Skulik rdzawogłowy
| Scymnus ferrugatus | |||
| (Moll, 1785) | |||
.png)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Scymnus (Pullus) | ||
| Gatunek |
skulik rdzawogłowy | ||
| Synonimy | |||
| |||
Skulik rdzawogłowy[1] (Scymnus ferrugatus) – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję. Bytuje na drzewach i krzewach liściastych.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1785 roku przez Karla von Molla pod nazwą Coccinella ferrugata. Później przeniesiony został do rodzaju Scymnus[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o krótkim, szeroko-owalnym, wysklepionym ciele długości od 2,5 do 3 mm[3][4]. Ubarwienie głowy jest żółtobrunatne[4]. Czułki zbudowane są z 11 członów[3]. Przedplecze jest żółtobrunatne z czarną plamą położoną u jego podstawy, przed czarną tarczką[3][4]. Pokrywy są czarne z żółtoczerwoną lub rudą, wyraźnie odgraniczoną plamą w części wierzchołkowej. Na powierzchni pokryw występują równomierne, duże punkty[3][4]. W części środkowej włoski skierowane są ku tyłowi i rozmieszczone w prostych szeregach. Odnóża są żółtobrunatne[4]. Przedpiersie ma na wyrostku międzybiodrowym dwa żeberka[4]. Przedpiersie i cztery ostatnie spośród widocznych sternitów odwłoka (wentryty) mają kolor żółtobrunatny, reszta spodu ciała jest natomiast czarna[3][4]. Rzadko żółtobrunatny jest także pierwszy wentryt[3]. Na pierwszym wentrycie występują pełne, półokrągłe linie udowe, sięgające zewnętrznymi końcami do przedniej jego krawędzi[3][4]. Genitalia samca mają lekko wyginane w widoku prącie o długości nie mniejszej niż długość paramer[4].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad eurytopowy[5]. Zasiedla wilgotne łąki i polany, lasy i ich skraje, zarośla, zadrzewienia, pobrzeża wód, suche stoki i żywopłoty[6][1][5]. Bytuje na drzewach i krzewach liściastych[6][4]. Najczęściej spotykany jest na brzozach, czeremchach, klonach, śliwach i wierzbach. Czasem obserwuje się go wśród traw i ściółki[5]. Zarówno larwy jak i owady dorosłe są drapieżnikami żerującymi na mszycach, czerwcach i roztoczach[1]. Postacie dorosłe zimują w ściółce, wśród mchów oraz pod korą pojedynczo rosnących drzew[6][5].
Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi[2], Ukrainie[5], Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny oraz europejskiej części Rosji[2]. Dalej na wschód sięga przez Kaukaz Północny, Kazachstan, Mongolię i Chiny, Syberię i Rosyjski Daleki Wschód[5] aż po Japonię[4]. Północna granica jego zasięgu w Europie przebiega przez południową Fennoskandię i Karelię[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Scymnus ferrugatus – Skulik rdzawogłowy. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ a b c Scymnus (Pullus) ferrugatus (Moll, 1785). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-01-07].
- ↑ a b c d e f g Andrzej O. Bieńkowski. Key for identification of the ladybirds (Coleoptera: Coccinellidae) of European Russia and the Russian Caucasus (native and alien species). „Zootaxa”. 4472 (2), s. 233–260, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4472.2.2.
- ↑ a b c d e f g h i j k Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959.
- ↑ a b c d e f N.B. Nikitsky, А.S. Ukrainsky. The Ladybird Beetles (Coleoptera, Coccinellidae) of Moscow Province. „Entomological Review”. 96 (6), s. 710–735, 2016. ISSN 0013-8738.
- ↑ a b c d B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 2. „Katalog Fauny Polski”. 23 (13), 1986.