Wikiprojekt:Tłumaczenie artykułów/Dr House

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dr House
House, M.D.
Ilustracja
Gatunek

serial medyczny
komediodramat

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Oryginalny język

angielski

Twórcy

David Shore

Główne role

Hugh Laurie
Robert Sean Leonard
Lisa Edelstein
Omar Epps
Jennifer Morrison
Jesse Spencer
Peter Jacobson
Olivia Wilde
Kal Penn

Liczba odcinków

110

Liczba serii

5 sezonów

Lista odcinków serialu Dr House
Produkcja
Reżyseria

Deran Sarafian
Keith Gordon
Daniel Attias
Frederick King Keller
Paris Barclay
Greg Yaitanes
Guy Ferland
Bryan Singer
Nelson McCormick
Peter Medak
Peter O'Fallon
Daniel Sackheim
Newton Thomas Sigel
Bryan Spicer
Randall Zisk
Greg Yaitenes
Fred Gerber
David Semel
Martha Mitchell
Katie Jacobs
Matt Shakman
Tony To
Paul McCrane
Elodie Keene
David Platt
David Straiton
Juan José Campanella
Lesli Linka Glatter

Muzyka

Jason Derlatka
Jon Ehrlich i
Massive Attack

Czas trwania odcinka

około 45 min.

Pierwsza emisja
Data premiery

16 listopada 2004

Stacja telewizyjna

FOX
AXN, TVP2

Lata emisji

2004-obecnie

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dr House (ang. House; House, M.D.) – amerykański medyczny serial telewizyjny produkowany dla stacji telewizyjnej FOX. Zadebiutował na antenie 16 września 2004 roku.

Fabuła serialu koncentruje się na osobie dr. Gregory'ego House'a (Hugh Laurie), niekonwencjonalnego, szalonego, a zarazem genialnego lekarza, kierującego zespołem diagnostycznym w fikcyjnym Szpitalu Klinicznym Princeton-Plainsboro (PPTH) w New Jersey. W każdym odcinku dr House wraz ze swoim zespołem próbuje zdiagnozować i wyleczyć pacjentów przejawiających rozmaite objawy, niewyjaśnione wcześniej przez innych lekarzy. W pierwszych trzech sezonach zespół doktora House'a tworzyli: dr Allison Cameron (Jennifer Morrison), dr Robert Chase (Jesse Spencer) i dr Eric Foreman (Omar Epps), a od czwartego sezonu dr Chris Taub (Peter Jacobson), dr Lawrence Kutner (Kal Penn) oraz dr Remy "Trzynastka" Hadley (Olivia Wilde). Ponadto serial ukazuje prywatne życie House'a i członków jego zespołu, najlepszego i jedynego przyjaciela dr. James'a Wilson'a (Robert Sean Leonard), ordynatora oddziału onkologii oraz dr Lisy Cuddy (Lisa Edelstein), dyrektor szpitala Princeton‑Plainsboro.

Chociaż współproducentami serialu są reżyserowie: Paul Attanasio i David Shore, stacja telewizyjna FOX oficjalnie jako producenta podaje jedynie nazwisko Shore'a. Koncepcję serialu opracował Attanasio, natomiast Shore był odpowiedzialny przede wszystkim za kreację głównego bohatera. Lista producentów wykonawczych Dr House'a, oprócz Shore'a i Attanasio, zawiera m.in. Katie Jacobs (prywatnie żona Attanasio) czy głównego reżysera serialu – Bryana Singera.

Dr House uzyskał pozytywne oceny krytyków oraz cieszy się dużą oglądalnością. Dystrybuowany w 66 krajach serial był najczęściej oglądanym programem telewizyjnym w 2008 roku. Otrzymał też wiele nagród, m.in. Peabody Award, dwa Złote Globy i trzy Emmy.

Dotychczas wyemitowano pięć sezonów serialu, zaś obecne toczy się szósty, którego dwugodzinna premiera odbyła się 21 września 2009.

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Koncepcja[edytuj | edytuj kod]

Wiedzieliśmy, że stacja jest zainteresowana pseudodokumentalnymi serialami kryminalnymi (procedurals), i Paul [Attanasio] wpadł na ten pomysł serialu medycznego, esencję tego gatunku. Podejrzanymi byłyby choroby. Szybko jednak zdałem sobie sprawę, że potrzebujemy barwnych, przykuwającuch uwagę postaci. Chodzi mi o to, że zarazki nie mają motywów.

David Shore, dla magazynu Writer's Guild[1]


W 2001 współproducenci David Shore i Paul Attanasio, wraz z partnerką biznesową Attanasio, Katie Jacobs zaproponowali FOX, niezatytułowany jeszcze, serial detektywistyczno-medyczny w stylu CSI[2], z akcją krążącą wokół lekarzy, odkrywających kolejne symptomy i powodujące je czynniki tak, jak gdyby były kolejnymi poszlakami w zagadce kryminalnej[3]. Inspiracją dla Attanasio, by stworzyć serial, którego każdy odcinek byłby poświęcony osobnemu przypadkowi była stała kolumna "Diagnosis" (ang. diagnoza) New York Times Sunday Magazine[1], redagowaną przez Lisę Sanders. FOX zaakceptował serial, chociaż dyrektor sieci, Gail Berman, powiedział zespołowi odpowiedzialnemu za koncepcję, że chce "medycznego show, nie białych kitlów biegających wzdłuż korytarza"[4]. Jacobs stwierdziła, że ten warunek był jednym z wielu, które wpłynęły na ostateczną formę serialu[4].

Po zaaprobowaniu, serial otrzymał idiomatyczny tytuł roboczy Chasing Zebras, Circling the Drain[5] (ang. Ścigając zebry, staczając się w kanał; "zebra" to w angielskim slangu medycznym nietypowa lub niejasna diagnoza[6]; "stoczyć się w kanał" — dogorywać). Oryginalnie, kanwą fabuły serialu miała być praca grupki lekarzy, starających się "zdiagnozować niediagnozowalne"[7] Shore zdecydował, że kluczową kwestią jest opracowanie barwnej osobowości głównego bohatera, takiego który diagnozowałby pacjentów ujawniając ich sekrety i udowadniając kłamstwa[7]. Kiedy Shore i pozostałe odpowiedzialnie za kreację postaci Dr House'a osoby odkryły, jakie otwiera to możliwości, szkic serialu stał się mniej dokumentalny, a fabularny, bardziej skoncentrowany na czołowej postaci[8]. Postać otrzymała nazwisko "House", które zostało też zaadoptowane do tytułu serialu[5]. Shore opracował też pozostałe postaci, jak również był autorem scenariuszu pilotowego odcinka[2]. Bryan Singer, jego reżyser, który czuwał też nad castingami, powiedział, że roboczy tytuł odcinka pilotowego brzmiał Everybody lies (ang.: Wszyscy kłamią) – co jest też motywem przewodnim całego serialu[8]. Shore stwierdził również, że fabuła kilku pierwszych odcinków House'a była bazowania na pracach Bertona Roueché'a, który pisał dla New Yorkera w latach 1944-1994 i specjalizował się w reportażach dotyczących osobliwych przypadków medycznych[3].

Shore opracował swoją koncepcję głównego bohatera na podstawie własnych doświadczeń, jako pacjenta w szpitalu klinicznym[9]. Wspominał: "Wiedziałem, że kiedy tylko opuszczę pokój, [lekarze] będą bezlitośnie mnie wyśmiewać [za moją niewiedzę] i wtedy pomyślałem, że ciekawie byłoby zobaczyć postać, która robi to zanim pacjent wyjdzie"[10]. Częścią motywu przewodniego serialu miała być niepełnosprawność głównego bohatera[11]. Oryginalnie, House miał poruszać się na wózku, ale Fox odrzucił ten pomysł. Jacobs wyrażała później wdzięczność dla stacji za jej uporczywe nalegania na przebudowę postaci, stawiając House'a z powrotem na nogi, które miały jednak być w stanie uniemożliwiającym poruszanie się bez laski[8]. Później scenarzyści zdecydowali, że House będzie cierpiał na narastający ból nogi, co doprowadzi go do uzależnienia narkotykowego[11].

Nawiązania do Sherlocka Holmesa[edytuj | edytuj kod]

Sherlock Holmes posłużył twórcom serialu jako inspiracja

Podobieństwa pomiędzy Gregorym Housem, a znanym fikcyjnym detektywem, Sherlockiem Holmesem, pióra Sir Arthura Conana Doyle'a przewijają się przez cały serial[12][13]. Shore tłumaczył, że od zawsze był wielkim fanem książek o Sherlocku Holmesie i uważał jego obojętność wobec klientów za coś bardzo wyjątkowego[10]. Czerpanie z pomysłów Conana Doyle'a widać szczególnie w tym, jaką wagę House przykłada do analizy psychologicznej, nawet kiedy ta wydaje się nie mieć zastosowania, rozumowaniu indykcyjnym i niechęci do podejmowania się przypadków, których nie uważa za interesujące[14]. Jego metody śledcze opierają się na logicznej eliminacji diagnoz, których niemożliwość została udowodniona; Holmes używał do złudzenia podobnych metod[5]. Obie postacie potrafią też grać na instrumentach muzycznych (House na pianinie, gitarze i harmonijce; Holmes na skrzypcach) i zażywają narkotyki (House jest uzależniony od Vicodinu; Holmes zażywa niekiedy kokainę)[12]. Relacje House'a z doktorem Jamesem Wilsonem również przywodzą na myśl Holmesa i doktora Johna Watsona[5]. Robert Sean Leonard, odtwórca Wilsona, stwierdził nawet, że House i jego postać (której nazwisko również wydaje się być podobne do Watsona) mieli według wcześniejszych szkiców scenariusza pracować ze sobą częściej, tak jak Holmes i Watson; jego zdaniem zespół House'a przejął zatem aspekt Watsona[15]. Jak powiedział Shore, samo imię House'a to subtelny hołd dla Holmesa, ze względu na podobieństwo angielskiego słowa house (oznaczającego dom, jako budynek) od home (dom rodziny), brzmiącego podobnie do nazwiska Holmes)[5][16]. Ponadto numer mieszkania House'a, 221B jest identyczny z londyńskim adresem Holmesa – Baker Street 221B[6].

Pojedyncze odcinki serialu również zawierają wiele drobnych odniesień do opowieści o Holmesie. Główna pacjentka w pilotowym odcinku, Rebecca Adler zawdzięcza swoje imię Irene Adler, bohaterce pierwszego opowiadania o Sherlocku Holmesie[17][18]. W finale drugiego sezonu House zostaje postrzelony przez szaleńca, który w napisach końcowych został wspomniany jako "Moriarity", imieniem odwiecznego wroga Holmesa[19]. W odcinku czwartego sezonu, It's a Wonderful Lie, House'a zostaje obdarowany "drugą edycją Conana Doyle'a" jako prezentem wigilijnym[20]. Natomiast w finale odcinku piątego sezonu Joy to the World, Wislon, znów jako prezent świąteczny, daje House'owi książkę Josepha Bella, który to z kolei był inspiracją dla Conana Doyle'a w tworzeniu postaci Sherlocka Holmesa[5]. Wilson załączył też notkę: "Greg, to sprawia, że myślę o Tobie" i żartując ze współpracowników House'a opowiada im historię o Irene Adler, rzekomej pacjentce House'a, która miała być nadawcą prezentu[21].

Zespół produkcyjny[edytuj | edytuj kod]

Bryan Singer wyreżyserował pilotażowy odcinek House'a i odcinek trzeci "Brzytwa Ockhama"[22].

Dr House jest współprodukowany przez Heel and Toe Films, Shore Z Productions, i Bad Hat Harry Productions we współpracy z Universal Media Studios dla telewizji FOX[23]. Paul Attanasio i Katie Jacobs, szefowie Heel and Toe Films, David Shore, dyrektor Shore Z Productions oraz Bryan Singer, szef Bad Hat Harry Productions, są producentami serialu od jego wejścia na antenę[9]. Lawrence Kaplow, Peter Blake, oraz Thomas L. Moran dołączyli do ekipy jako scenopisarze na początku pierwszego sezonu po powstaniu odcinka pilotowego. Scenarzyści Doris Egan, Sara Hess, Russel Friend, i Garrett Lerner przyłączyli się do serialowej ekipy na początku drugiego sezonu. Friend i Lerner, którzy byli partnerami w interesach już wcześniej, dostali ofertę pracy w trakcie gdy serial był przygotowany, jednak odrzucili tą szansę. Po sukcesie produkcji, zaakceptowali ofertę kiedy Jacobs zaproponowała im te pracę raz jeszcze w kolejnym roku[24]. Od początku czwartego sezonu Moran, Friend, oraz Lerner zostali mianowani na producentów serialu, dołączając tym samym do Attanasio, Jacobs, Shore'a, oraz Singera[23]. Hugh Laurie był producentem drugiego odcinka 5 serii, "Not Cancer"[25] oraz odcinka trzeciego, "Adverse Events"[26].

Pod koniec piątego sezonu, w tworzeniu serialu uczestniczyło 24 scenarzystów. Najbardziej twórczymi byli Kaplow (napisał 16 ocinkow), Shore (14), Blake (13), Moran (12), Friend (11), Lerner (11), and Egan (10). Deran Sarafian reżyserował 22 odcinki do końca sezonu 5. Wśród pozostałych z ponad 3 tuzinów reżyserów, którzy pracowali nad produkcją Dr House'a, tylko Greg Yaitanes wyreżyserował więcej niż 10 epizodów[27]. Elan Soltes był odpowiedzialny za efekty wizualne od początku produkcji serialu[28]. Lisa Sanders, docent medycyny w Yale School of Medicine, jest odpowiedzialna za medyczne treści serialu. Redaguje ona kolumnę prasową o tytule "Diagnosis" w The New York Times Sunday Magazine, która zainspirowała powstanie serialu Dr House[29]. Według Shore, "troje różnych lekarzy ... sprawdza wszytko co robimy"[30]. Bobbin Bergstrom, dyplomowana pielęgniarka, jest również serialowym doradcą medycznym[30].

Casting[edytuj | edytuj kod]

"Podjęcie decyzji o grze [w serialu "Dr House"] nie było żadnym szczególnym posunięciem. Sprawa zazwyczaj ma się tak, że powstaje pilot serialu, a jedynie z ćwierć z [seriali], które zostają zaakceptowane ostaje się do drugiej serii. Myślałem sobie, że czekają mnie trzy fajne tygodnie. Nigdy mi się nawet nie śniło, że po upływie trzech i pół roku wciąż tutaj będę."

Hugh Laurie[31]

Początkowo producenci planowali obsadzić rolę dr. House'a kimś, kogo opisali jako "będącego kwintesencją amerykańskości"[32], Bryan Singer stwierdził nawet, że nie było mowy o angażu aktora o narodowości innej niż amerykańska[7]. W czasie, gdy odbywały się castingi Hugh Laurie był w Namibii na planie filmu Lot Feniksa. Swoje przesłuchanie nagrał w jedynym miejscu, gdzie warunki oświetleniowe były odpowiednie – hotelowej łazience[32],, przepraszając na wstępnie za jej wygląd (?)[33] (który Singer porównał do kaset wysyłanych przez Osamę bin Ladena[34]. Laurie improwizował, używając parasolki zamiast laski. Singer był pod wielkim wrażeniem jego występu i tego, jak doskonale "amerykański aktor" był w stanie utożsamić się z postacią[7][35]. Nie wiedział wtedy, że Laurie, który mówił z przekonującym amerykańskim akcentem, jest Brytyjczykiem. Laurie porównał swój sposób mówienia do "wyczerpanego nastolatka oglądającego za dużo filmów i telewizji"[32]. Chociaż do roli House'a rozważano bardziej znanych aktorów, jak Denisa Leary'ego, Roba Morrowa czy Patricka Dempseya, to Shore, Jacobs i Attanasio, którzy równie zachwyceni grą Lauriego jak Singer, zdecydowali się powierzyć rolę tytułowego bohatera właśnie jemu[36].

Laurie ujawnił później, że na początku był pewny, że głównym bohaterem serialu będzie dr James Wilson, marginalizując przy tym rolę House'a do postaci drugoplanowej, dopóki nie otrzymał scenariuszu do pilotowego odcinka[37]. Jako syn lekarza, Rana Lauriego, Hugh stwierdził, że czuje się winny "zarabiając więcej za stawanie się udawaną wersją swojego własnego ojca"[32]. Od początku trzeciego sezonu serialu zarabiał 275 do 300 tysięcy dolarów za odcinek, trzy razy więcej niż ostatnim razem, gdy występował w serialu[38][39]. W piątym sezonie kwota ta wzrosła do 400 tysięcy, co uplasowało go na liście najlepiej zarabiających aktorów telewizyjnych[40].

Edelstein została wybrana po tym, jak Singer zauważył jej występ w Prezydenckim pokerze


Robertowi Seanowi Leonardowi jednocześnie zaproponowano role w Dr. Housie i serialu CBS – Wzór[41]. Stwierdził nawet, że scenariusz Wzroru był "całkiem fajny", później jednak uznał, że postać w jaką miałby się tam wcielić – Charlie Eppes – pojawia się w bardzo wielu scenach scenariusza mówiąc, że "im mniej mam pracy, tym czuję się szczęśliwszy"[41]. Nie był szczególnie zadowolony ze swojego przesłuchania dla House'a i w jednym z wywiadów powiedział, że swój angaż zawdzięcza w dużym stopniu długoletniej przyjaźni z Singerem[41].

Lisa Edelstein z kolei zwróciła uwagę Singera swoim występem w roli prostytutki w Prezydenckim pokerze[42]. Była pod wrażeniem scenariusza, jaki otrzymała od Singera, szczególnie "energiczny docinków" podczas rozmów jej postaci, dr Lisy Cuddy z Housem[42].

Australijskiemu aktorowi Jessiemu Spencerowi przesłuchanie do roli dr. Roberta Chase'a zasugerował jego agent. Spencer myślał początkowo, że chodzi o produkcję w stylu Szpital miejski, zmienił jednak zdanie po przeczytaniu scenariusza[43]. Po tam, jak otrzymał angaż, udało mu się przekonać scenarzystów, żeby uczynili jego postać także Australijczykiem[44]. Ponadto, do roli Chase'a przesłuchiwano też Patricka Dempsey'a, który zagrał później dr. Dereka Shepherda w Chirurgach[45].

Omar Epps, odtwórca roli dr. Erica Foremana, czuł się zainspirowany swoją wcześniejszą rolą praktykanta w innym serialu medycznym – Ostrym dyżurze NBC[46]. Jennifer Morrison natomiast swoje przesłuchanie do roli dr. Allison Cameron uważała za "kompletną katastrofę"[47]. Mimo to, Singer, który już wcześniej widział kilka jej występów, jak Jezioro marzeń, praktycznie od początku chciał mieć ją w obsadzie[47].

Z końcem serii trzeciej House wyrzuca Chase'a, a Foreman i Cameron składają wypowiedzenie[48]. House musi zatem wyłonić nowy zespół diagnostyczny, kwalifikując do końcowej próby siedmiu finalistów. Początkowo producenci serialu planowali zatrudnienie dwóch pełnoetatowych aktorów towarzyszących postaci Foremana, która powraca w odcinku piątym czwartej serii, co miało zapewnnić powrót do formuły z trzema członkami w zespole. Ostatecznie, zdecydowano się na wprowadzenie trzech nowych stałych członków obsady[49]. (Obok Eppsa, w serialu pozostali Morrison i Spencer, ale odtwarzane przez nich postaci wypełniają inne zadania w szpitalu). Już w fazie produkcji twórcy serialu odrzucili pomysł poświęcenia kolejnych odcinków poszczególnym kandydatom. W skutek tego – jak twierdzi Jacobs – do ostatniej chwili ani producenci, ani aktorzy nie wiedzieli, kto otrzyma stały angaż[50]. W dziewiątym odcinku czwartej serii następuje ogłoszenie składu nowego zespołu House'a: do Foremana dołączają doktorzy Lawrence Kutner (Kal Penn)[51], Chris Taub (Peter Jacobson)[52] oraz Remy "Trzynastka" Hadley (Olivia Wilde)[53]. Kandydaci odrzuceni przez doktora House'a nie pojawili się ponownie w serialu, za wyjątkiem ostatniej odrzuconej: Amber Volakis (Anne Dudek), która grała dziewczynę Wilsona do końca czwartej serii[54], a w serii piątej występowała w halucynacjach House'a.[55] Chociaż Penn i Wilde mieli pewną przewagę nad aktorami grającymi pozostałych finalistów, Jacobson twierdzi, że przeszli oni przez identyczny proces próbny i zostali w serialu ze względu na atrakcyjność odtwarzanych przez nich postaci dla scenarzystów[50]. Kutner został usunięty z serialu z końcem piątej serii, po tym jak Penn rozpoczął pracę w Biurze do Spraw Publicznych i Kontaktów Międzyrządowych (White House Office of Public Engagement and Intergovernmental Affairs) w Białym Domu[56].

Techniki i lokalizacje filmowania[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze Centrum Kampusowe jest źródłem widoków na zewnątrz Szpitala Princeton-Plainsboro

Duża część ujęć dra House'a jest nagrywana tzw. techniką walk and talk, polegającą na dynamicznym śledzeniu kamerą postaci wpadających na siebie idących wzdłuż szpitalnych korytarzy, prowadząc przez ten czas rozmową[4][14]. Została ona spopularyzowana przez takie seriale jak Ostry dyżur, Prezydencki poker, St. Elsewhere czy Redakcja sportowa[57]. Wiele scen kręci się też z wykorzystaniem travellingu, ukazujących dwie lub więcej postaci poruszających się z jednego w miejsca w drugie i prowadząc przy tym rozmowę[57]. Producent wykonawczy, Katie Jacobs, stwierdziła, że tak często używano tej techniki, ponieważ "jeśli doda się do sceny element ruchu, nasila to wrażenie pośpiechu i zaniepokojenia[4]. Podkreśliła też istotność faktu, że "Hugh Laurie mierzy 6 stóp i 2 cale wzrostu [prawie 190 cm] i jest wyższy niż ktokolwiek inny" i że "w oczywisty sposób zwraca to uwagę na wszystkie ujęcia w technice walk and talk"[4]. Nancy Franklin z New Yorkera opisała komputerowo generowane sekwencje wnikające w głąb ludzkiego ciała, jako "świetne, stylizowane na Fantastyczną podróż efekty specjalne wnętrzności pacjentów. Założę się, że nie wiedzieliście, że kiedy wasze nerka przestaje pracować, wydaje dźwięk jak pękający bąbelek"[58]. "Ujęcia nie ograniczają się tylko do wnikania w głąb gardła" pacjenta – zauważył inny krytyk – "ale i przez jego nos, a także wewnątrz mózgu czy nogi"[59]. Zamiast polegania przede wszystkim na komputerowo generowanych grafikach, takie kadry zazwyczaj opierają się na odpowiednio nagrywanych i obrabianych zdjęciach fizycznych modeli czy wykorzystaniem odpowiednio zwolnionego tempie[28]. Wiele w wielu scenach użyto też niewspomnianych wcześniej w scenariuszach rekwizytów, pozwalających Lauriemu na improwizację i ujawnieniu wielu dodatkowych aspektów jego postaci, jak i całej historii[4].

Jedynie odcinek pilotażowy House'a został nakręcony w Kanadzie; wszystkie kolejne filmowano już terenie wynajmowanym przez Fox w Century City w Kalifornii[30]. Na fikcyjne miejsce akcji serialu Bryan Singer wybrał miasto z którego pochodził, Princeton w stanie New Jersey[9], a źródłem zdjęć powietrznych na Szpital Kliniczny Princeton-Plainsboro jest Kampus Uniwersytetu Princeton[60]. Część zdjęć odcinka trzeciego sezonu – Half-Wit została wykonana na terenie University of Southern California, gdzie wystąpili też Dave Matthews i Kurtwood Smith[61]. Początkowe odcinki szóstego sezonu Dr House'a były natomiast nagrywane w opuszczonym Szpitalu Psychiatrycznym Greystone Park w New Jersey, który jest serialowych Szpitalem Psychiatrycznym Mayfield[62].

Czołówka[edytuj | edytuj kod]

Czołówka serialu rozpoczyna się rezonansowym zdjęciem ludzkiej głowy, z literą "H" otoczoną kwadratem na pierwszym planie. Na nie zostaje nałożony obraz twarzy Doktora House'a, który następnie zanika, ustępując miejsca tytułowi serialu (a właściwie zbitce "ouse" dodanej do ciągle widocznej litery "H"), wraz z podkreśleniem oraz tytułem M.D. obok. Do tego ograniczała się czołówka w pilotowym odcinku serialu[63]. Wszystkie późniejsze odcinki zawierają dłuższą czołówkę, ukazującą nazwiska sześciu członków obsady i twórcy serialu, Davida Shore'a. Nazwisko Lauriego pojawia się pierwsze, po nim nazwiska pozostałych pięciu aktorów w kolejności alfabetycznej (Edelstein, Epps, Leonard, Morrison, Spencer), z Shorem na końcu[64].

Po kadrze tytułowym na ekranie pojawia się zdjęcie lotu ptaka na Szpital Princeton-Plainsboro (w rzeczywistości różne budynki kompleksu Uniwersytetu Princeton, głównie uniwersytecki kampus)[60]. Po nim następuje seria schematów anatomicznych ludzkiego ciała, towarzyszących nazwiskom członków obsady, znajdującym się obok lub ponad ilustracjami. Nazwisko Lauriego jest ukazane obok modelu ludzkiej głowy z wyeksponowanym mózgiem; Edelstein obok grafiki przedstawiającej pojedynczy neuryt, nazwisko Eppsa jest nałożone na zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, Leonarda na rysunku dwóch półkul mózgu[64]. Oryginalnie, producenci chcieli dołączyć także zdjęcia laski i butelki Vicodinu, ale Fox wyraził sprzeciw. Zamiast tego nazwisku Jennifer Morisson towarzyszyło kolejne zdjęcie z lotu ptaka na łodzi wioślarskich (rowers) płynących wzdłuż uniwersyteckiego Jeziora Carnegie[65]. Nazwisko Spencera pojawia się obok wiktoriańsko stylizowanego szkicu kręgosłupa. Pomiędzy prezentacją nazwisk Spencera i Shore'a, pojawia się kadr przedstawiający House'a i trzech członków jego oryginalnego zespołu idących wzdłóż szpitalnego korytarza[64] (pozostaje to niezmienne także w czwartym i piątym sezonie, kiedy Chase i Cameron nie należą już do jego zespołu[66]. Jacobs stwierdził, że żadna z ilustracji w tle nie ma żadnego konkretnego znaczenia w stosunku do prezentowanych nazwisk; przyznaje jednak, że ostatni kadr opatrzony tekstem "created by David Shore" ("produkcja: David Shore" (autor? twórca?)) wyświetlony nad szyją człowieka daje do zrozumienia, że to Shore jest mózgiem serialu[65]. Czołówka została nominowana do Emmy w kategorii "Outstanding Main Title Design" ("Doskonały projekt czołówki" (planszy tytułowej?)[67].

Temat muzyczny słyszany w Stanach Zjednoczonych to piosenka "Teardrop" w wykonaniu zespołu Massive Attack[68][69]. Tekst "Teardrop" są śpiewane przez Elizabeth Fraser z Cocteau Twins; Czołówka House'a używa jednak jedynie instrumentalnej wersji piosenki, pozbawionej warstwy wokalnej[70]. Wersja akustyczna, w wykonaniu José Gonzáleza, pojawiła się w tle podczas finałowego odcinka czwartego sezonu[71].

Zarys ogólny serialu[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Lista odcinków serialu Dr House.

"Zawsze kiedy próbuje się streścić serial w jednym słowie wychodzi się na głupka. Rzecz o prawdzie."

David Shore[72]

Dr Gregory House jest geniuszem medycyny i mizantropem, który przewodzi zespołowi diagnostów w szpitalu klinicznym Princton-Plainsboro w New Jersey[63]. Większość odcinków jest poświęcona rozpoznaniu choroby głównego pacjenta. Najczęściej rozpoczyna je poprzedzająca czołówkę scena poza szpitalem, przedstawiająca występowanie objawów[14]. Typowy odcinek przedstawia działania zespołu próbującego zdiagnozować i uleczyć chorobę pacjenta[68][73]. Próby te często są bezskuteczne do momentu, kiedy stan pacjenta staje się krytyczny[68]. Oddział House’a zazwyczaj leczy pacjentów, którzy korzystali już z pomocy innych lekarzy, ale nie uzyskali u nich właściwej diagnozy[60]. House ma w zwyczaju odrzucać te przypadki, które uważa za nieciekawe[14]. Konstrukcja fabuły zasadza się bardziej na zderzeniu niekonwencjonalnych teorii i praktyk medycznych House’a z reakcjami na nie innych postaci, niż na zawiłych szczegółach leczenia[2].

Zespół używa metody rozpoznania różnicującego[73], w którym House pełni rolę kierującego rozważaniami grupy. Na białej tablicy House wypisuje i wykreśla flamastrem możliwe etiologie[74]. Zazwyczaj przypadłość pacjenta zostaje mylnie zdiagnozowana, co powoduje użycie niewłaściwych leków[73]. Prowadzi to z reguły do dodatkowych komplikacji, ale ostatecznie pomaga House’owi i zespołowi rozpoznać właściwie chorobę pacjenta, ponieważ charakter komplikacji dostarcza często nowych informacji[14]. House ma w zwyczaju stawiać właściwą diagnozę ni z tego, ni z owego, często zainspirowany uwagą wypowiedzianą mimochodem przez inną postać[73]. Właściwie postawione diagnozy stanowią przegląd od najczęstszych po najbardziej niespotykane choroby[75]. Stale powracającym żartem serialu jest rozważanie przez zespół na wczesnym etapie możliwości występowania u pacjenta tocznia, ale ta diagnoza nigdy nie okazuje się być trafna[6].

Wielu dolegliwości, z którymi spotyka się zespół House'a nie można łatwo zdiagnozować, ponieważ pacjenci kłamią na temat objawów i ich okoliczności oraz szczegółów z życia. House często wypowiada pod nosem: “Wszyscy kłamią” albo ogłasza podczas rozważań zespołu: “Pacjent kłamie”; to założenie kieruje decyzjami i diagnozami House’a.[6] Ponieważ wiele z jego teorii ma character objawienia albo kontrowersyjych spostrzeżeń, często ma problemy z uzyskaniem zgody swojej przełożonej, dr Lisy Cuddy, Dyrektor Szpitala, na przeprowadzenie zabiegów medycznych, które uważa za konieczne[76]. Szczególnie kiedy proponowane zabiegi odznaczają się dużym stopniem ryzyka lub gdy są etycznie wątpliwe. Często dochodzi do rozbieżnosci pomiędzy House’em a jego zespołem[77], zwłaszcza dr Allison Cameron, która odznacza się bardziej konserwatywnymi standardami etyki medycznej niż pozostałe postaci[68].

House, podobnie jak wszyscy lekarze szpitala, musi również przyjmować pacjentów w przychodni znajdującej się budynku[63][78]. Niechętne spełnianie tego obowiązku lub pomysłowe metody wymigania sie od niego stanowią powracający wątek poboczny[68][79]. Podczas dyżuru w przychodni House wprawia swoich pacjentów w zakłopotanie czyniąc im niewygodne uwagi o ich życiu osobistym, wypisując dziwaczne recepty i proponując niekonwencjonalne leczenie[63]. I chociaż początkowo wydaje im się głuchy na ich narzekania, regularnie wprowadza ich w osłupienie szybkimi i celnymi diagnozami[12]. Spostrzeżenia poczynione w pracy nad łatwymi przypadkami w przychodni często stanowią inspirację do rozwiązania przypadku głównego pacjenta[14][80].

"To nie jest serial o uzależnieniu, ale nie można przemycić takiego wątku nie oczekując, że będzie on zauważony i dyskutowany. Zwraca się uwagę na zwiększające się z czasem [u House’a] dawki [vikodinu], który staje się coraz mniej skuteczny w uśmierzaniu bólu, co dla nas niezmiennie stanowi obszar do zgłębienia."

Shore, o uzależnieniu House'a od vikodinu[81]

Istotnym elementem fabuły jest też uzależnienie House'a od Vicodinu, którego używa by poradzić sobie z bólem wywołanym zawałem mięśnia czworogłowego uda, co zmusza go też do chodzenia o lasce[82]. W odcinku Detox pierwszego sezonu przyznaje, że jest uzależniony, twierdząc jednak, że nie stanowi to dla niego problemu, bo tabletki "pozwalają mi pracować i uśmierzają ból", jak mówiSzablon:Ref label. Mimo to Cuddy i Wilson kilkakrotnie próbowali go namówić na terapię odwykową[83]. Kiedy nie miał dostępu do Vicodinu bądź doświadczał nadzwyczaj silnego bólu, House okazjonalnie eksperymentował z innymi środkami przeciwbólowymi, jak morfina[84], oksykodon[85] czy metadon[86]; po pracy często sięga też po alkohol i określa siebie mianem big-drunkera (piwosza?)[87]. Z końcem piątego sezonu House zaczyna jednak doznawać halucynacji, po odrzuceniu innych diagnoz wraz z Wilsonem stwierdzają, że to Vicodin jest najprawdopodobniejszą przyczyną[88]. Początkowo nie dopuszcza do siebie tej myśli, ostatecznie jednak w finałowym odcinku sezonu decyduje się poddać leczeniu w Szpitalu Psychiatrycznym Mayfield[89].

Postaci i łuki narracyjne[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: List of House characters.

Postaci pierwszoplanowe[edytuj | edytuj kod]

Nazwiska sześciorga głównych aktorów serialu znajdują się w tej sekcji czołówki (tzw. "billingu”), która przynależy gwiazdom. Wszyscy oni wcielają się w role lekarzy pracujących w fikcyjnym szpitalu Princeton Plainsboro Teaching Hospital (PPTH) w New Jersey[63]. Tytułowy bohater, dr Gregory House (Hugh Laurie), kieruje Oddziałem Rozpoznania Klinicznego[90]. Przedstawia się on jako "podwójnie certyfikowany diagnosta specjalizujący się w chorobach zakaźnych i nefrologii"[91]. Dr. James Wilson (Robert Sean Leonard, jedyny prawdziwy przyjaciel House'a, prowadzi Oddział Onkologii[92]. Dr. Lisa Cuddy (Lisa Edelstein), endokrynolog[93], jest przełożoną House'a, pełniącą funkcje Dziekana Wydziału Medycznego oraz Dyrektora Szpitalu[94]. Związek House z Cuddy jest skomplikowany, a ich rozmowy często mają podtekst seksualny o znacznym natężeniu[95]. W szóstym odcinku piątej serii zatytułowanym "Joy" (ang. radość) wymieniają się oni pierwszym pocałunkiem[96]. W piątej serii nie dochodzi do kolejnego zbliżenia; w odcinku końcowym House jest przekonany, że uprawiał seks z Cuddy, tymczasem stanowi to jego kolejne urojenie spowodowane zażywaniem narkotyzującego leku[89].

Pierwotny zespół diagnostyczny House'a składa się z dra Erika Foremana (Omar Epps), neurologa, dra Roberta Chase'a (Jesse Spencer), specjalisty w dziedzinie intensywnej opieki medycznej oraz dr Allison Cameron (Jennifer Morrison), immunolog[94]. W jednym z odcinków trzeciej serii zatytułowanym "Rodzina" Foreman wręcza House'owi swoją rezygnację ze słowami, "Nie chcę stać się tobą."Szablon:Ref label W odcinku kończącym tę serię House zwraca się do Chase’a twierdząc, że ten albo nauczył się już tyle ile mógł, albo nie nauczył się niczego i wyrzuca go z zespołu. Cameron, która zaczęła darzyć Chase głębszym uczuciem, wkrótce po tym rezygnuje z pracy[48]. Skutkiem tego w premierowym odcinku czwartej serii House nie ma nikogo w zespole .[97]

Zmuszony przez Cuddy do stworzenia nowego zespołu, House przyjmuje kandydatury czterdzieściorga lekarzy[87]. Pierwsze odcinki czwartej serii poświęcone są procesowi selekcji, która swoją formułą przypomina popularne programy reality show polegające na eliminacji uczestników[87]. (Jacobs nazwał to "wersją "Ryzykantów")[98]. House przydziela każdemu aplikantowi numer od 1 do 40 i wyłania siedmioro finalistów[99]. Następnie ocenia ich pracę podczas rozwiązywania konkretnych przypadków klinicznych pod okiem Foremana, który powraca na oddział po tym jak został zwolniony z innego szpitala za działanie przypominające House’a.[99][100][101] Ponieważ powrót Foremana oznacza ograniczenie ilości wakatów do dwóch, House podstępem wymusza na Cuddy możliwość zatrudnienia trzech nowych asystentów[102]. Ponieważ powrót Foremana oznacza ograniczenie ilości wakatów do dwóch, House podstępem wymusza na Cuddy możliwość zatrudnienia trzech nowych asystentów dra Chrisa Tauba (Peter Jacobson), byłego chirurga plastycznego, dra Lawrence'a Kutnera (Kal Penn), specjalistę medycyny sportowej oraz dr Remy "Trzynastkę" Hadley (Olivia Wilde), ), internistkę, która zawdzięcza swój przydomek numerowi z eliminacji[102][103]. W ostatnim odcinku tej serii "Trzynastka" dowiaduje się, że choruje na dziedziczną pląsawicę Huntingtona[71].

W jedenastym odcinku piątej serii pt. "Joy to the World" Foreman i "Trzynastka" wymieniają namiętny pocałunek[21]. Początkowo "Trzynastka" jest niechętna rozpączęciu związku z Foremanem, jednak ostatecznie tych dwoje zaczyna się ze sobą spotykać i z końcem serii wciąż stanowi parę[89]. W marcu 2009 roku E! opublikowało informację, że w piątej serii jedna z głównych postaci umrze[104]. W dwudziestym odcinku zatytułowanym "Simple Explanation" (ang. proste wytłumaczenie) w mieszkaniu Kutnera zostaje znalezione jego ciało z przestrzeloną głową. Ponieważ Kutner nie zostawił żadnego listu, House podejrzewa przestępstwo; pozostali bohaterowie uważają jednak tę śmierć za samobójstwo[105]. Chociaż Jacobson i Wilde grają główne role (podobnie było i z Pennem), nie są oni wymieniani w tzw. billingu czołówki pośród gwiazd serialu. Ich nazwiska zostają wyświetlone po napisie "W pozostałych rolach" dopiero po jej zakończeniu[106].

Byli członkowie zespołu, Chase i Cameron, wciąż pojawiają się regularnie w serialu, ale wykonują inne zadania w szpitalu PPTH: Cameron jest starszym lekarzem prowadzącym w ambulatoriumSzablon:Ref label, a Chase pracuje jako chirurg[87]. W siódmym odcinku serii drugiej zatytułowanym "Polowanie" Cameron i Chase uprawiają przygodny seks[107]. W połowie trzeciej serii rozpoczynają zażyłość seksualną, jednak Cameron nalega aby pozostała ona niezobowiązująca[93]; kiedy Chase stwierdza: "Chcę czegoś więcej", Cameron kończy romans[108]. Niemniej pod koniec serii Cameron zaczyna darzyć Chase’a uczuciem i para decyduje się na poważny związek[48]. W piątym odcinku tej samej serii zatytułowanym "Saviors" (ang. wybawcy), wyemitowanym bezpośrednio po odcinku o samobójstwie Kutnera[55], następują zaręczyny, a w odcinku kończącym serię – ślub.[109]

Postaci epizodyczne[edytuj | edytuj kod]

Każda z serii House'a zawiera epizodyczne postaci, które pojawiają się w kilkuodcinkowym łuku narracyjnym (ang. story arc)[110]. W pięciu odcinkach pierwszej serii występuje Edward Vogler (Chi McBride), multimilioner posiadający firmę farmaceutyczną[111]. W zamian za przewodnictwo w radzie PPTH, obdarowuje on szpital datkiem w wysokości 100 milionów dolarów[112]. Postać Voglera stanowi próbę wprowadzenia do serialu czarnego charakteru, co było sugestią stacji Fox. Jednak jeszcze przed emisją odcinków z Voglerem serial stał się hitem i z postaci tej szybko zrezygnowano[111]. Shore był zdania, że pomysł z nikczemnym szefem nie był w serialu prawdopodobny: "Serial nazywa się Dr House. Widzowie wiedzą, że nigdy nie zostanie on zwolniony."[6] W dwóch końcowych odcinkach pierwszej serii i w kolejnych siedmiu serii drugiej[6] pojawia się Stacy Warner (Sela Ward), była partnerka House’a.[113] Zależy jej, aby House leczył jej męża, Marka Warnera (Currie Graham), u którego w ostatnim odcinku pierwszej serii[113] House stwierdza porfirię. Stacy i House ponownie się do siebie zbliżają, jednak ostatecznie House odsyła ją do Marka, co jest dla niej druzgocące[114].

W kilku odcinkach serii trzeciej pojawia się policyjny detektyw, Michael Tritter (David Morse). Tritter próbuje uzyskać przeprosiny u House’a, który zostawił go w gabinecie z termometrem w odbycie[115]. Po tym jak ten odmawia, Tritter wnosi przeciw niemu oskarżenie o nielegalne posiadanie narkotyków i zmusza go do uczestictwa w programie odwykowym. Kiedy sprawa trafia na wokandę, Cuddy posuwa się do kłamstw na rzecz House’a i oskarżenie zostaje oddalone. Jednak za obrazę sądu House musi spędzić jedną noc w więzieniu. Kończy on także program odwykowy, ale pod wpływem vicodynu/metadonu[83][116]. U boku trojga wybrańców House'a występują czterej finaliści: Jeffrey Cole (Edi Gathegi); Travis Brennan (Andy Comeau), epidemiolog[116]; Henry Dobson (Carmen Argenziano), były urzędnik rekrutacyjny na akademii medycznej[87] oraz Amber "Bezwzględna Zołza"/"Zdradziecka Suka" Volakis (Anne Dudek), radiolog interwencyjna[103]. Każdy z tych czworo odchodzi z serialu po wyeliminowaniu, z wyjątkiem Volakis, która występuje w całej serii ze względu na jej związek z Wilsonem[117][118]. W dwuodcinkowym zakończeniu serii, ponieważ Wilson jest nieuchwytny, stara się ona odprowadzić pijanego House'a do domu[71][119]. Pojawia się ona ponownie z końcem serii piątej jako przedmiot halucynacji, na które cierpi House[55].

W trzech odcinkach piątej serii pojawia się prywatny detektyw Lucas Douglas (Michael Weston), postać po części inspirowana fascynacją Shore'a serialem kryminalnym Akta Rockforda[120][121]. Początkowo House zatrudnia Douglasa do śledzenia Wilsona, który po śmierci Volakis zakończył z nim przyjaźń (przyjaźń House’a z Wilsonem szybko się odnowi). Później jednak House płaci Douglasowi za monitorowanie życia prywatnego członków zespołu oraz Cuddy[122]. W razie gdyby ta postać przypadła widzom do gustu, planowano uczynić z niej głównego bohatera pokrewnego serialu[123]. We wrześniu 2008 roku Shore w wywiadzie dla Entertainment Weekly tak wypowiadał się o konstrukcji tej postaci: "Nie chcę tworzyć kolejnego serialu medycznego. Co naprawdę interesuje mnie z pisarskiego punktu widzenia to wybory, jakich dokonują ludzie w obliczu tego, co dobre i złe [...] a prywatny detektyw może drążyć to zagadnienie sprawniej niż lekarz."[124] Jednak do jesieni 2009 roku w programach amerykańskich stacji telewizyjnych nie znalazł się serial z postacią Douglasa[125].

Ocena serialu[edytuj | edytuj kod]

Oceny krytyków[edytuj | edytuj kod]

Wcielenie się Laurie'go w postać House'a zostało dobrze przyjęty przez krytyków

House'a otrzymał bardzo pozytywne recenzje już na początku emisji[126]. Serial uznano za miłą odmianę w telewizji FOX zdominowanej przez programy reality show.[127] Matt Roush z TV Guide nazwał go "nieprzeciętnym lekiem na przeciętność medycznych seriali dramatycznych"[128]. Krytyk New York Daily News David Bianculli był pod wrażeniem "wysokiego poziomu gry aktorskiej oraz scenariusza"[59]. Magazyn "A.V. Club" firmy The Onion z aprobatą opisało serial jako "najzłośliwszą" czarną komedię telewizji FOX od czasów Profitu z 1996[129]. John Leonard z czasopisma New York nazwał House'a "programem medycznym w najprzyjemniejszym i najbardziej elementarnym znaczeniu tego słowa"[130], a Matthew Gilbert z The Boston Globe decenił fakt, że serial nie próbuje tuszować wad postaci w celu zmniejszenia strachu widza przed "fabrykami SPZOZ"[131]. Pracujący dla Variety Brian Lowry, mniej urzeczony serialem, uważa że opiera się on na "liniowej fabule, ale podanej w lśniącym opakowaniu"[132]. Tim Goodman z San Francisco Chronicle napisał natomiast, że House jest "przeciętny" i mało oryginalny[133].
Opinie na temat postaci Gregory'ego House'a były w większości pozytywne[126][134]. Tom Shales z The Washington Post nazwał go "najbardziej elektryzującą główną postacią telewizyjną ostatnich lat"[135], a pracujący dla Pittsburgh Post-Gazette Rob Owen określił House'a jako "fascynująco apatycznego"[136]. Krytycy porównywali go do postaci fikcyjnych detektywów takich jak Nero Wolfe[137], Herkules Poirot czy Adrian Monk[138], oraz do Perry'ego Cox'a – zrzędliwego lekarza z Hożych doktorów[127][136]. Po wnikliwej analizie serialu można również dostrzec podobieństwo House'a do innego znanego lekarza Howkeye'a Pierce'a z serialu M*A*S*H[139] Wcielenie się Laurie'ego w postać House'a zostało powszechnie docenione[68][137][140]. Piszący dla San Francisco Chronicle Goodman stwierdził, że "cudownie go oglądać" oraz nazwał "jedyną przyczyną, dla której warto obejżeć House'a"[133]. Gabrielle Donnelly z The Daily Mail powiedziała, że ze względu na złożoną osobowość Lourie'ego, został on "idealnie obsadzony" w roli[39]. Krytycy również zareagowali pozytywnie na pierwotną obsadę drugoplanową, którą Post Shales nazwał pierwszorzędnym zespołem. [11] Portret dr Wilson’a w wykonaniu Leonarda został uznany Emmy przez krytyków z TV Guide, Entertainment Weekly, and USA Today wart Nagrody. [19] [20] Bianculli z Daily News był zadowolony, widząc Edelstein "wreszcie w zasłużonej treściwej roli drugoplanowej" [4]. Niezależny krytyk Daniel Fienberg był rozczarowany, że Leonard i Edelstein i nie otrzymali więcej uznania za ich osiągnięcia [21].

Reakcje na największe zmiany w 4. sezonie są zróżnicowane. "Dzięki nowej załodze House ma troche bardziej energetyczny powiew", napisał Todd Douglass Jr z DVD Talk. "Przygotowania do piątego sezonu są znakomite."Alan Sepinwall z The Star-LedgerSzablon napisał "Wydłużona, ogromna praca przesłuchania dała scenarzystom szansę na ożywienie serialu i pokazanie w pełni komicznego geniuszu Laurie'go." [23] Mary McNamara z Los Angeles Times, z drugiej strony, nie zgadza się z rozwojem: "Obsada rozrosła się, historie rozproszyły się i są nierówne, i trzeba było kilka wielkich aktorów zmuszonych stanąć i oglądać Hugh Laurie’ego trzymającego widowisko w kupie siłą woli." [24] Roberta Bianco z USA Today ucieszył finał sezonu: "Dyskusja na temat ratowania najlepszego na koniec. Dwie wspaniałe, chwytające za serce godziny... scenarzyści uratowali sezon, który wydawał się, rozproszony, przepełniony, a być może zbyt ambitny, dla jego własnego dobra." [20] Pomimo uznania jakie serial wcześniej otrzymał sezon 5 House’a spotkał się z stosunkowo słabymi ocenami. A.A. Gill z The Sunday Times uznała, że serial "stracił swoje poczucie humoru" [25]. Maureen Ryan z Chicago Tribune napisała: "House był jednym z najlepszych widowisk w telewizji, ale wypadł poważnie z torów ". [26] Chociaż McNamara z Los Angeles Times uważa detektywa Lucas’a Douglas’a za "wspaniały dodatek" do pierwszych odcinków sezonu, [24] Ryan jednak widziała w tym "mile widzianym odwróceniu uwagi... irytującego miernotę." [27 ] Skupienie uwagi się na Trzynastce i jej ewentualnym związku z Foreman’em zostało poddane szczególnej krytyce. [23] [28] Ryan stwierdziła, że "nawet połączenie Chase’a z Cameron dało wiecej niż ten blady kiepski romans Trzynastka-Foreman. To nie wina aktorów, że było między nimi zero chemii. Jest to wina scenarzystów, za myślenie, że dbamy o życie osobiste Trzynastki i za wmuszenie tego NUDNEGO związku do serialu" [26].

Lista najwyżej ocenianych programów w amerykańskiej telewizji[edytuj | edytuj kod]

Od ukazania się pierwszego sezonu serialu, House znlazł się na wielu toplistach; wymieniono je poniżej, zgodnie z znajmowaną pozycją.

Oceny w amerykańskiej telewizji[edytuj | edytuj kod]

Od momentu ukazania się House'a na ekranach, jego popularność stale rosła. Podczas emisji pierwszego sezonu, serial zajmował dwudzieste czwarte miejsce w rankingu popularności telewizyjnych serii, a wśród kobiet House był notowany na dziewiątej pozycji wśród programów emitowanych w godzinach największej oglądalności[145]. Dzięki rozgłosowi, jaki serial zawdzięcza popularnemu programowi American Idol[146], kolejne trzy sezony serii notowane były w pierwszej dziesiątce rankingów. Rekord oglądalności, według Nielsen ratings, House osiągnął w trzecim sezonie, kiedy to każdy odcinek oglądało średnio 19.4 miliona widzów[147]. Zdaniem Katie Jacobs, producenci byli zaskoczeni faktem, że House zgromadził przed telewizorami tak wielu widzów[148]. W piątym sezonie liczba osób oglądających serial spadła do średnio 12 milionów na odcinek, co dało 19. miejsce w rankingu. Serial pozostaje najchętniej oglądanym programem stacji Fox po American Idol[149].

Odcinkiem o największej oglądalności spośród pierwszych pięciu sezonów był odcinek 4. sezonu zatytułowany "W okowach lodu" (ang. "Frozen")[150], który wyemitowano po zawodach Super Bowl XLII[151][152]. Zgromadził przed telewizorami nieco ponad 29 milionów widzów[153]. House był trzecim najczęściej oglądanym programem w tym tygodniu, egzequo z American Idol. WYprzedziły go jedynie relacja z Super Bowl i ceremonia z zakończenia Super Bowl[154]. Poniżej znajduje się tabela popularności poszczególnych sezonów serialu podczas emisji w Stanach Zjednoczonych na podstawie średniej ilości widzów każdego odcinka. Emisja każdego z sezonów House'a rozpoczynała się we wrześniu i kończyła pod koniec maja.

Sezon Odcinki Godzina emisji (ET) Premiera sezonu Zakończenie sezonu Sezon TV Miejsce Oglądalność
(w milionach)
1 22 Wtorek 21:00 16 listopada 2004 24 maja 2005 2004–05 #24 13.3[155]
2 24 Wtorek 21:00 13 września 2005 23 maja 2006 2005–06 #10 17.3[156]
3 24 Wtorek 20:00 (2006)
Środa 21:00 (2006–07) 		6 września 2006 29 maja 2007 2006–07 #7 19.4[147]
4 16 Wtorek 21:00 (2007–08)
Poniedziałek 21:00 (2008) 		25 września 2007 19 maja 2008 2007–08 #8 16.2[157]
5 24 Wtorek 20:00 (2008)
Poniedziałek 20:00 (2009) 		16 września 2008 11 maja 2009 2008–09 #19 12.0[149]
6 Trwa Poniedziałek 20:00 21 września 2009[158] Maj 2010 2009–10 B/D B/D

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Dr House#Nagrody.

House na nowo definiuje pojęcie medycznego show telewizyjnego. Nie ma tu wyidealizowanych lekarzy, którzy znają odpowiedzi na wszystkie medyczne pytania albo wózków z chorymi, które błyskawicznie przemierzają szpitalne korytarze. House skupia się na farmakologiczno-intelektualnej stronie bycia lekarzem. Metoda prób i błędów współczesnej medycyny zręcznie wykraczająca poza klasyczny, metodyczny format oraz oczywiście błyskotliwy, ale omylny doktor — oto dopełnienie przepisu, doskonały symbol nowoczesnej medycyny.

Sędziowie Amerykańskiego Instytutu Filmowego na rozdaniu nagród w roku 2005.[159]

House otrzymał wiele nagród i nominacji. Serial zdobył Peabody Award w 2005 roku za "niekonwencjonalną postać głównego bohatera — mizantropicznego diagnostyka" oraz za "przypadki godne medycznego Sherlocka Holmes'a", które czynią House'a "najbardziej wyrazistym serialem medycznym ostatniej dekady"[160]. Amerykański Instytut Filmowy umieścił House'a na swojej liście 10 najlepszych programów telewizyjnych 2005 roku[159].

Program był sześciokrotnie nominowany do Złotych Globów i zwyciężył dwukrotnie. Hugh Laurie był otrzymał cztery nominacje w kategorii Najlepszy Aktor w Serialu Dramatycznym; zwyciężył w roku 2006 i ponownie w 2007[161]. W 2008 House otrzymał pierwszą nominację w kategorii Najlepszy Serial Dramatyczny[162]. Następną otrzymał kolejnym roku, ale jak na razie, nie zdobył statuetki w tej kategorii[163].

House został także uhonorowany przez Stowarzyszenie Aktorów Filmowych — Hugh Laurie zdobył nagrodę za Wybitną Kreację Roli Męskiej w Serialu Dramatycznym w roku 2007 i 2009[164]. W latch 2005, 2007 i 2008 Laurie był nominowany do Nagrody Emmy w kategorii Najlepszy Aktor Pierwszoplanowy w Serialu Dramatycznym[165]. House był również nominowany do Emmy w kategorii Najlepszy Serial Dramatyczny w latach 2006, 2007 i 2008, jednak nie otrzymał nagrody[166].

Za 21. odcinek pierwszego sezonu zatytułowany "Trzy historie" David Shore otrzymał Nagrodę Emmy za scenariusz oraz Humanitas Prize w 2006 roku[67][167]. Scenarzysta Lawrence Kaplow zdobył Nagrodę Stowarzyszenia Amerykańskich Scenarzystów w 2006 roku za 2. odcinek drugiego sezonu — "Sekcja zwłok"[168]. Reżyser Greg Yaitanes zdobył statuetkę Emmy za reżyserię w 2008 roku za odcinek "Głowa House'a" — pierwszą część finału 4. sezonu[169]. W roku 2007 House otrzymał Nagrodę Emmy za charakteryzację[170] (prosthetic makeup).

W 2005 roku Hugh Laurie pojawił się na okładce magazynu TV Guide jako "Najseksowniejszy Mężczyzna Telewizji"[145]. W 2008 House został uznany drugim najseksowniejszym lekarzem w historii za Dougiem Rossem z Ostrego dyżuru, w którego wcielił się George Clooney[39][171].

Dystrybucja[edytuj | edytuj kod]

W 2008 roku House objął dystrybucją łącznie 66 krajów. Liczba widzów osiągnęła łącznie 81.8 milionów osób,a serial był najczęściej oglądanym serialem telewizyjnym na świecie i przewyższył liczbę publiczności czołowych seriali TV z poprzednich dwóch lat (CSI and CSI: Miami)[172].

Premierowe odcinki House'a w Stanach Zjednoczonych na antenie Fox i Kanadzie w GlobalTV pojawiały się równocześnie[173]. Serial zajął trzecie miejsce w rankingu oglądalności kanadyjskiej TV w 2008 roku[174]. W tym samym roku House był najczęściej oglądanym programem telewizyjnym w Niemczech[175], we Włoszech uplasował się na drugim miejscu[176], a w Czechach na trzecim[177]. Serial był bardzo popularny także we Francji[178], Hiszpanii[179], Szwecji i w Holandii[180]. W Wielkiej Brytanii pierwsze cztery sezony emitowała telewizja Five. Prawa do wyświetlania sezonu piątego jako pierwsza zakupiła TV Sky1. Brytyjski rozkład premierowych odcinków jest w przybliżeniu o rok opóźniony w stosunku do emisji w USA.[181] Oryginalna anglojęzyczna wersja wyświetlana jest także w Australii na antenie Network Ten[182], w Nowej Zelandii na kanale TV3[183], a w Irlandii na 3e, kablowym kanale irlandzkiego TV3.[184]

Odcinki są także dostępne online lub do pobrania na stronie Amazon Video on Demand, a iTunes store oferuje wszystkie sezony od 1 do 5 po 1.99 USD za odcinek[185]. W roku 2007 między NBC Universal (dystrybutorem serialu) i firmą Apple Inc. (właścicielem iTunes) doszło do nieporozumień, które czasowo zablokowały dla iTunes czartą serię[186]. W oświadczeniu dla prasy, firma Apple stwierdziła, że NBC Universal chciała podwyższyć cenę do 4.99 USD za odcinek[187]. We wrześniu 2008 roku ogłoszono, że spór pomiędzy Apple i NBC został rozstrzygnięty[188] Odcinki można także nabyć w jakości HD na iTunes po 2.99 USD[189] Wcześniejsze odcinki są dostępne na oficjalnej stronie www House'a będącej własnością TV Fox[190] I na Hulu.com[191].

Pierwsze pięć sezonów serialu można kupić na DVD w regionach 1, 2 i 4. Pudełkowa edycja sezonów od 1 do 5 również została wydana[192]. Universal Studios Home Entertainment ogłosiła plany wypuszczenia na rynek regionu 1 pierwszy sezon w anamorficznym szerokim ekranie (oryginalnie obraz jest letterboxowy)[193]. Nie jest pewne czy na rynkach regionów 2 i 4 ukaże się wersja anamorficzna; obecnie w sprzedaży jest tam wersja obrazu pełnoekranowego 4:3.[194]

Produkty z logo House (Merchandise)[edytuj | edytuj kod]

Od 23 kwietnia 2007 roku firma American Apparel wypuściła na rynek limitowaną serię T-shirtów 100% bawełny z nadrukiem "Everybody Lies". Koszulki wyceniono na 19.95 USD i sprzedawano na stronie Housecharitytees.com, a zyski wpłynęły do amrykańskiego Narodowego Związku Chorób Psychicznych (NAMI)[195]. Koszulki z nadrukiem "Normal's Overrated" nadal są w sprzedaży, a dochód wpływa do NAMI.[196] Aktorzy i ekipa pracująca przy serialu uczestniczą także w zbiórkach funduszy dla NAMI i brali udział w akcach promocyjnych na łamach takich czasopism jak Seventeen i Rolling Stone. Wysiłki te przyniosły setki tysięcy dolarów na cele dobroczynne. Jacobs mówi, że poprzez współpracę z NAMI, mają nadzieję "odebrać moc piętna tego rodzaju chorób"[197].

Firma muzyczna Nettwerk wypuściła na rynek ścieżkę dźwiękową z serialu na płycie 18 Września 2007 roku[198]. Album zawiera utwory pojawiające się w House M. D. w pełnych wersjach oraz wcześniej niepublikowane piosenki nagrane wyłącznie na potrzeby serialu[199]. W 2008 roku hiszpańska firma Exelweiss zaprojektowała grę na telefon komórkowy, wydano ją w dwóch: hiszpańsko- i anglojęzycznej wersji[200]. W czerwcu 2009 roku firma Legacy Interactive ogłosiła umowę koncesyjną z Universal Pictures Digital Platforms Group (UPDPG) umożliwiającą rozwinięcie gry wideo opartej na serialu. Gracze wcielają się tam w role współpracowników House'a i mierzą się z nietypowymi przypadkami medycznymi[201].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Objaśnienia[edytuj | edytuj kod]

  1. Szablon:Note labelPrzychodnia McCosh (McCosh Health Center), będąca izbą chorych Uniwersytetu Princeton, przylega do pierwszego kampusu uniwersytetu; widać go na niektórych ujęciach[202].
  2. Szablon:Note labelWypowiedź jest częścią dialogu, który odbył się pomiędzy Housem, a Wilsonem pod koniec odcinka. Rozmawiają o tym, jak zmienił się House po zawale mięśnia w jego nodze. "To tylko z powodu nogi? A nie przez prochy? Nie mają na ciebie wpływu?", na co House odpowiada "Pozwalają mi pracować i uśmierzają ból."[203]
  3. Szablon:Note labelForeman wyjaśnia później przyczyny swojej rezygnacji House'owi: "Uratujesz więcej ludzi niż ja, ale nie będę też odpowiedzialny za śmierć tak wielu z nich. Potraktuj to jako moje wypowiedzenie"[204]
  4. Szablon:Note labelZgodnie z informacją podaną na oficjalnej stronie internetowej telewizji FOX o serialu House, "Cameron kieruje Ratownictwem Madycznym"[94].
  5. Szablon:Note labelDziennik Chicago Tribune, podobnie jak Chicago Sun-Times, nie podaje zajmowanego miejsca w rankingu, a jedynie nazwy dziesięciu najlepszych pozycji w kolejności alfabetycznej.

Cytaty[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Paul Challen: Dr House. Biografia Hugh Lauriego i przewodnik po serialu.. Prószyński i S-ka, 2009. ISBN 978-83-7648-233-0. [dostęp 10 stycznia 2009].
  2. ↑ a b c Linda Frum: Q&A with 'House' creator David Shore. [w:] Maclean's [on-line]. Rogers Communications, 14 marca, 2006. [dostęp 2 stycznia 2007].
  3. ↑ a b Stacey Gibson. The House That Dave Built. „University of Toronto Magazine”, March 2008. University of Toronto. [dostęp 5 kwietnia, 2008]. 
  4. ↑ a b c d e f MacIntyre, April: House M.D. interview: Katie Jacobs talks Cuddy, Cameron and House triangle. Monsters and Critics, 17 listopada, 2008. [dostęp 6 stycznia, 2009].
  5. ↑ a b c d e f House... and Holmes. [w:] Radio Times [on-line]. BBC Magazines Ltd., 2006 stycznia.
  6. ↑ a b c d e f Jeff Jensen: Full 'House'. [w:] Entertainment Weekly [on-line]. 6 kwietnia 2007. s. 44–47. [dostęp 10 kwietnia 2009].
  7. ↑ a b c d House Season One, The Concept, materiały dodatkowe wydania DVD. 2005.
  8. ↑ a b c Werts, Diane: Fox's medical marvel stays on top. [w:] Variety [on-line]. 29 stycznia 2009. [dostęp 5 kwietnia 2009].
  9. ↑ a b c Jensen, Jeff: Dr. Feelbad. Entertainment Weekly, 8 kwietnia 2005. [dostęp 7 grudnia 2008].
  10. ↑ a b Shore, David: Developing The Concept. [w:] Hulu.com [on-line]. The Paley Center for Media, 2006. [dostęp 16 września, 2008].
  11. ↑ a b Shore, David; Jacobs, Katie: House's Disability. [w:] Hulu.com [on-line]. The Paley Center for Media, 2006. [dostęp 16 września, 2008].
  12. ↑ a b c House and Holmes: A Guide to Deductive and Inductive Reasoning. FactCheckEd.org. [dostęp 25 czerwca, 2009].
  13. ↑ Slate, Libby: House Calls, An Evening with House. Academy of Television Arts and Sciences, 17 kwietnia, 2006. [dostęp 23 grudnia, 2008].
  14. ↑ a b c d e f Diane Kristine Wild: Review: House, M.D. Season 1 DVD. Blogcritics, 2 września, 2005. [dostęp 27 maja 2008].
  15. ↑ Maureen Ryan: 'House'-a-palooza, part 2: Robert Sean Leonard. Chicago Tribune, 1 maja, 2006. [dostęp 12 października, 2007].
  16. ↑ Wendell Wittler: Living in a ‘House’ built for one. MSNBC, 18 kwietnia, 2005. [dostęp 12 października, 2007].
  17. ↑ Werts, Diane. 'House' thrives with inspiration from Sherlock Holmes. , 4 września, 2006. 
  18. ↑ Scott Murray. Is there a Dr Watson in the House?. , 26 kwietnia, 2007. Cytat: In the pilot, the patient is Rebecca Adler, named, no doubt, after Irene Adler. 'To Sherlock Holmes, she was always the woman,' as Dr Watson so tenderly described her.. 
  19. ↑ Diane Kristine Wild: TV Review: House Season Finale – "No Reason". Blogcritics, 24 maja, 2006. [dostęp 26 września, 2008].
  20. ↑ It's a Wonderful Lie. scenariusz: Pam Davis, reżyseria Matt Shakman. House. Fox. 21 stycznia 2008. Odcinek 10, sezon 4.
  21. ↑ a b Joy to the World. scenariusz: Peter Blake, reżyseria: David Straiton. House. Fox. 9 grudnia 2008. Odcinek 11, sezon 5.
  22. ↑ Bryan Singer from House. Film.com. [dostęp 10 czerwca, 2009].
  23. ↑ a b House Announces Casting News. The Futon Critic, 18 lipca 2007. [dostęp 13 grudnia 2008].
  24. ↑ Barnett, Barbara: House, MD Season Finale: A Conversation with Writers Garrett Lerner and Russel Friend. Blogcritics, 18 maja 2008. [dostęp 13 grudnia 2008].
  25. ↑ "Not Cancer" from Season 5 of House. Film.com. [dostęp 10 czerwca, 2009]. Barbara Barnett: TV Review: House, MD – "Not Cancer". Blogcritics, 24 września, 2008. [dostęp 10 czerwca, 2009].
  26. ↑ "Adverse Events" from Season 5 of House. Film.com. [dostęp 10 czerwca, 2009].
  27. ↑ House TV Show. Film.com. [dostęp 10 czerwca, 2009].
  28. ↑ a b Bennett, Tara: The VFX Doctor in the House. [w:] VFX World [on-line]. 19 maja 2008. [dostęp 17 czerwca 2009].
  29. ↑ Max, Jill: A doctor’s passion for medical storytelling. Yale Medicine Magazine, 2008 maja. [dostęp 3 października, 2008].
  30. ↑ a b c Staff: Behind The Scenes At "House". [w:] Entertainment Tonight [on-line]. CBS Studios Inc., 29 stycznia 2006. [dostęp 25 maja 2008].
  31. ↑ Clune, Richard: Man about the House. The Daily Telegraph, 28 października, 2007. [dostęp 19 grudnia 2008].
  32. ↑ a b c d Keveney, Bill: Hugh Laurie gets into 'House'. [w:] USA Today [on-line]. 16 listopada, 2004. [dostęp 26 października, 2008].
  33. ↑ Szablon:Cite video
  34. ↑ Brioux, Bill. Compelling 'House' Doctor. , s. TV2, 14 listopada 2004. 
  35. ↑ DeLeon, Kris: How Hugh Laurie Got into 'House'. BuddyTV, 24 czerwca 2008. [dostęp 11 grudnia 2008].
  36. ↑ Challen, p. 39.
  37. ↑ Hugh Laurie Interview. Inside the Actor's Studio. BRAVO Network. 31 lipca 2006. Odcinek 189, sezon 12. Cina, Mark: House's Hugh Laurie Battling "Mild Depression". US Magazine, 30 października, 2007. [dostęp 19 grudnia 2008].
  38. ↑ Raise Prescribed for 'House' Star. Zap2it, 2008-02-23. [dostęp 2008-12-05].
  39. ↑ a b c Donnelly, Gabrielle: Is Hugh Laurie the new George Clooney? The House actor on how he's set pulses racing as TV's moodiest medic. The Daily Mail, 9 sierpnia, 2008. [dostęp 24 grudnia 2008].
  40. ↑ Erin Fox: House’s Hugh Laurie Gets Huge Raise. TV Guide, 12 września, 2008. [dostęp 9 czerwca 2009].New £5 million contract is sweet medicine for House's Hugh Laurie. HelloMagazine.com, 13 września, 2008. [dostęp 10 czerwca, 2009].
  41. ↑ a b c Wolk, Josh: A Summer Away from the 'House'. [w:] Entertainment Weekly [on-line]. 3 lipca 2007. [dostęp 18 września, 2008].
  42. ↑ a b Challen, p. 65.
  43. ↑ Staff: Doctor in the house. [w:] The Star [on-line]. 17 września, 2007. [dostęp 28 września, 2008].
  44. ↑ Marquand, Sarrah: Young doctor. [w:] The Courier-Mail [on-line]. 4 października, 2006. [dostęp 27 września, 2008].
  45. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|).
  46. ↑ Bennett, Geoff: Omar Epps Is Back in the 'House'!. AOL-Time Warner, 11 października, 2007. [dostęp 28 września, 2008].
  47. ↑ a b Challen, p. 83.
  48. ↑ a b c Human Error. Writers: Kaplow, Lawrence; Moran, Thomas L. Director: Jacobs, Katie. House. Fox. 29 maja 2007. Odcinek 24, sezon 3.
  49. ↑ Paula Hendrickson: Growing cast increases show's depth. [w:] Variety [on-line]. 29 stycznia 2009. [dostęp 18 czerwca, 2009].
  50. ↑ a b Ausiello, Michael: Exclusive: Why House Fired "Cutthroat Bitch". TV Guide, 28 listopada 2007. [dostęp 1 listopada 2008].
  51. ↑ Rice, Lynette: Kal Penn joins 'House' as series regular. [w:] The Hollywood Insider [on-line]. Entertainment Weekly, 3 października, 2007. [dostęp 30 listopada 2008].
  52. ↑ del Castillo, Valerie Anne: Penn and Jacobson Talk About Their Journey on 'House'. BuddyTV, 15 października, 2008. [dostęp 15 października, 2008].
  53. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|). Johnson, Peter: 'House' story line keeps the actors on edge. USA Today, 22 października, 2007. [dostęp 19 grudnia 2008]. Hendrickson, Paula: Guest spots can lead to full-time roles. Variety, 9 maja 2008. [dostęp 1 listopada 2008].
  54. ↑ Horowitz, Lisa: Playing House in Hollywood. TV Week, 13 czerwca 2008. [dostęp 2 stycznia 2009].
  55. ↑ a b c Saviors. Writers: Attie, Eli; Moran, Thomas L. Director: Penn, Matthew. House. Fox. 13 kwietnia 2009. Odcinek 21, sezon 5.
  56. ↑ Ausiello, Michael: 'House' exclusive: The shocking story behind last night's big death. [w:] Entertainment Weekly [on-line]. 7 kwietnia 2009. [dostęp 10 kwietnia 2009].
  57. ↑ a b Bordwell, David & Thompson, Kristin: Walk the talk. David Bordwell's site on cinema, 9 lutego 2007. [dostęp 6 stycznia 2009].
  58. ↑ Franklin, Nancy: Playing Doctor. [w:] The New Yorker [on-line]. 29 listopada 2004. s. 168.
  59. ↑ a b Bianculli, David: 'House' Gets Fine Treatment. [w:] New York Daily News [on-line]. 16 listopada 2004. [dostęp 3 czerwca 2009].
  60. ↑ a b c Andrew Holtz: The Medical Science of House, M.D.. Berkley Trade, 2006. [dostęp 19 czerwca 2009]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik <ref>; nazwę „Holtz” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością
  61. ↑ Television. University of Southern California. [dostęp 7 stycznia 2009].
  62. ↑ Ragonese, Lawrence: TV show 'House' to film at Greystone Park Psychiatric Hospital. [w:] The Star-Ledger [on-line]. 14 kwietnia 2009. [dostęp 25 kwietnia 2009].
  63. ↑ a b c d e Pilot. scenariusz: Davis Shore, reżyseria: Bryan Singer. House. Fox. 16 listopada 2004. Odcinek 1, sezon 1.
  64. ↑ a b c Paternity. scenariusz: Lawrence Kaplow; Reżyseria: Peter O'Fallon. House. Fox. 23 listopada 2004. Odcinek 2, sezon 1.
  65. ↑ a b Lyford, Kathy: House Q&A: ‘You live alongside your characters’. Variety, 18 grudnia, 2008. [dostęp 20 grudnia, 2008].
  66. ↑ Alone. scenariusz: David Shore, Peter Blake; reżyseria: Deran Sarafian. Dr House. fox. 25 września 2007.
  67. ↑ a b The 57th Primetime Emmy Awards and Creative Arts Emmys Nominations. Academy of Television Arts & Sciences. [dostęp 3 kwietnia, 2009]. Błąd w przypisach: Nieprawidłowy znacznik <ref>; nazwę „05emmynoms” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością
  68. ↑ a b c d e f Holland, Roger: House, Deserving. PopMatters, 4 października, 2005. [dostęp 23 grudnia, 2008].
  69. ↑ Adam Finley: Teardrops fall on House and Prison Break. TV Squad, 5 maja, 2006. [dostęp 26 września, 2008].
  70. ↑ Deggans, Eric: Those Were the Days. St. Petersburg Times, 28 grudnia, 2007. [dostęp 18 grudnia, 2008].
  71. ↑ a b c Wilson's Heart. Scenariusz: Peter Blake, David Foster, Russel Friend, Garret Lerner; reżyseria: Katie Jacobs. House. Fox. Odcinek 16, sezon 4.
  72. ↑ Godwin, Jennifer: House Boss David Shore: Everybody Lies, Everybody Dies, Everybody.... E!, 21 maja 2008. [dostęp 21 października, 2008].
  73. ↑ a b c d Challen, p. 42.
  74. ↑ Holtz, p. 3.
  75. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|).
  76. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|).
  77. ↑ Barbara Barnett: Doing the Right Thing: The Ethics of Dr. Gregory House, Part I. Blogcritics, 1 sierpnia, 2008. [dostęp 27 września, 2008].
  78. ↑ Wilson, p. 78.
  79. ↑ Challen, pp. 103, 114; Wilson, pp. 78, 214–215.
  80. ↑ Challen, p. 103.
  81. ↑ Holston, Noel: Doctors find little humor in TV's handling of painkillers. The Seattle Times, 2006. [dostęp 18 grudnia 2008].
  82. ↑ Three Stories. Writer: Shore, David. Director: Barclay, Paris. House. Fox. 17 maja 2005. Odcinek 21, sezon 1.
  83. ↑ a b Words and Deeds. Writer: Dick, Leonard. Director: Sackheim, Daniel. House. Fox. 9 stycznia 2007. Odcinek 11, sezon 3.
  84. ↑ Skin Deep. Writers: Friend, Russel; Lerner, Garrett; Shore, David. Director: Hayman, James. House. Fox. 20 lutego 2006. Odcinek 13, sezon 2.
  85. ↑ Merry Little Christmas. Writer: Friedman, Liz. Director: To, Tony. House. Fox. 12 grudnia 2006. Odcinek 10, sezon 3.
  86. ↑ The Softer Side. Writer: Friedman, Liz. Director: Sarafian, Deran. House. Fox. 23 lutego 2009. Odcinek 16, sezon 5.
  87. ↑ a b c d e The Right Stuff. Writers: Dick, Leonard; Egan, Doris. Director: Sarafian, Deran. House. Fox. 2 października, 2007. Odcinek 2, sezon 4.
  88. ↑ Under My Skin. Writers: Davis, Pam; Kaplow, Lawrence. Director: Straiton, David. House. Fox. 4 maja 2009. Odcinek 23, sezon 5.
  89. ↑ a b c Both Sides Now. Writer: Egan, Doris. Director: Yaitanes, Greg. House. Fox. 11 maja 2009. Odcinek 24, sezon 5.
  90. ↑ Jauhar, Sandeep: Magical Medicine on TV. [w:] New York Times [on-line]. 19 lipca, 2005. [dostęp 22 czerwca 2009].
  91. ↑ Occam's Razor. Writer: Shore, David. Director: Singer, Bryan. House. Fox. 30 listopada 2004. Odcinek 3, sezon 1.
  92. ↑ Fidelity. Writer: Moran, Thomas L. Director: Spicer, Bryan. House. Fox. 28 grudnia 2004. Odcinek 7, sezon 1.
  93. ↑ a b Insensitive. Writer: Lewis, Matthew V. Director: Sarafian, Deran. House. Fox. 13 lutego 2007. Odcinek 14, sezon 3.
  94. ↑ a b c House—Show Information. Fox.com. [dostęp 22 czerwca 2009].
  95. ↑ Barbara Barnett: House in Love, Part 2: Cuddy – The Thin Line Between Love and Hate. Blogcritics, 15 grudnia 2008. [dostęp 12 czerwca 2009].
  96. ↑ Michael Ausiello: Lisa Edelstein on House-Cuddy Kiss: 'It Was a Big Moment'. [w:] Entertainment Weekly [on-line]. 21 września, 2008. [dostęp 12 czerwca 2009].
  97. ↑ Alone. Writers: Blake, Peter; Shore, David. Director: Sarafian, Deran. House. Fox. 25 września, 2007. Odcinek 1, sezon 4.
  98. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|).
  99. ↑ a b 97 Seconds. Writers: Friend, Russel; Lerner, Garrett. Director: Platt, David. House. Fox. 9 października, 2007. Odcinek 3, sezon 4.
  100. ↑ Guardian Angels. Writer: Hoselton, David. Director: Sarafian, Deran. House. Fox. 23 października, 2007. Odcinek 4, sezon 4.
  101. ↑ Mirror Mirror. Writer: Foster, David. Director: Platt, David. House. Fox. 30 października, 2007. Odcinek 5, sezon 4.
  102. ↑ a b Games. Writer: Attie, Eli. Director: Sarafian, Deran. House. Fox. 27 listopada 2007. Odcinek 9, sezon 4.
  103. ↑ a b Catlin, Roger: 'House' Finalists. Courant.com, 21 listopada 2007. [dostęp 17 czerwca 2009].
  104. ↑ Kristin Dos Santos: Exclusive! Major House Death Is Coming. [w:] E! Online [on-line]. 20 marca 2009. [dostęp 28 marca 2009].
  105. ↑ Simple Explanation. Writer: Dick, Leonard. Director: Yaitanes, Greg. House. Fox. 6 kwietnia 2009. Odcinek 20, sezon 5. Ausiello, Michael: 'House' exclusive: The shocking story behind last night's big death. [w:] Entertainment Weekly [on-line]. 7 kwietnia 2009. [dostęp 10 kwietnia 2009].
  106. ↑ Keller, Richard: How about some new opening credits for House already?. TV Squad, 25 września, 2008. [dostęp 10 kwietnia 2009].
  107. ↑ Hunting. Writer: Friedman, Liz. Director: Muzio, Gloria. House. Fox. 22 listopada 2005. Odcinek 7, sezon 2.
  108. ↑ Airborne. Writer: Hoselton, David. Director: Keene, Elodie. House. Fox. 10 kwietnia 2007. Odcinek 18, sezon 3.
  109. ↑ Mittovich, Matt: House Episode Recap: "Both Sides Now". [w:] TV Guide [on-line]. 11 maja 2009. [dostęp 12 czerwca 2009].
  110. ↑ Sepinwall, Alan: Sepinwall on TV: 'House' season five review. The Star-Ledger, 16 września, 2008. [dostęp 22 listopada 2008].
  111. ↑ a b Carter, Bill: House, Already Strong, Gets a Boost. [w:] New York Times [on-line]. 30 stycznia 2007. [dostęp 19 kwietnia 2009].
  112. ↑ Control. Writer: Kaplow, Lawrence. Director: Zisk, Randy. House. Fox. 15 marca 2005. Odcinek 14, sezon 1.
  113. ↑ a b Honeymoon. Writers: Kaplow, Lawrence; Mankiewicz, John. Director: Keller, Frederick King. House. Fox. 24 maja 2005. Odcinek 22, sezon 1.
  114. ↑ Need to Know. Writer: Davis, Pam. Director: Semel, David. House. Fox. 7 lutego 2006. Odcinek 11, sezon 2.
  115. ↑ Fools for Love. Writer: Blake, Peter. Director: Platt, David. House. Fox. 31 października, 2006. Odcinek 5, sezon 3.
  116. ↑ a b Johnson, Peter: Examine the doctors who are in the running on 'House'. USA Today, 21 października, 2007. [dostęp 19 grudnia 2008].
  117. ↑ Ryan, Maureen: The 'House' of love. [w:] Chicago Tribune [on-line]. 21 marca 2008. [dostęp 19 grudnia 2008].
  118. ↑ Frozen. Writer: Friedman, Liz. Director: Straiton, David. House. Fox. 3 lutego 2008. Odcinek 11, sezon 4.
  119. ↑ House's Head. Writers: Blake, Peter; Egan, Doris; Foster, David; Friend, Russel; Lerner, Garrett. Director: Yaitanes, Greg. House. Fox. 12 maja 2008. Odcinek 15, sezon 4.
  120. ↑ Sepinwall, Alan; Fienberg, Daniel: More With House Creator David Shore. The Star-Ledger, 5 sierpnia, 2008. [dostęp 24 grudnia 2008].
  121. ↑ Ryan, Maureen: ‘House’ overcrowded with characters. Chicago Tribune, 16 września, 2008. [dostęp 20 czerwca 2009].
  122. ↑ Adverse Events. Writers: Green, Carol; Paddock, Dustin. Director: Bernstein, Andrew. House. Fox. 30 września, 2008. Odcinek 3, sezon 5.
  123. ↑ Ausiello, Michael: Exclusive: Six Feet Under Alum Ready to Play House?. TV Guide, 15 maja 2008. [dostęp 24 grudnia 2008]. Goldman, Eric: Spinoff for House?. IGN, 7 maja 2008. [dostęp 24 grudnia 2008].
  124. ↑ Wheat, Alynda: House: Is Romance the Best Rx?. Entertainment Weekly, 10 września, 2008. [dostęp 24 grudnia 2008].
  125. ↑ Fall TV Schedule for Start of 2009–2010 Season. TVGuide.com. [dostęp 24 sierpnia, 2009].
  126. ↑ a b Davies, Hugh: Dr Laurie has viewers of US TV in stitches. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. 20 listopada 2004. [dostęp 17 czerwca 2009].
  127. ↑ a b Stanley, Alessandra: With Terminal Witticism, Even Cancer Can Be Fun. [w:] The New York Times [on-line]. 16 listopada 2004. s. E5.
  128. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|).
  129. ↑ Gillette, Amelie; Murray, Noel & Phipps, Keith: A Guide for the Compulsive TV Fan. The A.V. Club, 22 listopada 2004. [dostęp 23 listopada 2008].
  130. ↑ John Leonard: Scrub Par. New York Magazine, 15 listopada 2004. s. 1. [dostęp 30 grudnia 2006].
  131. ↑ Błąd w składni szablonu {{Cytuj stronę}}. Brak podanego adresu cytowanej strony (parametr url=|).
  132. ↑ Lowry, Brian: House Review. [w:] Variety [on-line]. 15 listopada 2004. [dostęp 23 grudnia 2008].
  133. ↑ a b Goodman, Tim: Network meddling by Fox execs starts the deathwatch for 'House'. [w:] San Francisco Chronicle [on-line]. 15 listopada 2004. [dostęp 24 października, 2008].
  134. ↑ Fuchs, Cynthia: House, Humanity Is Overrated. PopMatters, 22 listopada 2004. [dostęp 23 grudnia 2008].
  135. ↑ Shales, Tom: 'House': Watching Is the Best Medicine. [w:] The Washington Post [on-line]. 16 listopada 2004. [dostęp 30 grudnia 2006].
  136. ↑ a b Owen, Rob: TV Review: Hugh Laurie makes 'House' worth a visit. [w:] Pittsburgh Post-Gazette [on-line]. 14 listopada 2004. [dostęp 20 grudnia 2008].
  137. ↑ a b Bianco, Robert: There's a doctor worth watching in 'House'. [w:] USA Today [on-line]. 16 listopada 2004. [dostęp 23 grudnia 2008].
  138. ↑ McFarland, Melanie: Fox's medical drama 'House' is a welcome transfusion of quality programming. [w:] Seattle Post-Intelligencer [on-line]. 16 listopada 2004. [dostęp 20 grudnia 2008].
  139. ↑ Wilson, pp. 76–78.
  140. ↑ Flynn, Gillian: House (2004). [w:] Entertainment Weekly [on-line]. 3 grudnia 2004. [dostęp 23 grudnia 2008].
  141. ↑ Best of 2005. Metacritic. [dostęp 14 grudnia 2008].
  142. ↑ Best of 2006. Metacritic. [dostęp 14 grudnia 2008].
  143. ↑ Best of 2007. Metacritic. [dostęp 14 grudnia 2008].
  144. ↑ Best of 2008. Metacritic. [dostęp 3 stycznia 2009].
  145. ↑ a b Rebecca Winters: Doctor Is in ... a Bad Mood. [w:] TIME [on-line]. 4 września, 2005. [dostęp 9 października, 2007].
  146. ↑ Challen, pp. 43–44.
  147. ↑ a b 2006–07 primetime wrap. [w:] The Hollywood Reporter [on-line]. Nielsen Business Media, Maj 25, 2007. [dostęp Czerwiec 19, 2009].
  148. ↑ Challen, p. 44.
  149. ↑ a b Bill Gorman: American Idol, Dancing With The Stars Top Average Viewership For 2008–9 Season. TV by the Numbers, 27 maja 2009. [dostęp 28 maja 2009].
  150. ↑ Ryan, Maureen: House post-Super Bowl episode to air again, plus Bones news. Chicago Tribune, 5 lutego 2008. [dostęp 24 grudnia 2008].
  151. ↑ Kubicek, John: Exclusive Interview: 'House' Star Robert Sean Leonard. BuddyTV, 9 października, 2007. [dostęp 8 września, 2008].
  152. ↑ John Kubicek: House: Post-Super Bowl Episode "Frozen" Recap. BuddyTV, 4 lutego 2008. [dostęp 18 października, 2008].
  153. ↑ Gorman, Bill: Top Fox Primetime Shows, Jan 28 – Feb 3. TV by the Numbers, 5 lutego 2008. [dostęp 24 grudnia 2008].
  154. ↑ Gorman, Bill, (2008-02-24) "Top Time-Shifted Broadcast Shows, 28 stycznia–3 lutego", TV by the Numbers. Retrieved on 24 grudnia 2008.
  155. ↑ Primetime series. [w:] The Hollywood Reporter [on-line]. Nielsen Business Media, Maj 27, 2005. [dostęp 4 lipca 2008].
  156. ↑ Series. [w:] The Hollywood Reporter [on-line]. Nielsen Business Media, Maj 26, 2006. [dostęp 4 lipca 2008].
  157. ↑ Bill Gorman: Final 2007–8 Season Top TV Shows By Viewers. TV by the Numbers, 29 maja 2008. [dostęp Maj 28, 2009].
  158. ↑ Show listings. Fox, Maj 27, 2009. [dostęp Czerwiec 27, 2009].
  159. ↑ a b AFI TV Programs of the Year-Official Selections. American Film Institute. [dostęp 26 września, 2008].
  160. ↑ John Eggerton: South Park, House Get Peabodys. [w:] Broadcasting & Cable [on-line]. Reed Business Information, 5 kwietnia 2006. [dostęp 31 sierpnia, 2008].
  161. ↑ Golden Globe Nominations and Winners (2006). Hollywood Foreign Press Association. [dostęp 26 września, 2008]. Golden Globe Nominations and Winners (2007). Hollywood Foreign Press Association. [dostęp 26 września, 2008].
  162. ↑ HFPA – Nominations and Winners. [w:] Hollywood Foreign Press Association [on-line]. Hollywood Foreign Press Association. [dostęp 4 lipca 2008].
  163. ↑ Williams, Don: Golden Globes: 'True Blood','Mad Men' Among Nominees. BuddyTV, 11 grudnia 2008. [dostęp 11 grudnia 2008]. Golden Globe Nominations and Winners (2009). Hollywood Foreign Press Association. [dostęp 21 lutego 2009].
  164. ↑ 15th Annual Screen Actors Guild Awards Nominee's and Recipients. Screen Actors Guild Award. [dostęp 10 maja 2009]. Woo, Kelly: And the Actor Goes to... SAG Award Winners. TV Squad, 28 stycznia 2007. [dostęp 10 maja 2009].
  165. ↑ First Set Of Presenters Announced for the 60th Primetime Emmy Awards Airing Sunday, 21 września, on ABC. Academy of Television Arts & Sciences, 21 sierpnia, 2008. [dostęp 26 września, 2008].
  166. ↑ The 58th Primetime Emmy Awards and Creative Arts Emmys Nominations. Academy of Television Arts & Sciences. [dostęp 2 marca 2008]. The 59th Primetime Emmy Awards and Creative Arts Emmy Awards Nominees are.... Academy of Television Arts & Sciences. [dostęp 2 marca 2008]. Academy of Television Arts & Sciences, (2008-06-17) "Complete 2008 Nominations List". Retrieved on 2008-12-24.
  167. ↑ Associated Press: Full list of Emmy winners. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. 19 września, 2005. [dostęp 25 stycznia 2009].
  168. ↑ 2006 Awards winners. Writers Guild of America Awards. [dostęp 23 września, 2008].
  169. ↑ Academy of Television Arts and Sciences 60th Primetime Emmy Awards. 21 września, 2008. [dostęp 18 października, 2008].
  170. ↑ 2006–2007 Creative Arts Primetime Emmys. 8 września, 2007. [dostęp 29 maja 2009].
  171. ↑ Diaz, Glen L.: Move over Clooney, 'House' is Here. BuddyTV, 11 sierpnia, 2008. [dostęp 4 października, 2008].
  172. ↑ 'House' Is World's Most Popular TV Show: Ratings. AFP/Yahoo News, 12 czerwca 2009. [dostęp 13 czerwca 2009].
  173. ↑ House. Global Television Network. [dostęp 9 maja 2009].
  174. ↑ McLean, Thomas: Canada: U.S. imports hold sway, but a two-way street emerges. [w:] Variety [on-line]. 3 października, 2008. [dostęp 11 czerwca 2009].
  175. ↑ Meza, Ed: Germany: Channels duke it out with mostly U.S. fare. [w:] Variety [on-line]. 3 października, 2008. [dostęp 11 czerwca 2009].
  176. ↑ Vivarelli, Nick: Italy: Industry marches to global drummers. [w:] Variety [on-line]. 3 października, 2008. [dostęp 11 czerwca 2009].
  177. ↑ Nadler, John: Czech Republic: Opening the digital floodgates. [w:] Variety [on-line]. 3 października, 2008. [dostęp 11 czerwca 2009].
  178. ↑ Davies, Lizzy: France falls in love with Hugh Laurie, 'the greatest seducer in the world'. [w:] Observer [on-line]. 12 kwietnia 2009. [dostęp 10 czerwca, 2009].
  179. ↑ Thompson, Emma: Hugh Laurie: the house-master gets quizzed. [w:] Interview [on-line]. June–2008 lipca. [dostęp 10 czerwca, 2009]. Wilson, Douglas: Spain: The good, the bad, and the digital. [w:] Variety [on-line]. 3 października, 2008. [dostęp 11 czerwca 2009].
  180. ↑ Stuart Levine: 'House' connects across the globe. [w:] Variety [on-line]. 29 stycznia 2009. [dostęp 18 czerwca 2009].
  181. ↑ Holmwood, Leigh: Sky1 to Air Hugh Laurie Drama House. [w:] The Guardian [on-line]. 20 kwietnia 2009. [dostęp 9 maja 2009].
  182. ↑ TV Shows: House, M.D.. Network Ten. [dostęp 9 maja 2009].
  183. ↑ House, M.D.. TV3. [dostęp 9 maja 2009].
  184. ↑ House. TV3. [dostęp 9 maja 2009].
  185. ↑ Watch House. Amazon Video on Demand. [dostęp 9 maja 2009].
  186. ↑ Sassone, Bob: New Episodes of Fox’s House Won’t Be on iTunes. TV Squad, 2 października, 2007. [dostęp 9 maja 2009]. Weprin, Alex: New Episodes of Fox’s House Won’t Be on iTunes. [w:] Broadcasting & Cable [on-line]. 10 stycznia 2007. [dostęp 9 maja 2009].
  187. ↑ Claustro, Lisa: House to Cease Being Carried on iTunes. BuddyTV, 12 października, 2007. [dostęp 9 maja 2009].
  188. ↑ NBC shows return to iTunes. [w:] The Hollywood Reporter [on-line]. 9 września, 2008. [dostęp 15 czerwca 2009].
  189. ↑ Love, Brett: NBC returns to iTunes, in HD. TV Squad, 10 września, 2009. [dostęp 15 czerwca 2009].
  190. ↑ House \ Mondays 8/7c (Episodes Online 8 Days After Broadcast). Fox. [dostęp 9 maja 2009].
  191. ↑ House. [w:] Hulu.com [on-line]. The Paley Center for Media. [dostęp 9 maja 2009].
  192. ↑ House, M.D. – Season Five. Amazon.com. [dostęp 2 września, 2009].
  193. ↑ Lambert, David: House New "Repackaged" Season 1 Set Coming in Two Weeks Brings Anamorphic Video. TVShowsOnDVD.com, 26 stycznia 2009. [dostęp 9 maja 2009].
  194. ↑ House – Season 1 (Hugh Laurie) (DVD). Amazon.com. [dostęp 9 maja 2009].House, M.D. – Season 1 (6 Disc Set). EzyDVD.com. [dostęp 9 maja 2009].
  195. ↑ "House" Items for Sale and Charity Auction. TV Fodder, 23 kwietnia 2007. [dostęp 18 czerwca 2009].
  196. ↑ NBC Universal Store – House Charity Tees. NBC Universal. [dostęp 18 czerwca 2009].
  197. ↑ Weisman, Jon: NAMI benefits from 'House' support. [w:] Variety [on-line]. 29 stycznia 2009. [dostęp 6 kwietnia 2009].
  198. ↑ Claustro, Lisa: Get Ready for Some 'House' Music. BuddyTV, 4 września, 2007. [dostęp 8 listopada 2008].
  199. ↑ Staff: House Gets A Soundtrack. IGN Music, 14 sierpnia, 2007. [dostęp 8 listopada 2008].
  200. ↑ House, the mobile game based on the TV series. Exelweiss. [dostęp 21 sierpnia, 2008]. (hiszp.).
  201. ↑ Companies Announce House M.D. for the PC and Nintendo DS and Murder, She Wrote for the PC. Legacy Interactive, 2 czerwca 2006. [dostęp 5 czerwca 2009].
  202. ↑ Campus Map. Princeton University. [dostęp 27 września, 2008].
  203. ↑ Detox. Writers: Kaplow, Lawrence; Moran, Thomas L. Director: McCormick, Nelson. House. Fox. 15 lutego 2005. Odcinek 11, sezon 1.
  204. ↑ Family. Writer: Friedman, Liz. Director: Straiton, David. House. Fox. 1 maja 2007. Odcinek 21, sezon 3.
Sources and further reading
  • Benson, Kristina: House MD: House MD Season Two Unofficial Guide: The Unofficial Guide to House MD Season 2. Equity Press, 2008.
  • Challen, Paul: The House that Hugh Laurie Built: An Unauthorized Biography and Episode Guide. ECW Press, 2007.
  • Holtz, Andrew: The Medical Science of House, M.D.. Berkley Trade, 2006.
  • Jacoby, Henry: House and Philosophy: Everybody Lies. John Wiley & Sons, 2008.
  • Wilson, Leah: House Unauthorized: Vasculitis, Clinic Duty, and Bad Bedside Manner. Benbella Books, 2007.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kategoria:Dr House Kategoria:Amerykańskie seriale telewizyjne Kategoria:Serialowe debiuty 2004

[[ar:هاوس]] [[bg:Д-р Хаус]] [[ca:House, MD]] [[cs:Dr. House]] [[de:Dr. House]] [[et:Dr. House]] [[el:Ιατρικές υποθέσεις (τηλεσειρά)]] [[en:House (TV series)]] [[es:House (serie de TV)]] [[eo:House]] [[eu:House (telesaila)]] [[fa:دکتر هاوس]] [[fr:Dr House]] [[gl:House, M.D.]] [[ko:하우스 (드라마)]] [[hi:हाउस]] [[hr:Dr. House]] [[id:House (serial televisi)]] [[it:Dr. House - Medical Division]] [[he:האוס (סדרת טלוויזיה)]] [[ka:ექიმი ჰაუსი]] [[la:Domus, medicinae doctor]] [[lb:House]] [[lt:Daktaras Hausas]] [[hu:Doktor House]] [[mk:Доктор Хаус]] [[nl:House (televisieserie)]] [[ne:हाउस (टेलिभिजन श्रृङ्खला)]] [[ja:Dr.HOUSE]] [[no:House M.D.]] [[uz:House (teleserial)]] [[pt:House, M.D.]] [[ro:House (serial)]] [[ru:Доктор Хаус]] [[simple:House (TV series)]] [[sk:Dr. House]] [[sl:Zdravnikova vest]] [[sr:Доктор Хаус (серија)]] [[sh:Dr. House]] [[fi:House (televisiosarja)]] [[sv:House (TV-serie)]] [[th:เฮาส์ เอ็ม.ดี.]] [[tr:House (dizi)]] [[uk:Доктор Хаус]] [[zh:豪斯医生]]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikiprojekt:Tłumaczenie_artykułów/Dr_House&oldid=73414951”