Winnica (miasto): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Zabytki: drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 36: | Linia 36: | ||
[[File:Будинок організацій (Вінниця).JPG|thumb|240px|Siedziba administracji państwowej i lokalnej]] |
[[File:Будинок організацій (Вінниця).JPG|thumb|240px|Siedziba administracji państwowej i lokalnej]] |
||
[[Plik:Педуніверситет (Головний корпус).JPG|thumb|240px|Uniwersytet Pedagogiczny]] |
[[Plik:Педуніверситет (Головний корпус).JPG|thumb|240px|Uniwersytet Pedagogiczny]] |
||
[[Plik:Vinnytsia-catholic-church.jpg|thumb|240px|Barokowy kościół |
[[Plik:Vinnytsia-catholic-church.jpg|thumb|240px|Barokowy kościół kapucynów]] |
||
[[Plik:Україна Вінниця, Миколаївська ц-ва 1746 року (7).jpg|thumb|240px|Cerkiew św. Mikołaja z 1746]] |
[[Plik:Україна Вінниця, Миколаївська ц-ва 1746 року (7).jpg|thumb|240px|Cerkiew św. Mikołaja z 1746]] |
||
[[Plik:Україна Вінниця, Українська греко-католицька церква (4).jpg|thumb|240px|Cerkiew greckokatolicka]] |
[[Plik:Україна Вінниця, Українська греко-католицька церква (4).jpg|thumb|240px|Cerkiew greckokatolicka]] |
Wersja z 12:21, 10 lip 2015
Kościół Dominikanów (obecnie sobór Przemienienia Pańskiego) | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Obwód | |||||
Prawa miejskie |
1640/1795[1] | ||||
Burmistrz | |||||
Powierzchnia |
68,68[2] km² | ||||
Populacja (2013) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
+380 43 | ||||
Kod pocztowy |
21000 | ||||
Tablice rejestracyjne |
AB | ||||
Podział miasta |
3 rejony: zamostjański, leniński, staromiski | ||||
Położenie na mapie obwodu winnickiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |||||
Strona internetowa |
Winnica (ukr. Вінниця) – miasto w środkowej części Ukrainy, nad Bohem, na wschodnim Podolu. Stolica obwodu winnickiego. 372 189 mieszkańców (według stanu na 1 listopada 2013)[3].
Historia
Do Unii Lubelskiej (1569) w składzie Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1363 roku Fiodor Koriatowicz wybudował na miejscu dzisiejszej Winnicy drewniany zamek, co stało się początkiem dla rozwoju miasta. Nazwa „Winnica” pojawiła się po raz pierwszy w dokumencie Władysława Jagiełły 13 czerwca 1385 roku. Miasto w XV wieku lokował na prawie magdeburskim Aleksander Jagiellończyk.
W 1545 roku komisarz Zygmunta Augusta stwierdził, że tutejszy drewniany zamek starościński jest niewielki, bo ma tylko 3 wieże i 30 horodni, dlatego należy go rozbudować. Zapisano także, że były na nim ówcześnie dwa działka i 26 hakownic. W mieście w 1545 roku było 274 domów.
W 1569 miasto zostało inkorporowane wraz z województwem bracławskim do Korony w ramach Rzeczypospolitej. Było miastem królewskim Korony[4].
Od 1589 odbywały się tu sejmiki, od 1654 r. sądy grodzkie, od 1598 r. sądy ziemskie (przeniesione z Bracławia)[5] i sejmiki ziemskie.
Po pokoju w Buczaczu do pokoju w Karłowicach (1672–1699) pod panowaniem Turcji.
W 1783 roku Prot Potocki podpisał tu statut zakładający Kompanię Handlową Polską (Kompanię Handlu Czarnomorskiego).
Po II rozbiorze Polski (1793) miasto znajdowało się w zaborze rosyjskim, jako siedziba ujezdu winnickiego guberni podolskiej.
W czasie zaboru rosyjskiego w mieście istniało Winnickie Gimnazjum Państwowe, w którym do upadku powstania listopadowego większość kadry stanowili polscy profesorowie, a wykłady odbywały się głównie w języku polskim[6]. W 1898 r. w Winnicy zostało powołane Podolskie Towarzystwo Rolnicze w którym badania prowadził m.in. Ludwik Garbowski.
W 1918 Ukraińska Republika Ludowa, Hetmanat i ponownie URL. W czasie ofensywy polsko-ukraińskiej na Kijów w wojnie polsko-bolszewickiej siedziba rządu Ukraińskiej Republiki Ludowej, miejsce spotkania Symona Petlury i Józefa Piłsudskiego. W czerwcu 1920 zajęte ostatecznie przez Armię Czerwoną, włączone do Ukraińskiej SRR (od 1922 w składzie ZSRR) do której należało do 1991 roku.
W latach 1937–1938 NKWD rozstrzelało i pochowało na terenie obecnego Centralnego Parku Miejskiego ponad 9000 osób, których groby ekshumowali Niemcy w 1943 (tzw. mord w Winnicy).
- Osobne artykuły:
W latach 1942–1943, w czasie II wojny światowej, około 10 km na północ od Winnicy, na wschód od szosy do Żytomierza (naprzeciw Strzyżawki), znajdowała się kwatera główna Hitlera (niem. Führerhauptquartier) FHQ Wehrwolf.
Winnica i jej okolice były miejscem działania Einsatzgruppe D, która wymordowała, jak się szacuje, do 28 tysięcy ludzi, w tym praktycznie całą żydowską populację miasta.
Od 1991 niepodległa Ukraina.
25 lutego 2010 roku w Winnicy przy ulicy Sobornej 24 został otwarty Konsulat Generalny RP.
Zabytki
- kościół i kolegium jezuitów z lat 1610-1617 w stylu barokowym, obecnie archiwum obwodowe
- kościół i klasztor dominikanów z 1758 roku w stylu barokowym, w miejscu starszego z XVII wieku, fundacji sędziego Michała Grocholskiego. Po upadku powstania listopadowego zamieniony w 1832 roku przez Rosjan na prawosławny sobór Przemienienia Pańskiego. Po 1839 roku zmieniono kształt hełmów wież na czterospadowe. Po 1917 roku wieże obniżono. Wiosną 1920 roku kościół zwiedzali Józef Piłsudski z Semenem Petlurą. W 1930 roku władze radzieckie umieściły w kościele składy, a od 1962 roku salę gimnastyczną. Od 1980 do 1990 roku mieściła się tu sala muzyczna. Obecnie katedra eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[7]
- kościół kapucynów z 1746 roku, fundacji starosty Ludwika Kalinowskiego, po 1990 roku znalazły się w nim organy z wyrzuconego z przejętego przez prawosławnych kościoła podominikańskiego
- mury miejskie z XVII wieku w ruinie
- drewniana cerkiew św. Mikołaja z 1746 roku
- dworzec kolejowy
- zamek (pozostała po nim tylko góra zamkowa nad Południowym Bugiem - Bohem)
- dawny pałac Grocholskich w Pietniczanach
- Hotel Savoy z 1912 roku w stylu eklektycznym
- Willa kapitana Czetkowa z pocz. XX wieku w stylu secesyjnym
- Dom lekarza Nowińskiego, w którym przebywał w roku 1920 Józef Piłsudski
- Dom mecenasa Długołęckiego w stylu secesyjnym
Religia
Winnica jest siedzibą eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[8] oraz eparchii winnickiej niekanonicznego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego[9]. W mieście funkcjonują cztery parafie katolickie (na Wiszence, Tiażyłowie, Piętniczanach oraz na ulicy Sobornej. przy ostatniej działa klasztor kapucynów[10]). W Winnicy działa zbór chrześcijan baptystów „Dom Ewangelii”[11] oraz świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny[12]. W Winnicy funkcjonuje również kilkanaście zborów Świadków Jehowy.
Winnica jest jednym z największych ośrodków neokatechumenatu na Ukrainie. Obecnie w mieście przy kościele Matki Boskiej Anielskiej istnieje około 15 wspólnot neokatechumenalnych.
Ludzie związani z Winnicą
- Z tym tematem związana jest kategoria:
- Jan Glińczewski - wieloletni prezes Konfederacji Polaków Podola
- Jerzy Wójcicki - redaktor gazety i portalu "Słowo Polskie", prezes Stowarzyszenia "Kresowiacy", rzecznik Partii Polaków "Solidarność"
Miasta partnerskie
- Kielce, Polska
- Peterborough, Anglia
- Jassy, Rumunia
- Birmingham, Stany Zjednoczone
- Rybnica, Mołdawia
- Bursa, Turcja
- Tarnów, Polska
- ↑ А. Івченко: Міста України. Київ: 1999, s. 89. ISBN 966-7085-56-2.
- ↑ Місто Вінниця. Вінницька міська рада. [dostęp 2014-01-05]. (ukr.).
- ↑ a b Чисельність населення на 1 листопада 2013 року. Головне управління статистики у Вінницькій області. [dostęp 2014-01-05]. (ukr.).
- ↑ Winnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 553 .
- ↑ M. Pawlikowski, Sądownictwo grodzkie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012, tenże, Sądownictwo ziemskie w przedrozbiorowej Rzeczypospolitej, Strzałków 2012
- ↑ „Kurier Galicyjski”, 13-30 stycznia 2012, nr 1(149), s. 14.
- ↑ Свято-Преображенский Кафедральный Собор. Винница город.
- ↑ ВІННИЦЬКА єпархія.
- ↑ КАРТА ЄПАРХІЙ.
- ↑ KLASZTOR Kapucynów w Winnicy.
- ↑ Баптистская церковь в городе Виннице.
- ↑ Винницкое общество сознания Кришны.
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, Warszawa, 1880–1902, s. 553.
Linki zewnętrzne
- Winnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 553 .
- Winnickie czasopismo i portal "Słowo Polskie" - www.slowopolskie.org (od 2011 roku).
- Winnica
- Mapa 1:100,000 – część zachodnia
- Mapa 1:100,000 – część wschodnia