AS Livorno Calcio
 Logo klubu | |||
| Pełna nazwa |
Associazione Sportiva Livorno Calcio SrL | ||
|---|---|---|---|
| Przydomek |
Amaranto | ||
| Barwy |
| ||
| Data założenia | |||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Stadion | |||
| Prezes |
Aldo Spinelli | ||
| Trener | |||
| |||
| |||
| Strona internetowa | |||
AS Livorno Calcio – włoski klub piłkarski z siedzibą w mieście Livorno, założony w 1915 roku, obecnie grający w rozgrywkach Eccellenza.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Piłkarski klub Unione Sportiva Livorno został założony w Livorno 14 lutego 1915 roku w wyniku fuzji lokalnych klubów Virtus Juventusque i SPES Livorno. Po raz pierwszy we włoskiej ekstraklasie klub zagrał w 1929 roku. Do Serie B spadł dopiero 20 lat później, a na powrót do najwyższej klasy rozgrywek we Włoszech czekał ponad pół wieku, kiedy to zajmując drugie miejsce w drugiej lidze, awansował do Serie A w 2004 roku. Nic nie wskazywało wówczas na to, że klub utrzyma się w Serie A, jednak zakończył sezon, zajmując dobre 9. miejsce w końcowej tabeli. Królem strzelców sezonu został wówczas napastnik "Amaranto" – Cristiano Lucarelli. Największym osiągnięciem Livorno jest wicemistrzostwo Włoch w 1943 roku, po rywalizacji z zespołem Torino FC.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
- Wicemistrzostwo Włoch: 1943
- Awans do Serie A: 2012/2013
Kibice[edytuj | edytuj kod]
Zwolennicy Livorno są dobrze znani ze swoich lewicowy poglądów, co wiąże się z socjalistyczną oraz komunistyczną historią miasta. Ideologia prezentowana przez kibiców często stanowi powód gwałtownych starć z przeciwnymi grupami zwolenników prawicy, zwłaszcza z S.S. Lazio i Hellas Verona[1][2]. Były napastnik Lazio, Paolo Di Canio, podczas jednego z meczy z Livorno wykonał w stronę kibiców swojej drużyny salut rzymski, co spowodowało wysokie napięcie pomiędzy obiema grupami[3].
Kibice AS Livorno Calcio utrzymują dobre stosunki z Olympique Marsylia oraz AEK Athens. Mają też powiązania z Adana Demirspor (Şimşekler) i Celtic[4][5].
Jednym z fanów klubu jest urodzony w Livorno były premier i prezydent Włoch – Carlo Azeglio Ciampi[6].
Skład w sezonie 2013/2014[edytuj | edytuj kod]
Stan na 21 stycznia 2014
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 1 | BR |  Francesco Bardi (wypożyczony z Interu)
|
| 2 | OB | Cristiano Piccini (wypożyczony z Fiorentiny)
|
| 3 | OB |  Giuseppe Gemiti
|
| 5 | OB |  Saulo Decarli
|
| 6 | OB | Riccardo Regno
|
| 7 | PO | Luca Belingheri
|
| 9 | NA |  Paulinho
|
| 10 | PO | Andrea Luci (kapitan)
|
| 11 | OB | Alessandro Lambrughi
|
| 14 | PO |  Jonny Mosquera
|
| 15 | OB |  Ibrahima Mbaye (wypożyczony z Interu)
|
| 17 | OB | Federico Ceccherini
|
| 19 | PO | Leandro Greco
|
| 20 | NA | Innocent Emeghara (wypożyczony z Sieny)
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| 22 | BR | Luca Anania
|
| 23 | OB | Emerson
|
| 24 | PO | Marco Benassi (wypożyczony z Interu)
|
| 26 | PO | Luca Siligardi
|
| 27 | PO | Marco Biagianti
|
| 29 | NA | Miguel Borja
|
| 33 | OB |  Nahuel Valentini
|
| 37 | BR | Gabriele Aldegani (wypożyczony z Noceriny)
|
| 41 | PO |  Alfred Duncan (wypożyczony z Interu)
|
| 77 | OB | Leandro Rinaudo
|
| 85 | OB | Andrea Coda (wypożyczony z Udinese Calcio)
|
| — | BR | Alfonso De Lucia
|
Zawodnicy na wypożyczeniach[edytuj | edytuj kod]
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| BR | Luca Mazzoni (w Padovie)
| |
| BR | Iacopo Ricciarelli (w Prato)
| |
| OB | Alessandro Bernardini (w Chievo)
| |
| OB | Lorenzo Menicagli (w Massese)
| |
| OB | Antonio Meola (w Paganese)
| |
| PO | Gabriele Angiolini (w Rosignano)
|
| Nr | Poz. | Piłkarz |
|---|---|---|
| PO | Mirko Bigazzi (w  SC Olhanense)
| |
| PO | Marco Moscati (w Perugii)
| |
| NA | Simone Dell'Agnello (w Südtirol)
| |
| NA |  Andrey Galabinov (w Avellino)
| |
| NA | Bryan Gioè (w Grosseto)
| |
| NA | Filippo Moscati (w Pro Patrii)
|
Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]
|
|
| Sezon | Rozgrywki | Runda | Przeciwnik | Dom | Wyjazd | Ogólnie |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2006/07 | Puchar UEFA | 1R |  Austria Kärnten
|
2–0 | 1–0 | 3–0 |
| Grupa A |  Rangers
|
2–3 | 3. miejsce | |||
 FK Partizan
|
1–1 | |||||
 Maccabi Hajfa
|
1–1 | |||||
 AJ Auxerre
|
1–0 | |||||
| 1/16 |  RCD Espanyol
|
0–2 | 1–2 | 1–4 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Richard Hall, Luca Hodges-Ramon, Livorno: Serie A alternative club guide [online], the Guardian, 23 września 2015 [dostęp 2022-09-16] (ang.).
- ↑ Left Wing Football Clubs [online], Outside Write, 27 stycznia 2016 [dostęp 2022-09-16] (ang.).
- ↑ Paolo Di Canio, il saluto romano a Livorno nel 2005- Video Gazzetta.it [online], La Gazzetta dello Sport [dostęp 2022-09-16] (wł.).
- ↑ Simon Kean, Red Star Alliance: The Revolution Begins [online], Dictate The Game, 27 grudnia 2019 [dostęp 2022-09-16] (ang.).
- ↑ Livorno Calcio - Gruppo Sezione Novara [online], grupposezionenovara.com, 10 czerwca 2013 [dostęp 2022-09-16] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-10] (wł.).
- ↑ Vittorio Oreggia, Addio a Carlo Azeglio Ciampi, dal tifo per il Livorno alle Olimpiadi di Torino 2006 [online], Eurosport, 16 września 2016 [dostęp 2022-09-16] (wł.).