Stefan Loth
| |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1936 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej, |
| Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
| [[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
{{{pełne imię i nazwisko}}} | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
{{{data urodzenia}}} | ||||||||
| Data i miejsce śmierci |
{{{data śmierci}}} | ||||||||
| Wzrost |
178 cm | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||
| Klub |
{{{klub}}} | ||||||||
| Numer w klubie |
{{{numer w klubie}}} | ||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||
|
{{{medale}}}
| |||||||||
| Odznaczenia | |||||||||
| {{{odznaczenia}}} | |||||||||
| [{{{www}}} Strona internetowa] | |||||||||
Stefan August Loth (ur. 28 maja 1896 w Grodźcu, zm. 16 lipca 1936 opodal Gdyni-Orłowa[1]) – polski piłkarz, pomocnik oraz trener, długoletni zawodnik warszawskiej Polonii, brat Jana, podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Służba wojskowa
Brał udział w wojnie wojnie polsko-bolszewickiej. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Pełnił służbę w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie. 2 kwietnia 1929 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 69. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W okresie od 5 stycznia 1931 roku[3] do 1 listopada 1932 roku był słuchaczem XI Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu otrzymał dyplom naukowy oficera dyplomowanego i przydział do Dowództwa 28 Dywizji Piechoty w Warszawie, na stanowisko szefa sztabu[4]. Latem 1934 roku został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych na stanowisko II oficera sztabu inspektora armii generała dywizji Gustawa Orlicz-Dreszera[5][6]. Na podpułkownika awansował ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku i 50. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Zginął 16 lipca 1936 roku w katastrofie lotniczej samolotu RWD-9 w Zatoce Gdańskiej pod Gdynią-Orłowem, wspólnie z generałem Orlicz-Dreszerem i kapitanem pilotem Aleksandrem Łagiewskim.
Wspólne uroczystości żałobne trzech wojskowych odbyły się w Gdyni 20 lipca 1936[7]. 21 lipca 1936 Stefan Loth został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[8][9].
Był mężem Wandy Kwaśniewskiej i ojcem Hanny Loth.
Kariera sportowa
Był zawodnikiem warszawskiej Korony, jednak praktycznie całą swoją karierę zawodniczą spędził w Polonii Warszawa. W klubie tym grał przez 10 lat (1919-1929). Dwukrotnie zdobywał wicemistrzostwo Polski (1921, 1926). Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana drużyny. W reprezentacji Polski zagrał tylko raz, 4 lipca 1926 w meczu z Estonią. Pięć lat wcześniej znajdował się w składzie zespołu wyselekcjonowanego na pierwsze spotkanie Polaków w historii (z Węgrami). 18 grudnia 1921 siedział na ławce rezerwowych, na boisko w Budapeszcie wybiegł m.in. jego młodszy brat.
Wkrótce po zakończeniu kariery sportowej został selekcjonerem reprezentacji. Zastąpił w tej roli Tadeusza Kuchara. Funkcję sprawował przez ponad 2 lata - reprezentacja pod jego wodzą rozgrywała mecze od połowy 1929 do jesieni 1931. Spora ich cześć była spotkaniami nieoficjalnymi, Polacy rywalizowali z amatorskimi reprezentacjami Węgier czy Czechosłowacji. Jego następcą został Józef Kałuża. Za kadencji Kałuży Loth jeszcze dwa razy opiekował się biało-czerwonymi - w meczach z Łotwą (w 1932 i 1934) zastępował selekcjonera prowadzącego w tym samym dniu równorzędną reprezentację Polski w spotkaniach z Rumunią.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (26 marca 1921)[10]
- Medal Niepodległości (23 grudnia 1933)[11]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie (po raz 2 i 3 w 1921)[12]
- Złoty Krzyż Zasługi – pośmiertnie (18 lipca 1936, „za zasługi w służbie wojskowej”)[13][14][15]
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[16]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[16]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych - 12 maja 1936
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”[16]
- Krzyż Oficerski Orderu Świętego Aleksandra – pośmiertnie (Bułgaria, 1936)[17]
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 11 listopada 1936 roku.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 106.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 3, 6.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 09.12.1932 r.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 07.06.1934 r.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 26.
- ↑ Pogrzeb śp. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.
- ↑ Zwłoki ś. p. gen. Orlicz-Dreszera spoczną na cmentarzu na Oksywiu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 163 z 19 lipca 1936.
- ↑ Pogrzeb ś. p. ppłk. Lotha. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 166 z 23 lipca 1936.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 2 kwietnia 1921 roku, poz. 410.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, poz. 1932.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 166, poz. 305
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936.
- ↑ Odznaczenie ś. p. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.
- ↑ a b c na podstawie fotografii
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936.
Bibliografia
- Ś. p. ppłk dypl. Stefan Loth. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
- Andrzej Gowarzewski, Polonia, Warszawianka, Gwardia, prawdziwa historia trzech klubów. Wydawnictwo GiA, Katowice 2003 (7. część cyklu Kolekcja Klubów)
- Stefan Pomarański, Zarys historii wojennej 36-go Pułku Piechoty Legii Akademickiej, Zakłady Graficzne "Polska Zjednoczona", Warszawa 1930.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
<ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Ofiary katastrof lotniczych w Polsce
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Piłkarze Korony Warszawa
- Piłkarze Polonii Warszawa
- Pochowani na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Aleksandra
- Reprezentanci Polski w piłce nożnej
- Selekcjonerzy reprezentacji Polski w piłce nożnej mężczyzn
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1936