Pułk Hetmana Polnego Koronnego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pułk Hetmana Polnego Koronnego
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Dowódcy
Pierwszy

St. Potocki

Organizacja
Rodzaj wojsk

Wojska lądowe

Skład

21 chorągwi

Pułk Hetmana Polnego Koronnego - oddział jazdy Armii Koronnej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Uchwalony na sejmie 1717 roku komput wojska koronnego przewidywał pozostawienie pułku Hetmana Polnego Koronnego w składzie czterech chorągwi husarskich i 23 pancernych oraz 4 chorągwie lekkie[1]. Faktycznie kwatery różnych pułków przeplatały się nawzajem i były względem siebie w znacznej odległości. Nie zorganizowano sztabu pułku. Struktura pułkowa była zatem czysto formalna, a rzeczywistymi dowódcami pułków byli porucznicy chorągwi pułkowniczych[1].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Struktura organizacyjna z 1699 roku [2]:

husaria
  • jedna chorągiew 150 koni
  • cztery chorągwie po 100 koni
  • jedna chorągiew 80 koni
pancerni
  • jedna chorągiew 150 koni
  • dziewięć chorągwi po 100 koni
  • cztery chorągwie po 80 koni
  • jedna chorągiew 70 koni
Razem w pułku: 21 chorągwi ; 2070 koni

Struktura organizacyjna z 1717 roku[1]:

  • 4 chorągwie husarskie - 245 „głów”
  • 23 chorągwie pancerne - 980 „głów”
  • 4 chorągwie lekkie - 200 „głów”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Górski 1894 ↓, s. 119.
  2. Wimmer 1956 ↓, s. 124.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Konstanty Górski: Historya jazdy polskiej. Kraków: Spółka wydawnicza Polska, 1894.
  • Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
  • Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
  • Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.