Chorągiew grenadierska Buławy Polnej Litewskiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1717 |
| Rozformowanie |
1794 |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Chorągiew janczarska/węgierska/grenadierska Buławy Polnej Litewskiej – oddział piechoty Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego wojska I Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W okresie istnienia nosiła nazwę chorągwi janczarskiej, węgierskiej lub grenadierskiej[1]
Chorągwie były oddziałami przybocznymi hetmanów[2] Stanowisko w 1751 był to Mińsk.
Sejm roku 1776 ułożył nowy etat wojska, zmieniając znacznie jego strukturę. W 1776 roku liczyła etatowo 80 żołnierzy. Stan faktyczny według „raty marcowej” z 1777 roku wynosił 48 żołnierzy[3].
Chorągiew miała liczyć 72 żołnierzy[4]. Etat z 1789 roku przewidywał po 73 osoby w chorągwi[2].
Stanowisko: u boku hetmana polnego litewskiego. Zgodnie z tradycją szefem chorągwi był także każdorazowo hetman polny litewski (stąd nazwa jednostki).
Barwa chorągwi[edytuj | edytuj kod]
Żołnierze chorągwi janczarskich, później znów przekształconych na węgierskie, nosili strój zbliżony do wzorów tureckich i węgierskich, przy czym kurtki poszczególnych chorągwi różniły się kolorem[5]
Rotmistrzowie[edytuj | edytuj kod]
Komendantami chorągwi byli[6]:
- Antoni Tołoczko (1751)
- Maciej Moraczewski (1775-1777)
- Jerzy Grzymała (1777-1778)
- Jan Liebe (1778-1793)
- Karol Łozowski (1793-)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 477.
- ↑ a b Machynia i Srzednicki 1998 ↓, s. 413.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. XXI.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 335.
- ↑ Wimmer 1978 ↓, s. 319.
- ↑ Machynia, Rakutis i Srzednicki 1999 ↓, s. 479.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od roku 1717 do roku 1831. Warszawa: 1925.
- Konstanty Górski: Historya piechoty polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1893.
- Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1998. ISBN 83-7188-186-X.
- Mariusz Machynia, Valdas Rakutis, Czesław Srzednicki: Oficerowie wojska Wielkiego Księstwa Litewskiego. Sztab, kawaleria, artyleria, wojska inżynieryjne i piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-7188-239-4.
- Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
| Okresy | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Struktury | |||||||
| Rodzaje wojsk | |||||||
| Formacje wojskowe |
| ||||||
| Konfederacje żołnierskie | |||||||
| Rokosze | |||||||
| Hetmani | |||||||
| Terminy wojskowe | |||||||
| Większe oddziały w XVII wieku | |||||||
| Armia koronna w XVIII wieku |
| ||||||
| Armia litewska w XVIII wieku |
| ||||||
| Insurekcja kościuszkowska |
| ||||||
