Witalij Popkow (lotnik)

Witalij Popkow
Виталий Иванович Попков
	40 zwycięstw
	generał porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1922 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	16 lutego 2010 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1940–1989
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne; Siły Powietrzne Marynarki Wojennej ZSRR
Stanowiska	zastępca dowódcy Sił Powietrznych Floty Bałtyckiej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Witalij Iwanowicz Popkow (ros. Виталий Иванович Попков, ur. 1 maja 1922 w Moskwie, zm. 6 lutego 2010 tamże) – radziecki lotnik wojskowy, generał porucznik lotnictwa, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1943 i 1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1930-1934 mieszkał w Soczi, a 1934-1938 w Gagrze, gdzie skończył szkołę, w 1938 wrócił do Moskwy, gdzie do 1940 skończył 10 klas szkoły i aeroklub. Od września 1940 służył w Armii Czerwonej, we wrześniu 1941 skończył wojskową szkołę pilotów, od marca do maja 1942 był pilotem rezerwowego pułku lotniczego w Morszansku, od maja 1942 do maja 1945 brał udział w wojnie z Niemcami. Jako lotnik, starszy lotnik, dowódca klucza, zastępca dowódcy i dowódca eskadry 5 myśliwskiego pułku lotniczego gwardii walczył na Froncie Kalinińskim (od maja do października 1942), Południowo-Zachodnim (od grudnia 1942 do października 1943), 3 Ukraińskim (od października 1943 do stycznia 1944 i od maja do lipca 1944) i 1 Ukraińskim (od lipca 1944 do maja 1945). Uczestniczył w operacji rżewsko-syczewskiej, bitwie pod Stalingradem, operacji woroszyłowgradzkiej, izium-barwienkowskiej, biełgorodzko-charkowskiej, donbaskiej, zaporoskiej, dniepropietrowskiej, lwowsko-sandomierskiej, sandomiersko-śląskiej, dolnośląskiej, berlińskiej i praskiej. 3 sierpnia 1942 w walce powietrznej został zestrzelony, jednak zdołał wyskoczyć na spadochronie mimo ciężkich oparzeń i ran nóg. 16 czerwca 1944 w walce został lekko ranny. Podczas wojny wykonał samolotami ŁaGG-3, Ła-5 i Ła-7 345 lotów bojowych, w 85 walkach powietrznych strącił osobiście 40 samolotów wroga (w tym jeden z nich taranując). Po wojnie do lipca 1946 służył w Siłach Powietrznych Centralnej Grupy Wojsk stacjonującej w Austrii i w Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech, w 1951 ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną w Monino, od maja 1951 do maja 1954 dowodził 925 pułkiem lotnictwa myśliwskiego w Taurydzkim Okręgu Wojskowym/Siłach Powietrznych Floty Czarnomorskiej w Eupatorii. Od maja 1954 do grudnia 1955 dowodził 24 Gwardyjską Dywizją Lotniczą Sił Wojskowo-Powietrznych 4 Floty Bałtyckiej w obwodzie królewieckim, w latach 1955-1956 był pomocnikiem dowódcy tych sił (w Królewcu), 1956-1958 pomocnikiem dowódcy, a 1958-1962 zastępcą dowódcy Sił Wojskowo-Powietrznych Floty Bałtyckiej. W 1964 ukończył Akademię Sztabu Generalnego, pracował jako szef wydziałów w Głównym Zarządzie Organizacyjno-Mobilizacyjnym Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, 1966-1980 był generalnym inspektorem lotnictwa Floty Wojskowo-Morskiej Inspekcji Sił Wojskowo-Powietrznych, później pracował w Wojskowo-Powietrznej Akademii Inżynieryjnej im. Żukowskiego, w kwietniu 1989 zakończył służbę wojskową. Miał honorowe obywatelstwo Moskwy (2000), Magadanu, Soczi (1982), Kijowa, Dniepropetrowska (1995), Gagry, Pragi, Wiednia, Parndorfu, Budapesztu, Bratysławy i Kraśnika. Jego imieniem nazwano szkoły w Moskwie i Gagrze. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Sierżant (1941)
Młodszy porucznik (10 marca 1943)
Porucznik (4 sierpnia 1943)
Starszy porucznik (13 listopada 1943)
Kapitan (30 czerwca 1944)
Major (14 sierpnia 1948)
Podpułkownik (13 czerwca 1951)
Pułkownik (30 grudnia 1953)
Generał major lotnictwa (18 lutego 1958)
Generał porucznik lotnictwa (19 lutego 1968)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie - 8 września 1943 i 27 czerwca 1945)
Order Lenina (trzykrotnie - 26 sierpnia 1942, 8 września 1943 i 28 września 1956)
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie - 30 lipca 1943 i 4 czerwca 1955)
Order Honoru (9 maja 2007)
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy (20 maja 2002)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (dwukrotnie - 23 maja 1943 i 11 marca 1985)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (29 maja 1945)
Order Czerwonej Gwiazdy (dwukrotnie - 26 października 1955 i 27 grudnia 1982)
Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (17 lutego 1976)
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina, 6 maja 2005)
Order Sztandaru Węgierskiej Republiki Ludowej (Węgierska Republika Ludowa, 4 stycznia 1985)
Order 9 września 1944 II klasy z Mieczami (Bułgarska Republika Ludowa, 14 września 1974)

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=348 (ros.)