Przejdź do zawartości

Diego Costa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diego Costa
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Diego da Silva Costa

Data i miejsce urodzenia

7 października 1988
Lagarto

Wzrost

188 cm[1]

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Botafogo

Kariera juniorska
Lata Klub
2004–2006 Barcelona EC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2006–2007 SC Braga 0 (0)
2006 FC Penafiel (wyp.) 13 (5)
2007–2009 Atlético Madryt 0 (0)
2007–2008 Celta Vigo (wyp.) 30 (6)
2008–2009 Albacete Balompié (wyp.) 35 (10)
2009–2010 Real Valladolid 34 (8)
2010–2014 Atlético Madryt 94 (43)
2012 Rayo Vallecano (wyp.) 16 (10)
2014–2017 Chelsea FC 89 (52)
2018–2020 Atlético Madryt 61 (12)
2021 Atlético Mineiro 19 (5)
2022–2023 Wolverhampton Wanderers 23 (1)
2023– Botafogo 12 (3)
W sumie: 426 (155)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2013  Brazylia 2 (0)
2014– 2018  Hiszpania 24 (10)
W sumie: 26 (10)
  1. Aktualne na: 14 sierpnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Diego da Silva Costa (hiszp. wym. [ˈdjeɣo ða ˈsilβa ˈkosta], braz. wym. [ˈjeɡu dɐ ˈsiwvɐ ˈkɔstɐ]; ur. 7 października 1988 w Lagarto) – hiszpański piłkarz brazylijskiego pochodzenia, występujący na pozycji napastnika w brazylijskim klubie Botafogo. Po otrzymaniu w 2013 roku hiszpańskiego obywatelstwa zdecydował się na występy w reprezentacji tego kraju[2][3][4].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Costa podpisał kontrakt z Bragą w lutym 2006 roku. Początkowo walczył z samotnością i niskimi temperaturami w północnej Portugalii[5]. Z powodu braku aktywności zespołu młodzieżowego Bragi Costa został wypożyczony do FC Penafiel, które grało w drugiej lidze[6].

Atlético Madryt

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2006 roku Costa podpisał kontrakt z Atletico, a kwota za 50% praw do piłkarza wynosiła 1,5 mln €[7]. Jednak Costa został wypożyczony Bragi do końca sezonu. Enrique Cerezo na prezentacji w Atletico, która odbyła się 10 lipca 2007 roku nazwał go nowym Kaką[8]. Zadebiutował w meczu z Celtą Vigo, zmieniając Simão[9]. W sezonie 2007/08 był wypożyczony do Celty, a w sezonie 2008/09 do Albacete Balompié.

Real Valladolid

[edytuj | edytuj kod]

W lecie 2009 roku FC Barcelona chciała pozyskać do swoich rezerw Diego Coste, ale on chciał grać w pierwszej drużynie[10]. Dlatego został sprzedany do Realu Valladolid. Był częścią zapłaty za Sergio Asenjo. Atletico po sezonie mogło wykupić Coste za 1 mln €[11]. Początkowo Costa miał konkurencję w postaci Alberto Bueno i Manucho[12]. Wystąpił w 34 spotkaniach zdobywając 8 goli, ale Valladolid spadł z Primera División.

Powrót do Atlético Madryt

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2010 roku Costa powrócił na Estadio Vicente Calderon i miał być zmiennikiem dla Diego Forlána i Sergio Agüero[13][14]. Sezon zakończył z 28 występami w La Liga i 6 bramkami.

W trakcie przygotowań do sezonu 2011/12 Costa doznał poważnej kontuzji kolana, przez którą przegapił większą część sezonu[15].

23 stycznia 2012 roku został wypożyczony do Rayo Vallecano do końca sezonu[16]. W pierwszych 3 występach strzelił 4 gole[17]. Sezon zakończył z 10 bramkami w 16 występach.

25 maja 2013 roku Costa strzelił wyrównującą bramkę w spotkaniu derbowym z Realem Madryt w Pucharze Króla. Atletico wygrał mecz 2-1 i wygrało pierwszy raz z Realem od roku 1999 i wygrało dziesiąty Puchar Króla (drugą bramkę strzelił Miranda)[18][19]. Costa został też królem strzelców tego turnieju. Zdobył 8 bramek w 7 spotkaniach[20].

Sezon 2013/14 był dla Costy jednym z najlepszych w karierze. Po podaniu od Gabiego Costa strzelił piękną bramkę przewrotką i został nominowany do FIFA Puskás Award[21]. 22 października Costa zaliczył debiut w Lidze Mistrzów i strzelił w nim Austrii Wiedeń 2 bramki[22]. 30 kwietnia 2014 roku Atletico wygrało z Chelsea 3-1, a Costa strzelił gola z rzutu karnego i rojiblancos wywalczyli finał po raz pierwszy od 1974 roku[23]. 17 maja 2014 roku na Camp Nou odbył się mecz o mistrzostwo Hiszpanii. Mecz zakończył się wynikiem 1-1 i Atletico zostało mistrzem Hiszpanii[24]. Tydzień później Atletico grało w finale Ligi Mistrzów, ale uległo Realowi Madryt 4-1[25].

Costa w barwach Chelsea.

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

1 lipca 2014 roku, Chelsea osiągnęła porozumienie z Atlético w sprawie transferu Diego Costy. Zespół ze Stamford Bridge zapłacił 38 milionów €[26][27]. 18 sierpnia 2014 w swoim debiucie w barwach Chelsea strzelił gola przeciwko Burnley. Pierwszego hat-tricka dla drużyny z Londynu strzelił w meczu z Swansea City. W swoim pierwszym sezonie w The Blues wystąpił w 37 spotkaniach strzelając 20 bramek.

Ponowny powrót do Atlético Madryt

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 2017 ustalono warunki transferu do Atlético Madryt[28]. Pomimo iż rozpoczął treningi w hiszpańskim zespole, oficjalnie piłkarzem Atlético został 1 stycznia 2018, w dniu otwarcia okienka transferowego[29].

„Krzyżak Diego Costy”

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Atlético Madryt

[edytuj | edytuj kod]

Chelsea

[edytuj | edytuj kod]

Atlético Mineiro

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Diego da Silva Costa. atleticodemadrid.com. [dostęp 2019-07-19]. (hiszp.).
  2. Diego Costa nie chce grać dla Brazylii. Wybrał Hiszpanię. sport.interia.pl, 29 października 2013. [dostęp 2013-10-29].
  3. La FEF ya negocia la llamada de Diego Costa a la Selección. futbol.as.com, 25 września 2013. [dostęp 2013-10-29]. (hiszp.).
  4. Oficjalnie: Diego Costa wybrał kadrę - Transfery.info [online], www.transfery.info [dostęp 2017-11-22].
  5. Guillén 2015 ↓, s. 11.
  6. Diego voltou para ficar. Record, 7 stycznia 2007. [dostęp 2013-10-31]. (port.).
  7. SC Braga – Futebol, SAD – Annual report and financial statements for 2006/2007. CMVM, 15 sierpnia 2008. [dostęp 2010-11-10]. (port.).
  8. Guillén 2015 ↓, s. 24.
  9. Guillén 2015 ↓, s. 26.
  10. Guillén 2015 ↓, s. 59.
  11. Asenjo new Atlético goalkeeper. Diario AS, 8 lipca 2009. (hiszp.).
  12. Guillén 2015 ↓, s. 63.
  13. SC Braga – Futebol, SAD Relatórios e Contas 2010–11. Braga's official website, 11 listopada 2011. [dostęp 2012-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 marca 2012)]. (port.).
  14. Line-ups. UEFA.com, 27 sierpnia 2010. [dostęp 2010-08-27].
  15. Atletico Madrid's Diego Costa to miss six months with cruciate ligament injury. Goal.com, 28 lipca 2011. [dostęp 2011-09-03].
  16. Diego Costa se marcha cedido al Rayo Vallecano. Marca, 23 stycznia 2012. [dostęp 2012-04-20]. (hiszp.).
  17. Bangoura and Costa inspire Rayo. ESPN Soccernet, 19 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-20].
  18. Ronaldo red as Atletico win the Cup. ESPN FC, 17 maja 2013. [dostęp 2013-05-18].
  19. Jose Mourinho and Cristiano Ronaldo off in Real Madrid loss. BBC Sport, 17 maja 2013. [dostęp 2013-05-18].
  20. Guillén 2015 ↓, pichichi.
  21. Diego Costa. FIFA, 12 listopada 2014. [dostęp 2014-11-14].
  22. Imperious Atlético cruise to victory in Vienna. UEFA.com, 2013-10-22. [dostęp 2013-10-23].
  23. Chelsea 1–3 Atlético Madrid. BBC Sport, 30 kwietnia 2014. [dostęp 2014-04-30].
  24. Atletico Madrid La Liga title impossible. theguardian.com. [dostęp 2014-05-19]. (ang.).
  25. Real Madrid beat Atletico Madrid in champions league derby. espnfc.com. [dostęp 2014-05-24]. (ang.).
  26. Costa Agreement Reached. chelseafc.com. [dostęp 2014-07-01]. (ang.).
  27. Chelsea agree transfer with Atletico Madrid. bbc.com. [dostęp 2014-07-01]. (ang.).
  28. Diego Costa agrees transfer terms. chelseafc.com. [dostęp 2017-10-17]. (ang.).
  29. Diego Costa ya trabaja como rojiblanco. atleticodemadrid.com. [dostęp 2017-10-17]. (hiszp.).
  30. Premios Liga BBVA y Liga Adelante a los mejores del mes [online], Página web oficial de LaLiga | LaLiga [dostęp 2023-04-15] (hiszp.).
  31. Costa named EA SPORTS Player of the Month [online] [dostęp 2017-09-21] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]