana matka Zygmunta Krasińskiego, Maria Urszula z Radziwiłłów Krasińska. Zejście do podziemnej kaplicy jest umieszczone na tyłach świątyni i prowadzi przez żelazną ciężką bramę ozdobioną herbem Krasińskich. Jednym z interesujących zabytków zachowanych do dnia dzisiejszego w świątyni jest pomnik Marii Urszuli z Radziwiłłów Krasińskiej, znakomite dzieło wykonane przez Luigi Pampalloniego w 1841 roku. Jest na nim przedstawiona scena śmierci matki poety. Przy łożu umierającej klęczy syn, na którego głowie spoczywa ręka matki. Z lewej i prawej strony tumby znajdują się płaskorzeźbione lekyty, m.in. prostokątna płycina z łacińskim napisem, podtrzymywana przez anioły z symbolami wiary i nadziei. Takie przedstawienie zaproponował Pampalloniemu sam Zygmunt Krasiński. Jest ono nawiązaniem do sceny matki z Orciem z Nie-Boskiej Komedii. Płaskorzeźba została zamówiona u rzeźbiarza przez Wincentego Krasińskiego, w czasie jego pobytu we Florencji. W świątyni jest umieszczone również epitafium Amelii z Bronikowskich Załuskiej (kuzynki i pierwszej miłości Zygmunta Krasińskiego), wykonane w 1899 roku przez znakomitego artystę Konstantego Laszczkę. Epitafium jest płaskorzeźbioną w białym marmurze postacią kobiety trzymającej skierowaną ku dołowi pochodnię. Bardzo ciekawa jest także rzeźba umieszczona na bocznej ścianie po prawej stronie głównego ołtarza. Wykonana została z szarego marmuru i jest epitafium synów poety, przedstawionych w scenie apoteozy krzyża. Rzeźba została wykonana przez włoskiego artystę Julesa Franceschiego. Ciekawym elementem wyposażenia wnętrza świątyni jest również ambona z XVIII wieku, przywieziona razem z ołtarzem głównym do Opinogóry Górnej po kasacji świątyni w Kodniu, zamienionego w czasie zaborów w cerkiew. W dwudziestoleciu międzywojennym ołtarz powrócił do Kodnia, z kolei ambona została do dnia dzisiejszego w parafii w Opinogórze Górnej. Obecnie na południowej ścianie wnętrza świątyni są umieszczone marmurowe płyty upamiętniające osoby związane z Opinogórą Górną, które zginęły w czasie II wojny światowej. Jedna jest poświęcona zamordowanemu w Dachau księdzu Teodozjuszowi Brudnickiemu, druga Romanowi Konwerskiemu, który odmówił wykonania wyroku śmierci przez powieszenie na więźniach polskich w czasie egzekucji na zamku w Ciechanowie, za co poniósł śmierć w obozie w Mauthausen-Gusen, oraz trzecia poświęcona Edwardowi Krasińskiemu, ostatniemu ordynatowi opinogórskiemu, który został zamordowany w obozie w Dachau w 1940 roku. Ścianę „pamięci narodowej” zamyka marmurowy ołtarz ofiarowany przez Jana Dziedzica, który w czasie II wojny światowej walczył jako lotnik w polskim dywizjonie w Anglii[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2019-01-17].
- ↑ Powiat ciechanowski. Przewodnik subiektywny. Mazowieckie Obserwatorium Kultury. [dostęp 2019-01-17]. (pol.).