BAC 167 Strikemaster

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BAC 167 Strikemaster
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

British Aircraft Corporation

Typ

samolot szturmowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

2

Historia
Data oblotu

26 października 1967

Lata produkcji

1967 - 1984

Liczba egz.

158

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik odrzutowy Rolls-Royce Viper Mk 535

Ciąg

15,2 kN

Wymiary
Rozpiętość

11,25 m (z podczepionymi zbiornikami na końcówkach skrzydeł)

Długość

10,36 m

Wysokość

3,1 m

Powierzchnia nośna

19,8 m²

Masa
Własna

2772 kg

Startowa

5220 kg

Osiągi
Prędkość maks.

834 km/h

Prędkość wznoszenia

87,5 m/s

Pułap

12 200 m

Zasięg

2224 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 x 7,62 mm
1 364 kg uzbrojenia podwieszanego
Użytkownicy
Arabia Saudyjska Botswana Ekwador Kenia Kuwejt Ludowo-Demokratyczna Republika Jemenu Nowa Zelandia Oman Singapur Sudan

BAC 167 Strikemasterbrytyjski samolot szturmowy wyprodukowany przez firmę British Aircraft Corporation, wywodzący się z wcześniejszej konstrukcji - samolotu szkolno-treningowego Percival P.56 Provost.

Nowozelandzkie Strikemastery podczas lotu w formacji

Historia[edytuj | edytuj kod]

W drugiej połowie lat 60. XX wieku wytwórnia lotnicza British Aircraft Corporation przystąpiła do opracowania nowoczesnego samolotu szturmowego na bazie wcześniejszej konstrukcji Jet Provost, który z kolei był głęboko zmodernizowaną wersją samolotu z napędem tłokowym Percival P.56 Provost. Płatowiec Jet Provost zaopatrzony został w nowy silnik Rolls-Royce Viper Mk 535 o ciągu o 20% większym niż silnik poprzednika. Dodano osiem węzłów do zawieszania uzbrojenia, zmodernizowano instalację paliwową i awionikę samolotu. Pierwszy lot prototypu miał miejsce 26 października 1967 roku, rok później rozpoczęto pierwsze dostawy do zagranicznych odbiorców. Łącznie wybudowano 146 samolotów, ostatnim odbiorcą był Sudan w 1984 roku.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Strikemaster jest metalowym dolnopłatem z trapezowymi skrzydłami. Po bokach kadłuba u nasady skrzydeł znajdują się wloty powietrza do silnika. Samolot cechował się solidną i odporną na uszkodzenia konstrukcją, piloci i mechanicy cenili sobie prostotę budowy i dużą łatwość obsługi dającą możliwość szybkiego i sprawnego przywrócenia maszyny do lotu.

Warianty[edytuj | edytuj kod]

  • Strikemaster Mk 80: Wersja przeznaczona dla Arabii Saudyjskiej, 37 sztuk.
  • Strikemaster Mk 80A: Wersja przeznaczona dla Arabii Saudyjskiej, 10 sztuk.
  • Strikemaster Mk 81: Wersja przeznaczona dla Ludowo-Demokratycznej Republiki Jemenu (Jemen Południowy), 4 sztuki.
  • Strikemaster Mk 82: Wersja przeznaczona dla Omanu, 12 sztuk.
  • Strikemaster Mk 82A: Wersja przeznaczona dla Omanu, 13 sztuk.
  • Strikemaster Mk 83: Wersja przeznaczona dla Kuwejtu, 12 sztuk.
  • Strikemaster Mk 84: Wersja przeznaczona dla Singapuru, 16 sztuk.
  • Strikemaster Mk 87: Wersja przeznaczona dla Kenii, 6 sztuk.
  • Strikemaster Mk 88: Wersja przeznaczona dla Nowej Zelandii, 16 sztuk.
  • Strikemaster Mk 89: Wersja przeznaczona dla Ekwadoru, 4 sztuki.
  • Strikemaster Mk 89A: Wersja przeznaczona dla Ekwadoru, 18 sztuk.
  • Strikemaster Mk 90: Wersja przeznaczona dla Sudanu, 10 sztuk.

Wykorzystanie bojowe[edytuj | edytuj kod]

Ekwadorskie Strikemastery zostały bojowo użyte przez siły powietrzne tego kraju podczas konfliktu granicznego z Peru na początku 1995 roku, bombardując pozycje armii peruwiańskiej. Królewskie Siły Powietrzne Omanu użyły swoich samolotów podczas tłumienia rebelii w Zufarze na przełomie lat 60. i 70. XX wieku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jacek Nowicki, BAC 167 Strikemaster, „Lotnictwo”, nr 15 (1994), s. 46-47, ISSN 0867-6763.