Spinel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spinel
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

MgAl2O4

Twardość w skali Mohsa

8

Przełam

muszlowy

Łupliwość

niewyraźna

Pokrój kryształu

kryształy izometryczne (ośmiościany lub dwunastościany rombowe)

Układ krystalograficzny

regularny, m3m[1]

Właściwości mechaniczne

kruchy

Gęstość minerału

3,58 – 4,06 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zróżnicowana; czerwona, niebieska, zielona, ciemnobrązowa, czarna

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Współczynnik załamania

1,71-1,76

Inne

izotropia, Luminescencja – niekiedy żółtozielona, czerwona, pomarańczowa, najczęściej brak, pleochroizm – brak

Spinel z Luc Yen w prowincji Yên Bái, Wietnam

Spinel (spinel właściwy)minerał z gromady tlenków, zaliczany do grupy spineli. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Nazwa pochodzi od charakterystycznego, ostrokrawędzistego kształtu kryształów (łac. spina „strzała”).

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Tworzy kryształy izometryczne (ośmiościany lub dwunastościany rombowe), często występują zbliźniaczenia. Jest kruchy i przezroczysty. Niekiedy wykazuje asteryzm, a sporadycznie efekt kociego oka.
Teoretycznie zawiera 28,2% MgO i 71,8% Al
2
O
3
, obfite domieszki izomorficzne Cr, Zn, Fe, Mn powodują tworzenie wielu odmian różniących się barwą: czerwony w odcieniach (s. rubinowy), niebieskawy (s. szafirowy), zielony (cejlonit), brunatnawy (pleonast), żółtawy (rubicel), brunatnoczerwony (s. almandynowy), czarny (hercynit –s. żelazawy), ciemnobrunatny (galaxyt –s.manganawy), niebieskozielony lub żółty (gahnit –s. cynkowy). Występuje w skupieniach ziarnistych oraz odosobnionych ziarn.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Spinel i jego odmiany występują w utworach strefy kontaktowo-metasomatycznej, w zmienionych dolomitach i wapieniach zasobnych w tlenek magnezu. Powstają w wysokich temperaturach. Współwystępują z granatami, piroksenami, towarzyszą mu dolomit, magnetyt, cyrkon, korund.

Miejsca występowania: Spinele jakości jubilerskiej spotyka się w Tajlandii (w okolicach Bo Ploi), Kambodży i Laosie. W USA spinele można znaleźć przede wszystkim w stanie Nowym Jorku (kryształy z Amita osiągają masę do 14 kg), New Jersey i Karolinie Północnej.
Także: Madagaskar, Birma, Afganistan, Kanada, Włochy. W Europie pojedyncze spinele pojawiają się w Norwegii (Akeru, kryształy ok. 3 cm), w Finlandii, Włoszech i Niemczech.

W Polsce niewielkie ilości spinelu znaleziono głównie w piaskach złotonośnych okolic Złotoryi, w aluwiach Izery w Karkonoszach. W 2019 roku w kopalni granodiorytu "Łażany II" koło Żarowa i Strzegomia w obrębie wkładki marmurów stwierdzono obecność spinelu właściwego. Odkrycie to jest wyjątkowe z dwóch powodów: po raz pierwszy udokumentowano spinel właściwy w masywie Strzegom-Sobótka oraz po raz pierwszy w Polsce opisano ten minerał w skale macierzystej[2][3]

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

  • stosowane do produkcji materiałów ściernych
  • do produkcji łożysk, ruchomych części zegarów
  • ma znaczenie naukowe – wskaźnik warunków przeobrażeń skał
  • poszukiwany, wysoko ceniony kamień kolekcjonerski
  • wiele odmian to cenne kamienie szlachetne o wartości jubilerskiej, są wykorzystywane do wyrobu cennej biżuterii.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Spinele w starożytności łącznie z innymi czerwonymi kamieniami szlachetnymi nazywano „karbunkułami”. Współczesny podział wypracowano później, gdy poznano skład chemiczny kamieni. Jak dowodzą stare okazy biżuterii, w przeszłości spinel cieszył się dużą popularnością. Początkowo był on uważany za rubin, np. okaz w angielskich klejnotach koronnych („Rubin Timur” – 361 kr; „Rubin Czarnego Księcia” – 170 kr). W skarbcu koronnym szachów Iranu są dwa spinele rubinowe (500 kr i 270 kr). W Skarbcu Diamentowym na Kremlu w Rosji jest spinel rubinowy o wadze 399 kr.

  • Syntetyczny spinel jest wytwarzany od 1910 r, imituje nie tylko spinele, lecz wiele innych kamieni szlachetnych, zwłaszcza rubin.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]