Abdurrahman Dibra
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
luty 1961 |
Minister spraw wewnętrznych | |
Okres |
od 30 maja 1924 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw wewnętrznych | |
Okres |
od 12 lutego 1927 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister edukacji | |
Okres |
od 16 stycznia 1929 |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister finansów | |
Okres |
od 11 stycznia 1933 |
Poprzednik | |
Następca | |
Abdurrahman Dibra właśc. Abdurrahman Remzi[1] (ur. 1885 w Dibrze, zm. w lutym 1961 w Tiranie[2]) – albański polityk, minister spraw wewnętrznych w 1924 i w latach 1927–1928, minister edukacji (1929-1930), minister finansów (1933-1935), więzień polityczny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn urzędnika osmańskiego Elmaza Lami beja[1]. Uczył się w Dibrze, w Monastirze, a następnie w wyższej szkole dla urzędników osmańskich Mekteb-i Mülkiye w Stambule. Szkołę ukończył w 1908, w tym samym roku rozpoczął pracę w ministerstwie spraw wewnętrznych i związał się z albańskim ruchem narodowym[3][4].
W latach 1910–1912 pełnił funkcje kajmakama w wilajecie bitolskim. W 1912 wrócił do Stambułu, a następnie pełnił urząd podprefekta w Atinie, Symelu i w Orduku. W latach 1918–1921 pełnił funkcję dyrektora w urzędzie miejskim Stambułu[2].
W 1923 przyjechał do Albanii. Z uwagi na swoją znajomość z Ahmedem Zogu, sięgającą czasów stambulskich szybko awansował w hierarchii politycznej państwa albańskiego[1]. W latach 1921–1925 i 1928-1939 zasiadał w parlamencie albańskim. W latach 1925–1928 był senatorem. Dwukrotnie obejmował stanowisko ministra spraw wewnętrznych (1924, 1927-1928). W latach 30. obejmował także tekę ministra finansów i ministra edukacji[2]. W tym czasie był wydawcą popularnego w Tiranie pisma Besa. W latach 30. był przeciwnikiem tworzenia kościoła unickiego w Albanii, we współpracy z Włochami[5].
W czasie inwazji włoskiej na Albanię w 1939 Dibra próbował stawiać opór na czele podległych mu ludzi. W konsekwencji majątek Dibry został skonfiskowany, a on sam mieszkał w Turcji, a następnie we Włoszech. Był internowany we Florencji. Po uwolnieniu w 1943 powrócił do Albanii i zaprzestał dalszej działalności politycznej.
W 1946 władze komunistyczne aresztowały syna Abdurrahmana Dibry, Qenana za współpracę ze środowiskami monarchistycznymi i prowadzenie działalności wywrotowej. W konsekwencji cała rodzina została internowana w okolicach Durrësu[3]. W 1951 Abdurrahman Dibra został aresztowany przez funkcjonariuszy Sigurimi. Sąd Wojskowy w Elbasanie skazał go na 10 lat ciężkich robót za „prowadzenie antyludowej działalności w okresie rządów Zogu”[2]. Karę odbywał w więzieniu w Burrelu, a następnie w Tiranie[3]. W 1959 został uwolniony z więzienia, zmarł dwa lata później na udar mózgu.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Elisabeth Özdalga: Late Ottoman Society: The Intellectual Legacy. Psychology Press, 2005, s. 329. ISBN 978-0-415-34164-6.
- ↑ a b c d Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 115-116.
- ↑ a b c Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History.. I.B. Tauris: 2013, s. 110. ISBN 978-1-78076-431-3.
- ↑ Stephen Taylor: Who's who in Central and East-Europe 1933/1934. Zurich: The Central European Times Publishing, 1935, s. 204.
- ↑ Ardit Bido: The Albanian Orthodox Church: A Political History, 1878–1945.. Routledge: 2020. ISBN 978-0-429-75546-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 115-116.
- Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History.. I.B. Tauris: 2013, s. 110. ISBN 978-1-78076-431-3.