Phalacrus corruscus

	Phalacrus corruscus
	(Panzer, 1797)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	pleszakowate
Podrodzina	Phalacrinae
Rodzaj	pleszak
Gatunek	Phalacrus corruscus
Synonimy
	Anisotoma corrusca Panzer, 1797; Anisotoma corusca Panzer, 1797; Phalacrus coruscus (Panzer, 1797); Phalacrus picipes Stephens, 1829; Phalacrus humbertii Rye, 1872; Phalacrus intermedius Hochhuth, 1872; Phalacrus quercus Tournier, 1889; Phalacrus rufipes Tournier, 1889; Phalacrus punctipennis Sahlberg, 1913;
	Anisotoma corrusca Panzer, 1797; Anisotoma corusca Panzer, 1797; Phalacrus coruscus (Panzer, 1797); Phalacrus picipes Stephens, 1829; Phalacrus humbertii Rye, 1872; Phalacrus intermedius Hochhuth, 1872; Phalacrus quercus Tournier, 1889; Phalacrus rufipes Tournier, 1889; Phalacrus punctipennis Sahlberg, 1913;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Phalacrus corruscus – gatunek chrząszcza z rodziny pleszakowatych.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1797 przez Georga Wolfganga Franza Panzera pod nazwą Anisotoma corrusca^[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o krótko-owalnym, bardzo mocno wysklepionym ciele długości od 1,5 do 3 mm. Ubarwienie ma głównie czarne. Czułki mają buławkę z ostatnim członem dwukrotnie dłuższym niż szerokim, dłuższym niż dwa poprzednie razem wzięte. Przedplecze jest trapezowate, delikatnie i stosunkowo gęsto punktowane, zaopatrzone w delikatne żeberko na krawędzi tylnej. Kształt dużej tarczki jest trójkątny. Na powierzchni pokryw występuje stosunkowo wyraźna mikrorzeźba oraz punkty regularnie rozproszone na odległości dwukrotnie większe niż ich średnice; część punktów umieszczona jest w niemal niewidocznych rzędach. Rząd przyszwowy jest pojedynczy. Zapiersie ma półkoliste linie biodrowe. Odnóża mają brązowawe stopy. Przednia para odnóży ma na zewnętrznej krawędzi goleni dwa przylegające do siebie ząbki^[2].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Jest mykofagiem żerującym na zarodnikach grzybów. Larwy przechodzą rozwój w kłosach porażonych przez grzyby. Aktywne osobniki dorosłe obserwuje się w sezonie wegetacyjnym, najliczniej latem i jesienią. Żerują na grzybach występujących na trawach, roślinach zielnych i krzewach. Zimują w ściółce leśnej i pod obluźnioną korą drzew, w tym świerków, sosen i klonów^[3]^[2].

Gatunek palearktyczny, znany z Portugalii^[2], Hiszpanii, Andory, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Grecji, europejskiej^[1], syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji^[3], Cypru, Turcji i Afryki Północnej^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Phalacrus corruscus (Panzer, 1797). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-08-29].
↑ ^a ^b ^c Zdzisław Cmoluch: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze – Coleoptera: z. 58 Phalacridae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Oficyna Wydawnicza Turpress, 1997.
↑ ^a ^b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (12), 1986.

[fe-1] Phalacrus corruscus (Panzer, 1797). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-08-29].

[Cmoluch-2] Zdzisław Cmoluch: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze – Coleoptera: z. 58 Phalacridae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Oficyna Wydawnicza Turpress, 1997.

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (12), 1986.

[1]

[2]

[3]