Schronisko na Łopienniku
49°13′58″N 22°20′49″E/49,232750 22,346917 Schronisko w 1968 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
889 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1965 |
| Właściciel |
Zrzeszenie Studentów Polskich Warszawa |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
| 49°13′58″N 22°20′49″E/49,232750 22,346917
| |
Schronisko na Łopienniku zwane również Chatką na Horodku – nieistniejące obecnie schronisko turystyczne (chatka studencka), położone na szczycie Horodka (889 m n.p.m.), na południe od szczytu Łopiennika (1069 m n.p.m.) w Bieszczadach Zachodnich.
Obiekt powstał w latach 50. XX wieku jako wojskowy posterunek obserwacyjno-meldunkowy; obok budynku znajdowała się drewniana wieża obserwacyjna. Po opuszczeniu obiektu przez wojsko, został on przejęty przez PTTK, które urządziło w nim niezagospodarowany schron turystyczny. Stan taki trwał od 1965 roku, kiedy budynek zagospodarowało Zrzeszenie Studentów Polskich z Warszawy, tworząc tu schronisko. Dysponowało ono 30 miejscami noclegowymi, nie było zelektryfikowane, a woda donoszona była z położonego poniżej źródła. Gospodarzami schroniska byli kolejno: Witold Cygan (do 1969 roku), Olgierd Łotoczko (do 1973 roku) oraz Maciej Pytel. Schronisko zostało zamknięte przez sanepid latem 1974 (oficjalnie z powodu braku wody i obecności myszy i pcheł), po czym spłonęło w 1977 roku (istnieją hipotezy, że zostało celowo podpalone).
Piesze szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
W pobliżu szczytu Horodka przebiega 
z Łubnego i Jabłonek przez Łopiennik do Dołżycy i dalej przez Czereninę, Jaworzec na Przełęcz Mieczysława Orłowicza.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Potaczała: Bieszczady w PRL-u. Część 2. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2013. ISBN 978-83-7576-187-0.
- Piotr Szechyński Łopiennik z Dołżycy, www.twojebieszczady.net, dostęp [2013-10-17]
- informacje na stronie www.opencaching.pl, dostęp [2013-10-17]
- mapa turystyczna Bieszczady. 1:50 000, dostęp [2013-10-17]