Steve Vai

Steve Vai
	; Steve Vai (2023)
Imię i nazwisko	Steven Siro Vai
Data i miejsce urodzenia	6 czerwca 1960 ; Nowy Jork
Instrumenty	gitara akustyczna, gitara elektryczna, gitara siedmiostrunowa, gitara dwunastostrunowa, gitara bezprogowa
Gatunki	rock instrumentalny, heavy metal, hard rock, fusion, jazz
Zawód	wokalista, gitarzysta, kompozytor, producent muzyczny
Aktywność	od 1980
Wydawnictwo	Favored Nations, Relativity Records, Urantia Records, Akashic Recors, Epic Records
Powiązania	G3, Joe Satriani
	Zespoły
	Frank Zappa (1980–1982); Alcatrazz (1984–1985); David Lee Roth Band (1985–1989); Whitesnake (1989–1991)
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Steven Siro Vai (ur. 6 czerwca 1960 w Nowym Jorku^[1]) – amerykański wirtuoz gitary, kompozytor, a także producent muzyczny. Trzykrotny zdobywca nagrody Grammy (oraz 9 nominacji). Przyznaje się do inspiracji twórczością Jimiego Hendriksa^[2]. Uczeń Joego Satrianiego i absolwent Berklee College of Music. Założyciel fundacji Make A Noise, corocznie przydzielającej stypendia dla gitarzystów i innych muzyków szukających finansowego wsparcia. Od połowy lat 80. XX w. jest inspiracją dla wielu instrumentalistów na całym świecie.

W 2004 roku muzyk został sklasyfikowany na 53. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów według magazynu Guitar World^[3].

Początki[edytuj | edytuj kod]

Od początku Steve przejawiał fascynację muzyką Franka Zappy. W roku 1978 postanowił wysłać Zappie opracowane własnoręcznie transkrypcje jego solówek. Ten zaprosił go na spotkanie i był pod takim wrażeniem gry młodego Vaia, że włączył go do zespołu. Steve mógł pokazać swój talent w takich utworach jak „Moggio” i „Stevie’s Spanking”. Jeździł z Zappą także w trasy koncertowe i podpatrywał muzyków na scenie wiele się przy tym ucząc. Wraz z nim nagrał 6 płyt (1980–1984).

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po opuszczeniu zespołu Zappy w 1982 roku Vai przeniósł się do Kalifornii, gdzie nagrał swój pierwszy solowy album zatytułowany Flex-Able (1984) i występował w kilku formacjach. W 1985 roku zastąpił Yngwie Malmsteena w zespole Alcatrazz Grahama Bonneta, ale nie pozostał w nim długo. Zdążył jednak nagrać album Disturbing the peace.

Jeszcze w tym samym roku Steve dołączył do grupy byłego frontmana formacji Van Halen, Davida Lee Rotha. Nagrał z nią dwa albumy: Eat’em And Smile oraz Skyscraper. Jako że Roth prowadził wówczas publiczną walkę na słowa z byłymi członkami Van Halen, opinia zaczęła porównywać ówczesnego gitarzystę z jego zespołu – Steve’a z liderem i gitarzystą konkurencyjnej grupy – Eddiem Van Halenem.

W 1989 roku Steve dołączył do zespołu Whitesnake byłego wokalisty Deep Purple, Davida Coverdale’a zastępując dotychczasowego gitarzystę Adriana Vandenberga, po tym jak ten został kontuzjowany krótko przed sesją nagraniową do nowej płyty. Współpraca zaowocowała albumem Slip Of The Tongue. Po opuszczeniu Whitesnake Vai poświęcił się solowej działalności. Począwszy od wydanego w 1990 roku albumu Passion and Warfare, wydaje kolejne płyty i koncertuje po całym świecie.

W 2013 roku podczas wywiadu z Piotrem Nowickim dla magazynu TopGuitar Steve Vai przyznał: „Nigdy także nie pozwoliłem się zaszufladkować. Nie musiałem czekać, aż zagrają moje utwory w radiu. Wielu fanów postrzega mnie tylko jako gitarzystę, ale nie pozwoliłem, by przyćmiło to moje umiejętności kompozytorskie. Lubię na przykład pisać ballady z wokalem i inne takie rzeczy. Gdy zajmujesz się rzeczami, które naprawdę cię interesują i ekscytują, to dzieje się tak, że znajdujesz swoich odbiorców i jesteś szczęśliwszy, bo najlepszą rzecz robisz wtedy, gdy naprawdę lubisz to, co robisz”^[4].

Instrumentarium[edytuj | edytuj kod]

Używa głównie gitar elektrycznych przedsiębiorstwa Ibanez – pomógł podczas projektowania serii Ibanez JEM, oraz siedmiostrunowych Universe które firmuje swoim nazwiskiem. Ma również zaprojektowane na indywidualne zamówienie trzygryfowe gitary Ibanez JEM Tripleneck i Ibanez Heart Tripleneck.

Efekty gitarowe^[5]

Ibanez Jemini Dual Pedal
Boss DS-1 (Keeley modded)
Ibanez Tube Screamer TS-9 (Keeley modded)
Morley Bad Horsie
Morley Little Alligator Volume Pedal
Digitech Whammy
MXR Phase 90
TC Electronics G system
Peterson Strobostomp Tuner

Wzmacniacze^[5]

Carvin Legacy^[6]

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

Rok	Tytuł	Pozycja na liście												Certyfikat
Rok	Tytuł	USA ^[7]	UK ^[8]	FRA ^[9]	NLD ^[10]	JPN ^[11]	DEU ^[12]	CHE ^[13]	ITA ^[14]	AUS ^[15]	NZL ^[16]	FIN ^[17]	SWE ^[18]	Certyfikat
1984	Flex-Able Data: 1984 Wydawca: Urantia Records	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
1990	Passion and Warfare Data: 1990 Wydawca: Relativity Records	18	8	–	32	28	–	35	–	25	12	–	27	RIAA: złota płyta^[19] BPI: srebrna płyta^[20]
1993	Sex & Religion Data: 27 lipca 1993 Wydawca: Relativity Records	48	17	–	26	–	53	26	–	–	–	–	41
1996	Fire Garden Data: 17 września 1996 Wydawca: Epic Records	106	41	30	85	18	–	–	–	–	–	22	–
1999	The Ultra Zone Data: 7 września 1999 Wydawca: Epic Records	121	–	49	–	14	–	–	–	–	–	–	–
2005	Real Illusions: Reflections Data: 18 lutego 2005 Wydawca: Epic Records	147	127	110	88	34	–	–	67	–	–	–	–
2012	The Story of Light Data: 14 sierpnia 2012 Wydawca: Favored Nations	78	129	136	75	36	79	–	83	–	–	43	–
2016	Modern Primitive Data: 24 czerwca 2016 Wydawca: Epic Records	–	–	151	–	41	–	77	61	–	–	–	–
2022	Inviolate Data: 28 stycznia 2022^[21] Wydawca: Favored Nations	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–
„–” pozycja nie była notowana.

Minialbumy

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
Rok	Tytuł	USA ^[7]	UK ^[8]	NLD ^[10]	JPN ^[11]
1984	Flex-Able Leftovers Data: 1984 Wydawca: Urantia Records	–	–	–	–
1995	Alien Love Secrets Data: 21 marca 1995 Wydawca: Epic Records	125	39	72	17
„–” pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
Rok	Tytuł	FRA ^[9]	NLD ^[10]	JPN ^[11]	FIN ^[17]	UK ^[8]	ITA ^[14]
1997	G3: Live in Concert (oraz Joe Satriani, Eric Johnson) Data: 3 czerwca 1997 Wydawca: Sony	20	52	37	35	82	–
2001	Alive in an Ultra World Data: 19 czerwca 2001 Wydawca: Epic Records	122	–	68	–	–	–
2004	G3: Rockin’ in the Free World (oraz Joe Satriani, Yngwie Malmsteen) Data: 24 lutego 2004 Wydawca: Epic Records	156	–	–	–	–	58
2004	Live in London Data: 20 czerwca 2004 Wydawca: Favored Nations	–	–	–	–	–	–
2005	G3: Live in Tokyo (oraz Joe Satriani, John Petrucci) Data: 25 października 2005 Wydawca: Sony	–	–	–	–	–	–
2007	Sound Theories Vol. I & II Data: 26 czerwca 2007 Wydawca: Epic Records	138	97	96	–	–	72
2009	Where the Wild Things Are Data: 29 września 2009 Wydawca: Favored Nations	–	–	221	–	–	–
„–” pozycja nie była notowana.

Kompilacje

Rok	Tytuł	Pozycja na liście
Rok	Tytuł	JPN ^[11]
2000	The Seventh Song Data: 7 listopada 2000 Wydawca: Epic Records	80
2002	The Elusive Light and Sound, Vol. 1 Data: 4 czerwca 2002 Wydawca: Favored Nations	–
2003	The Infinite Steve Vai: An Anthology Data: 18 listopada 2003 Wydawca: Epic Records	–
2008	Steve Vai Original Album Classics Data: 2008 Wydawca: RCA Records	–
„–” pozycja nie była notowana.

Wideografia[edytuj | edytuj kod]

Rok	Tytuł	Pozycja na liście			Certyfikat
Rok	Tytuł	SWE ^[22]	USA ^[23]	JPN ^[11]	Certyfikat
1995	Alien Love Secrets (VHS) Data: 1995 Wydawca: Hal Leonard	–	–	–
1997	G3 – Live in Concert (VHS; oraz Joe Satriani, Eric Johnson) Data: 3 czerwca 1997 Wydawca: Sony	–	37	–	RIAA: platynowa płyta^[19]
2003	Live at the Astoria, London (DVD) Data: 9 grudnia 2003 Wydawca: Favored Nations	–	–	–	RIAA: 2x platynowa płyta^[19]
2004	G3 Live: in Denver (DVD; oraz Joe Satriani, Yngwie Malmsteen) Data: 24 lutego 2004 Wydawca: Epic Records	2	5	–	RIAA: platynowa płyta^[19]
2005	G3: Live in Tokyo (DVD; oraz Joe Satriani, John Petrucci) Data: 25 października 2005 Wydawca: Sony	–	17	–
2007	Visual Sound Theories (DVD) Data: 18 września 2007 Wydawca: Epic Records	–	–	104
2009	Where the Wild Things Are (DVD) Data: 29 września 2009 Wydawca: Favored Nations	8	4	110	RIAA: złota płyta^[19]
„–” pozycja nie była notowana.

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Rok	Kategoria	Tytułem	Nagroda	Nota	Źródło
1993	Best Rock Instrumental Performance	„Sofa”	Nagroda Grammy	Laur	^[24]
2009	Riff Lord	Steve Vai	Metal Hammer Golden Gods Awards	Laur	^[25]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Crossroads (1986, dramat, muzyczny, reżyseria: Walter Hill)
The Genius of Lenny Breau (1999, film dokumentalny, reżyseria: Emily Hughes)
Rock Prophecies (2009, film dokumentalny, reżyseria: John Chester)
Lemmy (2010, film dokumentalny, reżyseria: Greg Olliver, Wes Orshoski)
Jason Becker: Not Dead Yet (2012, film dokumentalny, reżyseria: Jesse Vile)^[26]
The Ritchie Blackmore Story (2015, film dokumentalny, reżyseria: Alan Ravenscroft)^[27]
Hired Gun (2016, film dokumentalny, reżyseria: Fran Strine)^[28]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Wykaz literatury uzupełniającej: Steve Vai.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Greg Prato: Steve Vai Biography. allmusic.com. [dostęp 2010-08-24]. (ang.).
↑ Pete Prown, Harvey P. Newquist: Legends of Rock Guitar: The Essential Reference of Rock’s Greatest Guitarists. Hal Leonard Corporation, 1997. ISBN 0-7935-4042-9. (ang.).
↑ GUITAR WORLD’s 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time – Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).
↑ Steve Vai w wywiadzie – cz. I [online], TopGuitar.pl, 2 maja 2013 [dostęp 2021-01-14] (pol.).
↑ ^a ^b Steve Vai’s Guitar Gear Rig and Equipment. uberproaudio.com. [dostęp 2009-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-05)]. (ang.).
↑ Carvin Legacy. vai.com. [dostęp 2010-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-29)]. (ang.).
↑ ^a ^b Steve Vai Billboard Chart History. billboard.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Steve Vai UK Albums Chart History. officialcharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
CHART: CLUK Update 22.09.2012 (wk37) CHART LOG UK: NEW ENTRIES UPDATE. zobbel.de. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
Chart Log UK 2005. zobbel.de. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
Chart Log UK 1994–2010. zobbel.de. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ ^a ^b Steve Vai French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Steve Vai Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Oricon: Steve Vai Albums. oricon.co.jp. [dostęp 2014-03-20]. (jap.).
Oricon: Steve Vai DVD. oricon.co.jp. [dostęp 2014-03-20]. (jap.).
Oricon: G3: Live in Concert. oricon.co.jp. [dostęp 2014-03-20]. (jap.).
↑ Steve Vai/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2014-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-19)]. (niem.).
↑ Steve Vai/Longplay-Chartverfolgung. hitparade.ch. [dostęp 2014-03-20]. (niem.).
↑ ^a ^b Steve Vai Italian Albums Chart. italiancharts.com. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).
↑ Steve Vai Australian Albums Chart. australian-charts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ Steve Vai New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ ^a ^b Steve Vai Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ Steve Vai Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e RIAA: Steve Vai. riaa.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ BPI: Steve Vai. bpi.co.uk. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
↑ Steve Vai – Inviolate. [dostęp 2022-02-26].
↑ Veckolista DVD Album – Vecka 10, 5 mars 2004. sverigetopplistan.se. [dostęp 2014-03-15]. (szw.).
Veckolista DVD Album – Vecka 41, 9 oktober 2009. sverigetopplistan.se. [dostęp 2014-03-15]. (szw.).
↑ Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 116, s. 60, 2004-03-13. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).
Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 117, s. 65. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).
Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 110, s. 79. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).
Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 121, s. 40. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).
↑ Grammy: Steve Vai. grammy.com. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).
↑ IRON MAIDEN, SLIPKNOT, SAXON, DEF LEPPARD Honored At 'Metal Hammer Golden Gods’. blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
↑ Jason Becker: Not Dead Yet (2012). imdb.com. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
↑ The Ritchie Blackmore Story (2015). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
↑ Hired Gun (2016). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Strona oficjalna (ang.)

[allmusic.com-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Greg Prato: Steve Vai Biography. allmusic.com. [dostęp 2010-08-24]. (ang.).

[2] Pete Prown, Harvey P. Newquist: Legends of Rock Guitar: The Essential Reference of Rock’s Greatest Guitarists. Hal Leonard Corporation, 1997. ISBN 0-7935-4042-9. (ang.).

[3] GUITAR WORLD’s 100 Greatest Heavy Metal Guitarists Of All Time – Jan. 23, 2004. blabbermouth.net. [dostęp 2011-12-07]. (ang.).

[4] Steve Vai w wywiadzie – cz. I [online], TopGuitar.pl, 2 maja 2013 [dostęp 2021-01-14] (pol.).

[www.uberproaudio.com-5] Steve Vai’s Guitar Gear Rig and Equipment. uberproaudio.com. [dostęp 2009-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-05)]. (ang.).

[6] Carvin Legacy. vai.com. [dostęp 2010-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-29)]. (ang.).

[www.billboard.com-7] Steve Vai Billboard Chart History. billboard.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[www.officialcharts.com-8] Steve Vai UK Albums Chart History. officialcharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
CHART: CLUK Update 22.09.2012 (wk37) CHART LOG UK: NEW ENTRIES UPDATE. zobbel.de. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
Chart Log UK 2005. zobbel.de. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).
Chart Log UK 1994–2010. zobbel.de. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[lescharts.com-9] Steve Vai French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[dutchcharts.nl-10] Steve Vai Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[www.oricon.co.jp-11] Oricon: Steve Vai Albums. oricon.co.jp. [dostęp 2014-03-20]. (jap.).
Oricon: Steve Vai DVD. oricon.co.jp. [dostęp 2014-03-20]. (jap.).
Oricon: G3: Live in Concert. oricon.co.jp. [dostęp 2014-03-20]. (jap.).

[musicline.de-12] Steve Vai/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. [dostęp 2014-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-19)]. (niem.).

[hitparade.ch-13] Steve Vai/Longplay-Chartverfolgung. hitparade.ch. [dostęp 2014-03-20]. (niem.).

[www.italiancharts.com-14] Steve Vai Italian Albums Chart. italiancharts.com. [dostęp 2016-10-28]. (ang.).

[15] Steve Vai Australian Albums Chart. australian-charts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[16] Steve Vai New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[finnishcharts.com-17] Steve Vai Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[swedishcharts.com-18] Steve Vai Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[www.riaa.com-19] RIAA: Steve Vai. riaa.com. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[www.bpi.co.uk-20] BPI: Steve Vai. bpi.co.uk. [dostęp 2014-03-20]. (ang.).

[21] Steve Vai – Inviolate. [dostęp 2022-02-26].

[22] Veckolista DVD Album – Vecka 10, 5 mars 2004. sverigetopplistan.se. [dostęp 2014-03-15]. (szw.).
Veckolista DVD Album – Vecka 41, 9 oktober 2009. sverigetopplistan.se. [dostęp 2014-03-15]. (szw.).

[23] Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 116, s. 60, 2004-03-13. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).
Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 117, s. 65. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).
Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 110, s. 79. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).
Billboard Top Music Videos. „Billboard”. 121, s. 40. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. (ang.).

[24] Grammy: Steve Vai. grammy.com. [dostęp 2016-10-29]. (ang.).

[25] IRON MAIDEN, SLIPKNOT, SAXON, DEF LEPPARD Honored At 'Metal Hammer Golden Gods’. blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).

[26] Jason Becker: Not Dead Yet (2012). imdb.com. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).

[27] The Ritchie Blackmore Story (2015). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).

[28] Hired Gun (2016). imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

Albumy studyjne	Flex-Able Passion and Warfare Sex & Religion Fire Garden The Ultra Zone Real Illusions: Reflections The Story of Light
Minialbumy	Alien Love Secrets Flex-Able Leftovers
Albumy koncertowe	G3: Live in Concert Alive in an Ultra World G3: Rockin’ in the Free World Live in London G3: Live in Tokyo Sound Theories Vol. I & II Where the Wild Things Are
Kompilacje	The Seventh Song The Elusive Light and Sound, Vol. 1 The Infinite Steve Vai: An Anthology Steve Vai Original Album Classics
Wideografia	Alien Love Secrets G3: Live in Concert Live at the Astoria, London G3: Live in Denver G3: Live in Tokyo Visual Sound Theories Where the Wild Things Are
Powiązane	G3 Frank Zappa David Lee Roth Band Whitesnake Alcatrazz

Albumy studyjne	Blizzard of Ozz Diary of a Madman Bark at the Moon The Ultimate Sin No Rest for the Wicked No More Tears Ozzmosis Down to Earth Black Rain Scream Ordinary Man Patient Number 9
Albumy koncertowe	Speak of the Devil Tribute Just Say Ozzy Live and Loud Live at Budokan Ozzy Live
Kompilacje	Best of Ozz Ten Commandments The Ozzman Cometh The Essential Ozzy Osbourne Prince of Darkness
Minialbumy	Mr. Crowley Live EP
Single	„Crazy Train” „Mr. Crowley” „Flying High Again” „Over the Mountain” „You Can’t Kill Rock and Roll” „Symptom of the Universe” „Bark at the Moon” „So Tired” „Shot in the Dark” „The Ultimate Sin” „Crazy Train (Live)” „Miracle Man” „Close My Eyes Forever” „No More Tears” „Road to Nowhere” „Mama, I’m Coming Home” „Time After Time” „Mr. Tinkertrain” „Changes” „Perry Mason” „See You on the Other Side” „I Just Want You” „Walk on Water” „Back on Earth” „Gets Me Through” „Dreamer” „Mississippi Queen” „In My Life” „I Don’t Wanna Stop” „Not Going Away” „Black Rain” „How?” „Let Me Hear You Scream” „Life Won’t Wait” „Let It Die” „Believer” „Under the Graveyard” „Straight to Hell” „Ordinary Man” „It’s a Raid” „Patient Number 9” „Degradation Rules” „Nothing Feels Right”
Wideografia	Speak Of The Devil Bark At The Moon The Ultimate Ozzy Wicked Videos Don’t Blame Me Live & Loud The Prince Of Darkness Documentary Live at Budokan God Bless Ozzy Osbourne Memoirs of a Madman
Powiązane	Dyskografia Black Sabbath Black Label Society

Albumy studyjne	Snakebite Trouble Lovehunter Ready an’ Willing Come an’ Get It Saints & Sinners Slide It In Whitesnake Slip of the Tongue Restless Heart Good to Be Bad Forevermore The Purple Album
Kompilacje	Whitesnake’s Greatest Hits 20th Century Masters - The Millennium Collection: The Best of Whitesnake Best Ballads Here I Go Again: The Whitesnake Collection The Silver Anniversary Collection The Early Years The Definitive Collection Gold: Whitesnake 30th Anniversary Collection
Albumy koncertowe	Live at Hammersmith Live...In the Heart of the City Starkers in Tokyo Live: In the Shadow of the Blues Live at Donington 1990
Wideografia	Live...In the Still of the Night
Powiązane	Deep Purple Dio Thin Lizzy Trapeze Winger Vandenberg Def Leppard Dokken Blue Murder Lion Burning Rain Hurricane House of Lords Night Ranger Rainbow Quiet Riot Jeff Beck Group Michael Schenker Group UFO Black Sabbath Ozzy Osbourne Blue Öyster Cult Manic Eden

Albumy studyjne	Eat 'Em and Smile Skyscraper A Little Ain't Enough Your Filthy Little Mouth DLR Band Diamond Dave
Kompilacje	The Best Greatest Hits/The Deluxe Edition
Single	"California Girls" "Just a Gigolo/I Ain't Got Nobody" "Easy Street" "Yankee Rose" "Goin' Crazy!" "That's Life" "Tobacco Road'" "Knucklebones" "Just Like Paradise" "Stand Up" "Damn Good" "A Lil' Ain't Enough" "Sensible Shoes" "Tell the Truth" "She's My Machine" "Night Life" "Don't Piss Me Off" "Slam Dunk" "Shoo Bop"
Minialbumy	Crazy from the Heat
Wideografia	David Lee Roth: Videos No Holds Bar-B-Q
Powiązane	Van Halen