Batalion Strzelców

Batalion Strzelców
	Historia
Państwo	I Rzeczpospolita
Sformowanie	1792
	Dowódcy
Pierwszy	Franciszek Rymkiewicz
	Organizacja
Rodzaj wojsk	piechota

Batalion Strzelców – oddział piechoty armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Reformy Sejmu Wielkiego zwiększyły stany polskiej piechoty. Wiosną 1792 roku rozpoczęto organizację kilku batalionów lekkiej piechoty. Każdy z nich miał liczyć cztery kompanie. Kadra oficerską stanowili w dużej części oficerowie niemieccy^[1]. Po kilku miesiącach bataliony zostały rozwiązane przez konfederację targowicką, a szeregowych żołnierzy wcielono do jej formacji^[1].

Prawdopodobnie organizacja batalionu nie wyszła poza studium organizacyjne^[1]

Żołnierze regimentu[edytuj | edytuj kod]

Major i komendant^[2]

Franciszek Rymkiewicz

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c Machynia i Srzednicki 1998 ↓, s. 405.
↑ Machynia i Srzednicki 1998 ↓, s. 409.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od roku 1717 do roku 1831. Warszawa: 1925.
Konstanty Górski: Historya piechoty polskiej. Kraków: Spółka Wydawnicza Polska, 1893.
Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717-1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Piechota. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 1998. ISBN 83-7188-186-X.
Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.

[CITEREFMachyniaSrzednicki1998405-1] Machynia i Srzednicki 1998 ↓, s. 405.

[CITEREFMachyniaSrzednicki1998409-2] Machynia i Srzednicki 1998 ↓, s. 409.

[1]

[2]