Digital Audio Broadcasting

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Radioodbiornik DAB
Rozkład kanałów DAB/DAB+ w paśmie III

Digital Audio Broadcasting (DAB) – technologia pozwalająca nadawać programy radiowe w formie cyfrowej, używana w 21 krajach, głównie w Europie[1]. W Polsce korzysta z niej Polskie Radio, posługując się nowoczesną wersją standardu (DAB+)[2][3][4].

Digital Audio Broadcasting od analogowego radia FM odróżnia m.in. gwarancja czystego dźwięku bez zakłóceń oraz bardziej wydajne wykorzystywanie dostępnych częstotliwości. Cyfryzacja umożliwia emisję większej liczby programów, niższym kosztem, przy użyciu mniejszej liczby nadajników[2][5][6].

Standardy DAB i DAB+[edytuj]

Pierwsze nadajniki DAB posługiwały się kodekiem MP2 (MPEG Audio Layer II), po pewnym czasie zadecydowano jednak o migracji do kodeka HE-AAC v2, powołując do życia DAB+. Radioodbiorniki DAB nie są kompatybilne z nowszym standardem kompresji dźwięku, natomiast radioodbiorniki DAB+ są kompatybilne z obydwoma kodekami. Nowością w DAB+ jest również zaimplementowanie kodowania korekcyjnego Reeda–Solomona, dzięki któremu eliminowane są błędy w transmisji. Niektóre radioodbiorniki DAB można przystosować do odbioru DAB+ poprzez aktualizację ich oprogramowania, opisywane są wówczas jako upgradeable[7].

Stosowany w DAB+ kodek HE-AAC v2 zapewnia lepszą jakość dźwięku niż inne rozwiązania używane do wydajnej kompresji nadawanego materiału[8]. Korzystając z tego kodeka idealne odwzorowanie oryginału uzyskuje się przy przepływności 300 kbps. Odpowiednikiem analogowych transmisji FM są przepływności rzędu 160–192 kbps[9]. Nawet przy 128 kbps dźwięk jest bliski oryginałowi. Przy niższych przepływnościach straty są już słyszalne, jakkolwiek dzięki funkcjonującym w ramach HE-AAC v2 technikom Spectral Band Replication oraz Parametric Stereo jakość dźwięku nadal może być wysoka[8]. Nadawcy różnicują przepływność w zależności od profilu rozgłośni. Przykładowo w Polsce Program II Polskiego Radia, który tworzony jest „dla koneserów” posiada przepływność ustaloną na 128 kbps, dla popularnych programów wyznaczono po 112 kbps, a dla informacyjnego Polskiego Radia dla Zagranicy 64 kbps[10][2]. Odczytując te wartości należy mieć na uwadze, że przepływności deklarowane przez rozgłośnie w materiałach informacyjnych nie zawsze muszą odnosić się do przepływności audio. Przykładowo, jeśli rozgłośnia deklaruje przepływność na poziomie maksymalnym w DAB+ (192 kbps) oznacza to, że przepływność audio wynosi nie więcej niż 175 kbps, a może być jeszcze niższa, jeśli stacja dołącza tzw. dane towarzyszące (Programme Associated Data)[11], np. slajdy.

Częstotliwości[edytuj]

Na mocy Specjalnego Porozumienia Wiesbaden 1995, a także późniejszych ustaleń społeczności międzynarodowej, uchwalono, że dla potrzeb naziemnego radia cyfrowego przeznacza się w Europie częstotliwości z zakresu 174–230 MHz[12]. W kilku krajach (m.in. w Norwegii) radio cyfrowe zajmuje dodatkowo częstotliwości 230–240 MHz[13]. Europejskim nadawcom można również przyznawać prawo do korzystania z części pasma L (1452–1492 MHz), jednakże rzadko się to praktykuje[14].

Historia wdrażania[edytuj]

Profesjonalne odbiorniki DAB produkowano już w połowie lat 90.[15], natomiast modele konsumenckie pojawiły się na rynku latem 1998 roku[16]. Radioodbiorniki domowego użytku w wersji unowocześnionej (DAB+) zaczęto sprzedawać pod koniec roku 2007[17]. W 2016 roku pojawił się pierwszy smartfon obsługujący DAB+: LG Stylus 2[18][19].

Technologia Digital Audio Broadcasting nie wyparła analogowych transmisji FM. Choć jest dostępna na obszarze zamieszkiwanym przez ponad pół miliarda osób[20], to liczbę zakupionych radioodbiorników DAB/DAB+ oszacowano na ponad 30 milionów (dane z 2014 roku). W Europie odnotowuje się jednak znaczne postępy w budowie infrastruktury DAB+, wobec czego w kilku krajach opracowano plany rezygnacji z radia analogowego. Norwegia ma zacząć wyłączenia analogowych nadajników FM w 2017 roku, Szwajcaria może przeprowadzić wyłączenia w latach 2020–2024, Szwecja w 2022 lub 2024 roku[21]. W popularyzacji naziemnej radiofonii cyfrowej mogą pomóc działania producentów samochodów – niektórzy z nich oferują radioodbiorniki DAB/DAB+ jako standardowe wyposażenie auta[22]. W przeciwieństwie do cyfryzacji telewizji, Unia Europejska nie wymogła na krajach członkowskich wyłączenia sygnału analogowego czy uruchomienia radia cyfrowego[23], niewykluczone jednak, że w przyszłości zostanie podjęta jakaś unijna decyzja dotycząca cyfryzacji radia – w 2015 roku o wsparcie dla tego procesu zabiegała w Komisji Europejskiej organizacja WorldDMB, promująca wdrażanie DAB/DAB+[24].

Obok DAB+ istnieją inne cyfrowe technologie, którymi interesują się nadawcy, np. transmisje radiowe będące częścią pakietów telewizji cyfrowej (naziemnej DVB-T, satelitarnej DVB-S i kablowej DVB-C), dynamicznie rozwija się radio internetowe. W niektórych państwach zamiast DAB+ stosuje się częściowo z nim zgodny standard DMB (umożliwia dodatkowo emisję materiałów wideo), opracowano także całkowicie niezgodne z DAB+ standardy DVB-H, DVB-SH oraz DRM+.

Sprzęt i oprogramowanie DAB/DAB+[edytuj]

Laboratorium DAB w ośrodku CRC, gdzie powstały m.in. multiplekser i modulator na wolnej licencji GNU GPL

Sprzęt nadawczy produkuje wiele różnych firm, m.in. Rohde & Schwarz, Plisch, Harris, Electrolink, NEC Corporation[25]. Oprócz profesjonalnych komercyjnych nadajników i radioodbiorników DAB/DAB+ funkcjonują również udokumentowane sprzętowe i programowe rozwiązania open source, pozwalające niezależnym informatykom samodzielnie konstruować urządzenia DAB/DAB+ dla rozgłośni i użytkowników domowych. O ich rozwój dba m.in. szwajcarska organizacja non-profit Opendigitalradio[26][27].

W 2013 roku wygasły europejskie prawa patentowe do technologii DAB, nadal chronione są patenty stosowane w DAB+. Osoba lub firma konstruująca sprzęt lub oprogramowanie musi pamiętać m.in. o wniesieniu opłaty licencyjnej za kodek[28].

DAB+ w Polsce[edytuj]

2 czerwca 2009 roku Polskie Radio Wrocław, Instytut Łączności (oddział we Wrocławiu) oraz firma EmiTel rozpoczęły pierwsze w Polsce testy DAB+[29]. W ramach testu uruchomiono transmisję trzech programów. Do celów emisji testowej wybrano blok 5B (176,640 MHz). Nadajnik na obiekcie RTON Wrocław/Żórawina nadawał z mocą 3,4 kW, nadajnik wspomagający (tzw. gap-filler) na Instytucie Łączności przy ul. Swojczyckiej z mocą 100 W. Po kilku latach dalszych prób, przeprowadzanych w kilku ośrodkach nadawczych, technologia DAB+ była już w Polsce wdrażana na dużą skalę[potrzebny przypis], na początku 2016 roku zasięg emisji cyfrowej wynosił 53,8% populacji i 31% powierzchni kraju[30]. W kwietniu 2016 r., kilka miesięcy po zmianie kierownictwa[31], Polskie Radio ogłosiło, że wstrzymuje własne plany rozwojowe DAB+[32]. Wdrażanie technologii DAB+ w Polsce wspiera Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji[33].

Multipleks Polskiego Radia (MUXR3)[edytuj]

Ogólnopolska część multipleksu, będąca podstawowym składnikiem regionalnych ensembli, zawiera następujące stacje:

Rozgłośnia Identyfikator
(SId)[34]		 Przepływność
(bit rate)		 Algorytm
kompresji		 Stereofonia
PR Jedynka 3211 112kbps AAC tak
PR Dwójka 3222 128kbps AAC tak
PR Trójka 3233 112kbps AAC tak
PR Czwórka 3223 128kbps[35] AAC tak
PR 24 32A6 64kbps AAC+ nie
Radio Dzieciom 32A4 72kbps AAC nie
Radio Poland[a] 332A 64kbps AAC+ nie
Radio Rytm 32A7 96kbps AAC+ nie

Planowane jest uruchomienie adresowanego do osób starszych Radia Retro i popularnonaukowego Radia Eureka[36].

Do tak stworzonego multipleksu, na podstawie decyzji rezerwacyjnej częstotliwości, w zależności od decyzji rozgłośni z grupy Audytorium 17, mogą zostać dołożone po dwie dodatkowe stacje na region – antena regionalna i program specjalistyczny, na który została wydana koncesja przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji. Rozgłośnie koszalińska, krakowska, opolska, szczecińska i wrocławska wykorzystują oba miejsca, zaś rozgłośnia kielecka w ogóle nie emituje swojego sygnału cyfrowego.

Nadajniki DAB+ na dzień 10.07.2016[4][25]:

Miasto Lokalizacja Kanał Moc Częstotliwość Polaryzacja Kierunkowość Stacje regionalne Operator
Białystok Krynice 5B 2 kW 176,640 MHz pozioma kierunkowa Polskie Radio Białystok EmiTel
Bydgoszcz Trzeciewiec 11C 10 kW 220,352 MHz pionowa kierunkowa Polskie Radio PiK EmiTel
Gdańsk Chwaszczyno 10D 10 kW 215,072 MHz pozioma kierunkowa Radio Gdańsk EmiTel
Katowice Kosztowy 10A 6 kW 209,936 MHz pozioma dookólna Radio Katowice EmiTel
Kielce Targowa 11C 1,2 kW 220,352 MHz pionowa kierunkowa brak[37] EmiTel
Kielce Święty Krzyż 11C 10 kW 220,352 MHz pionowa kierunkowa brak[37] EmiTel
Kołobrzeg Stramnica 12D 1,5 kW 229,072 MHz pionowa kierunkowa Radio Koszalin
Radio Słupsk		 EmiTel
Koszalin Góra Chełmska 12D 3,2 kW 229,072 MHz pionowa kierunkowa Radio Koszalin
Radio Słupsk		 EmiTel
Kraków Chorągwica 12D 10 kW 229,072 MHz pionowa kierunkowa Radio Kraków / Radio Kraków Transmisje
OFF Radio Kraków[38]		 EmiTel
Krosno Sucha Góra 11A 10 kW 216,928 MHz pionowa kierunkowa Radio Rzeszów EmiTel
Lublin ul. Raabego 10B 0,79 kW 211,648 MHz pionowa kierunkowa Radio Lublin EmiTel
Lublin Piaski 10B 6,5 kW 211,648 MHz pionowa kierunkowa Radio Lublin EmiTel
Łódź Komin EC-4 5C 10 kW 178,352 MHz pionowa dookólna Radio Łódź[39] Arkena
Olsztyn Pieczewo 10C 5,5 kW 213,360 MHz pionowa kierunkowa Radio Olsztyn EmiTel
Opole Komin ECO 11C 10 kW 220,352 MHz pionowa dookólna Radio Opole[39]
Radio Opole 2		 Arkena
Opole Góra Świętej Anny 11C 2 kW 220,352 MHz pionowa dookólna Radio Opole[39]
Radio Opole 2		 Arkena
Poznań Piątkowo 12A 1 kW 223,936 MHz pionowa kierunkowa Radio Merkury EmiTel
Poznań Śrem 12A 7,6 kW 223,936 MHz pozioma dookólna Radio Merkury EmiTel
Rzeszów Baranówka 11A 0,8 kW 216,928 MHz pionowa kierunkowa Radio Rzeszów EmiTel
Solec Kujawski RCN 11C 10 kW 220,352 MHz pionowa dookólna Polskie Radio PiK Polskie Radio
Szczecin Kołowo 11A 20 kW 216,928 MHz pozioma kierunkowa Radio Szczecin [39]
Radio Szczecin Extra		 EmiTel
Toruń Moniuszki 11C 3 kW 220,352 MHz pionowa kierunkowa Polskie Radio PiK EmiTel
Warszawa PKiN 6B 6 kW 183,648 MHz pozioma dookólna Polskie Radio RDC EmiTel
Wrocław Żórawina 12B 5 kW 225,648 MHz pionowa kierunkowa Radio Wrocław [39]
RW Kultura[40]		 EmiTel
Zielona Góra Ptasia 12C 1,5 kW 227,360 MHz pionowa kierunkowa Radio Zachód EmiTel
Zielona Góra Jemiołów 12C 3 kW 227,360 MHz pionowa kierunkowa Radio Zachód EmiTel

Multipleksy komercyjne[edytuj]

W 2015 roku odbyły się konsultacje społeczne dotyczące możliwości emisji w Polsce kolejnych dwóch multipleksów radiowych, tym razem przeznaczonych na rozgłośnie komercyjne[41], jednakże nie pojawiły się jeszcze informacje dotyczące ewentualnego uruchomienia multipleksów.

Pozostałe emisje[edytuj]

Poza Polskim Radiem emisję swoich programów w systemie DAB+ testują inni nadawcy:

Miasto Lokalizacja Kanał Moc nadajnika Częstotliwość Polaryzacja Kierunkowość Skład multipleksu Operator Start emisji
Siedlce Błonie 10A 1 kW 209,936 MHz pionowa kierunkowa Katolickie Radio Podlasie[42] Diecezja siedlecka[25] 05.02.2016[42]
Szczawnica Przehyba 10B 1 kW 211,648 MHz pionowa kierunkowa RDN Małopolska[43]
RDN Nowy Sącz[43]
Radio Via[43]
Radio Doxa[43]
Radio eM Kielce[43]
OFF Radio Kraków[44]		 Diecezja tarnowska[25] 15.01.2016[43]

Uwagi

  1. ↑ W ramach przekazu oferowany jest wybór audycji anglojęzycznego Radia Poland, Radia Poland East (emitującego programy w językach rosyjskim, białoruskim i ukraińskim), programu Polskiego Radia w języku niemieckim oraz innych stacji radiowych, między innymi BBC World Service, RFI i Głosu Ameryki.

Przypisy

  1. ↑ WorldDMB: Country Information (ang.). strona internetowa WorldDMB, 2013. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].
  2. ↑ a b c Polskie Radio: Radio Cyfrowe DAB+ -- wszystko o cyfryzacji radia. strona internetowa Polskiego Radia, 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-11)].
  3. ↑ IAR: Polskie Radio rozpoczęło nadawanie w systemie cyfrowym. strona internetowa Polskiego Radia, 2013-10-01. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-02)].
  4. ↑ a b EmiTel: Aktualne parametry emisji radia DAB+ w Polsce (pol.). strona internetowa spółki EmiTel. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-20)].
  5. ↑ Joan Warner. DAB+ makes business sense for broadcasters. „Eureka! Online”, 2013-09-05. London: WorldDMB (ang.). [dostęp 2014-02-01]. 
  6. ↑ WorldDMB: Spectrum & Regulation (ang.). strona internetowa WorldDMB, 2013. [dostęp 2014-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].
  7. ↑ WorldDMB: Glossary (ang.). strona internetowa WorldDMB, 2014. [dostęp 2014-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].
  8. ↑ a b Stefan Meltzer, Gerald Moser. MPEG-4 HE-AAC v2 — audio coding for today’s digital media world. „EBU Technical Review”, s. 2, 7, 12, styczeń 2006. Genewa: European Broadcasting Union (ang.). [dostęp 2014-01-23]. 
  9. ↑ Leif Nyberg: Digital radio requires high data rate (ang.). Luleå University of Technology, 2013-11-18. [dostęp 2015-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)].
  10. ↑ Paweł Mathia: Status of the digital radio implementation in Poland (ang.). strona internetowa Europejskiej Unii Nadawców, 2015-02-11. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-11)]. s. 20.
  11. ↑ ETSI: Digital Audio Broadcasting (DAB); Transport of Advanced Audio Coding (AAC) audio (ang.). oficjalna strona internetowa Europejskiego Instytutu Norm Telekomunikacyjnych, 2010, ETSI TS 102 563 V1.2.1 (2010-05) [dostęp 2015-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-01)]. s. 7.
  12. ↑ Urząd Komunikacji Elektronicznej: Konsultacje – cyfrowa RTV w paśmie VHF (pol.). strona internetowa UKE, 2010. [dostęp 2014-01-07]. s. 2.
  13. ↑ Eoghan O'Sullivan: The use of band III in Europe (ang.). strona internetowa Europejskiej Unii Nadawców, 2014-09-01. [dostęp 2015-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-03)]. s. 1.
  14. ↑ redakcja „EBU Technical Review”: CEPT paves the way for Mobile Services in L-Band (ang.). strona internetowa czasopisma „EBU Technical Review”, 2012-10-11. [dostęp 2014-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-21)].
  15. ↑ Frank van de Laar, Norbert Philips, Jos Huisken. Towards the next generation of DAB receivers. „EBU Technical Review”. Summer, s. 46, 1997. Genewa: European Broadcasting Union (ang.). [dostęp 2014-01-09]. 
  16. ↑ Franc Kozamernik, Nigel Laflin, Terry O’Leary. Satellite DSB systems — and their potential impact on the planning of terrestrial DAB services in Europe. „EBU Technical Review”, s. 10, styczeń 2002. Genewa: European Broadcasting Union (ang.). [dostęp 2014-01-09]. 
  17. ↑ David Baxter: Worlds First Plug-and-Play DAB+ Radio Launched (ang.). strona internetowa firmy Revo Technologies Ltd, jednego z producentów radioodbiorników DAB+, 2007-12-08. [dostęp 2015-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-04)]. s. 1.
  18. ↑ Mateusz Tomczak: LG Stylus 2 debiutuje w Polsce (pol.). portal Benchmark.pl, 2016-05-06. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-20)].
  19. ↑ Krzysztof Mocek: LG Stylus 2 z technologią DAB+ (pol.). internetowe wydanie czasopisma PC Format, 2016-05-07. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-20)].
  20. ↑ WorldDMB: Technology & Rollout (ang.). strona internetowa WorldDMB, 2014. [dostęp 2014-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-26)].
  21. ↑ WorldDMB: Further boost for DAB+ digital radio as Sweden and Switzerland announce roadmaps for digital radio switchover (ang.). materiały prasowe organizacji WorldDMB, 2014-12-02. [dostęp 2014-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-10)].
  22. ↑ WorldDMB: Digital radio in-car (ang.). strona internetowa WorldDMB, 2014. [dostęp 2014-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-20)].
  23. ↑ wp.pl: Polskie stacje radiowe do cyfryzacji! Jesteś przygotowany? (pol.). portal Wirtualna Polska, 2013-07-29. [dostęp 2014-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-10)].
  24. ↑ WorldDMB: Digital Radio and the Connected Digital Single Market Strategy (ang.). serwer Komisji Europejskiej, IV 2015. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-07)].
  25. ↑ a b c d UKE: Pozwolenia DAB 2016 03 14 (pol.). strona internetowa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, 2016-03-14.
  26. ↑ Opendigitalradio: Organisation (ang.). strona internetowa organizacji Opendigitalradio. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-13)].
  27. ↑ Mathias Coinchon: Local DAB+ broadcasting using mmbtools (ang.). strona internetowa Europejskiej Unii Nadawców, 2014-09-30. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)]. s. 1-7.
  28. ↑ Bernie O: DAB and DAB+ Patent information (ang.). strona internetowa WorldDMB, 2014-08-21. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-16)].
  29. ↑ Dariusz Więcek,Bartłomiej Gołębiowski, Daniel Niewiadomski: Weryfikacja zasięgów eksperymentalnej emisji DAB+ (pol.). Krajowa Konferencja Radiokomunikacji, Radiofonii i Telewizji, KKRRiT2010, Kraków. [dostęp 2010-06-16].
  30. ↑ Jan Dworak, Witold Graboś, Krzysztof Luft, Stefan Pastuszka, Sławomir Rogowski, Agnieszka Ogrodowczyk, Krystyna Rosłan-Kuhn, Mirosław Samsonowski, Barbara Stachowiak, Katarzyna Twardowska, Krzysztof Zalewski: Zielona Księga cyfryzacji radia w Polsce. Katarzyna Twardowska (red.), Joanna Kryńska (red.), Albert Woźniak (red.). Warszawa: Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, marzec 2016, s. 50. [dostęp 2016-07-19]. (pol.)
  31. ↑ Onet.pl (RZ): Barbara Stanisławczyk nową szefową Polskiego Radia (pol.). portal Onet.pl, 2016-01-08. [dostęp 2016-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-19)].
  32. ↑ Łukasz Brzezicki: Barbara Stanisławczyk: wstrzymujemy rozwój cyfryzacji Polskiego Radia, to wątpliwy projekt (wywiad) (pol.). portal Wirtualnemedia.pl, 2016-04-07. [dostęp 2016-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-19)].
  33. ↑ Jan Dworak, Witold Graboś, Krzysztof Luft, Stefan Pastuszka, Sławomir Rogowski, Agnieszka Ogrodowczyk, Krystyna Rosłan-Kuhn, Mirosław Samsonowski, Barbara Stachowiak, Katarzyna Twardowska, Krzysztof Zalewski: Zielona Księga cyfryzacji radia w Polsce. Katarzyna Twardowska (red.), Joanna Kryńska (red.), Albert Woźniak (red.). Warszawa: Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, marzec 2016, s. 4. [dostęp 2016-07-19]. (pol.)
  34. ↑ DAB / DAB+ – skrócony wykaz nadajników (pol.). fmdx.pl. [dostęp 2016-09-22].
  35. ↑ Krzysztof Sagan: Polska: Czwórka brzmi lepiej w DAB+ (pol.). RadioPolska, 2016-09-22. [dostęp 2016-09-22].
  36. ↑ Janek Kruczkowski: Polskie Radio cyfrowe (pol.). Polskie Radio, 2014-02-20. [dostęp 2016-07-13].
  37. ↑ a b Krzysztof Sagan: Radio Kielce wstrzymało emisję w DAB+ (pol.). radiopolska.pl, 2016-05-09. [dostęp 2016-07-09].
  38. ↑ Paweł Gaik: OFF Radio Kraków już gra (pol.). potral Onet.pl, 2015-02-03. [dostęp 2015-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-05)].
  39. ↑ a b c d e Magdalena Lemańska: Polskie Radio poszerza cyfrowy zasięg (pol.). internetowe wydanie dziennika „Rzeczpospolita”, 2014-10-06. [dostęp 2014-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-17)].
  40. ↑ KRRiT: Radio Wrocław Kultura (pol.). strona internetowa Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, 2015-02-03. [dostęp 2015-03-19].
  41. ↑ Anita Kazimierska: http://satkurier.pl/news/112422/beda-kolejne-mux-y-dab-ruszyly-konsultacje.html?newsId=112422&page=6 (pol.). satkurier.pl, 2015-02-27. [dostęp 2016-09-02].
  42. ↑ a b Krzysztof Sagan: Siedlce: Katolickie Radio Podlasie w DAB+ (pol.). serwis internetowy RadioPolska, 2016-02-07. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-24)].
  43. ↑ a b c d e f Janusz Sulisz: Radio Profeto.pl w DAB+ z Szczawnicy (pol.). portal SATKurier.pl, 2016-01-27. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-20)].
  44. ↑ Krzysztof Sagan: Podkarpacie: OFF Radio Kraków wyłączone (pol.). serwis internetowy RadioPolska, 2016-06-05. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-24)].

Linki zewnętrzne[edytuj]

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Digital Audio Broadcasting
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Digital_Audio_Broadcasting&oldid=46916908”