Edward Linde-Lubaszenko
| ||
![]() Edward Linde-Lubaszenko (2017) | ||
Data i miejsce urodzenia | 23 sierpnia 1939 Białystok | |
Zawód | aktor | |
Współmałżonek | Asja Łamtiugina (rozwód) | |
Lata aktywności | od 1964 | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() |
Edward Ryszard Linde-Lubaszenko[1] (ur. 23 sierpnia 1939 w Białymstoku) – polski aktor filmowy i teatralny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jego ojcem był Niemiec szwedzkiego pochodzenia, Julian Linde, który wyjechał w 1939 z zajętego po wybuchu II wojny światowej przez ZSRR Białegostoku. W 1941 Edward wraz z matką, z pomocą radzieckiego kapitana Nikołaja Lubaszenki, przeprowadzili się do Archangielska, podając się za jego rodzinę[1]. O swoim prawdziwym ojcu aktor dowiedział się dopiero w dorosłym życiu. W 1991 postanowił dodać człon Linde do nazwiska Lubaszenko[1]. Jest kuzynem Jana Roszkowskiego, który był burmistrzem Prudnika w latach 1990–1998[2].
Zdobył I nagrodę I Ogólnopolskiego Studenckiego Konkursu Piosenkarzy w 1962 (ex aequo z Marianem Kawskim). W 1963 zdał aktorski egzamin eksternistyczny. W 1977 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie.
Czterokrotnie żonaty[3]. Z małżeństwa z Asją Łamtiuginą ma syna Olafa, a z Beatą Paluch – córkę Beatę, oboje również są aktorami.
Był zapalonym piłkarzem, grał w Reprezentacji Artystów Polskich.
Odznaczenia[4][edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)[5].
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
Filmy[edytuj | edytuj kod]
- 1966: Ktokolwiek wie... − jako dziennikarz
- 1967: Upiór − jako lokaj
- 1967: Fatalista − jako oficer regimentu kaukaskiego
- 1970: Martwa fala − jako drugi oficer
- 1971: Trąd − jako członek gangu Matusiaka
- 1971: Pierwsza miłość − jako doktor Łuszyn
- 1971: Nos − jako przyjaciel Kowalewa
- 1971: Diament radży − jako pastor
- 1972: Teraz i w każdą godzinę − jako lekarz
- 1975: Grzech Antoniego Grudy
- 1976: Próba ciśnienia − jako profesor, szef Andrzeja
- 1977: Wejście w nurt − jako dyrektor szkoły, szef Anny
- 1978: Sto koni do stu brzegów − jako major Wrzos
- 1978: Próba ognia i wody − jako inżynier Janicz
- 1980: Kontrakt − jako dziennikarz Zygmunt, przyjaciel Piotra
- 1981: Z dalekiego kraju − jako ksiądz w Warszawie
- 1982: Oko proroka − jako Marek Bystry, ojciec Hanusza
- 1982: Coś się kończy − jako reżyser
- 1984: Zamiana − jako Witold
- 1984: Remis
- 1984: Przeklęte oko proroka − jako Marek Bystry, ojciec Hanusza
- 1984: Kobieta z prowincji − jako „Francuz”, mąż Jadźki
- 1984: 1944 (cz. III)
- 1986: Inna wyspa − jako Paweł Kucharski, mąż Marty
- 1987: Zero życia − jako Jerzy, ojciec Tomka
- 1987: Sonata marymoncka − jako ojciec Ryśka
- 1987: Dziennik dla moich ukochanych
- 1988: Piłkarski poker − jako stary Grom
- 1989: Światło odbite − jako dyrektor wydawnictwa
- 1989: Opowieść o „Dziadach” Adama Mickiewicza. Lawa − jako Pelikan w scenie „Balu u Senatora”
- 1991: V.I.P. − jako pułkownik Petrykus, wysoki oficer Policji
- 1991: Kroll − jako recepcjonista w Grand Hotelu
- 1991: Trzy dni bez wyroku − jako Andruszewski „Andrus”; wychowawca w Zakładzie Poprawczym, szef bandy
- 1992: Psy − jako Tadeusz Stopczyk, Kapitan SB
- 1993: Pamiętnik znaleziony w garbie − jako Antoni
- 1993: Lista Schindlera − jako ksiądz w Brinnlitz
- 1994: Psy 2. Ostatnia krew − jako Tadeusz Stopczyk, Kapitan UOP
- 1994: Legenda Tatr − jako święty Piotr
- 1995: Młode wilki − jako ojciec Roberta
- 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego − jako inkwizytor Albert z Płocka
- 1996: Wirus − jako dyrektor „Eurobanku”
- 1996: Słodko gorzki − jako ojciec „Mata”
- 1997: Sztos − jako Edward „Markiz”
- 1999: Operacja Samum − jako kardiolog, przyjaciel Mayera
- 2000: Chłopaki nie płaczą − jako rektor Rudolf
- 2001: Poranek kojota − jako Krzysztof Jarzyna ze Szczecina
- 2002: E=mc² − jako profesor Sowa, dziekan wydziału
- 2005: Karol. Człowiek, który został papieżem − jako polski biskup
- 2006: Na cz@tach − jako terapeuta
- 2009: Złoty środek − jako Józef, dziadek Mirki
- 2009: Piksele − jako śpiący doktor
- 2009: Orkiestra niewidzialnych instrumentów − jako ojciec Piotra
- 2011: Sztos 2 − jako Edward „Markiz”
- 2011: Róża − jako niemiecki pastor na Mazurach
- 2012: Niebo − jako dziadek Janka
- 2012: Komisarz Blond i Oko Sprawiedliwości − jako Frank Forsyth
- 2013: Piotrek the 13th 2 − jako ojciec Michała
- 2019: Futro z misia – jako Zdzisław Malina ze Świnoujścia
- 2019: Proceder − jako terapeuta
- 2020: Psy 3. W imię zasad − jako Tadeusz Stopczyk, emerytowany Major UOP
Seriale telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
- 1968: Stawka większa niż życie − jako oficer Wehrmachtu (odc. 11)
- 1973: Droga − jako dyspozytor w bazie PKS
- 1977: Żołnierze wolności − jako Edward Gierek (odc. 2)
- 1977–1978: Układ krążenia − jako Bognar
- 1984: Trzy młyny − jako dziedzic (odc. 1)
- 1985: Temida − jako Stolarski (odc. 2)
- 1985: Oko proroka czyli Hanusz Bystry i jego przygody − jako Marek Bystry
- 1988: Pole niczyje − jako Napierała
- 1988: Crimen − jako lekarz Reuben
- 1988–1991: Pogranicze w ogniu − jako Clark, gość angielski w Berlinie (odc. 7)
- 1996: Miejsce zbrodni − jako Jan (odc. 349)
- 1996: Ekstradycja 2 − jako agent rosyjski (odc. 6)
- 2001: Marszałek Piłsudski − jako Józef Wincenty Piłsudski, ojciec Piłsudskiego (odc. 1)
- 2003: Kasia i Tomek − jako Tomasz, ojciec Tomka
- 2005−2007: M jak miłość − jako Teodor Nowicki
- 2005: Dom niespokojnej starości − major Jaźwina-Krupaczewski
- 2006: Niania − jako Witold Łapiński, ojciec Karoliny (odc. 20)
- 2008: Barwy szczęścia − jako Ryszard Pyrka
- 2009: Ojciec Mateusz − Jako Andrzej, uczestnik wycieczki (odc. 16)
- 2009: Na dobre i na złe − jako chirurg Edward Zander (odc. 384 i 387)
- 2010: Klub szalonych dziewic − jako Roman Załuski, ojciec Edyty (odc. 3)
- 2012: Prawo Agaty − jako sędzia Michałowski (odc. 15)
- 2016: Artyści − jako portier Marek Popieł[6][7]
- 2017: Belle Epoque – jako Orest Edigey-Korycki, ojciec Jana
- 2017: Miasto skarbów – jako Nathan Sharon, brat Moryca
Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]
- 2011: Killzone 3 − jako Jorhan Stahl
Role teatralne (wybór)[edytuj | edytuj kod]
- Kopciuszek (spektakl telewizyjny, 1987) jako narrator
- Encyklopedia duszy rosyjskiej (2010) jako Edward Nikołajewicz, robotnik „Gazpromu”
- Moskwa – Pietuszki (2013)
- Wysocki. Powrót do ZSRR (Teatr Nowy w Krakowie) jako ojciec Wysockiego (2014)
Polityka[edytuj | edytuj kod]
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 był kandydatem Socjaldemokracji Polskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Alicja Zielińska: Edward Linde-Lubaszenko: Dwa nazwiska, dwie metryki. Kurier Poranny, 2009-12-25. [dostęp 2012-02-10].
- ↑ Damian Wicher , Tygodnik Prudnicki – Ojciec i syn, Tygodnik Prudnicki [dostęp 2007-04-04] (pol.).
- ↑ Edward Linde-Lubaszenko: kobiety są fantastyczne, ale ja mam do nich pecha. gazetakrakowska.pl, 25 lipca 2013. [dostęp 25 lipca 2013].
- ↑ * Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 735
- ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.mkidn.gov.pl. [dostęp 2020-06-21].
- ↑ 'Artyści' Strzępki i Demirskiego już w TVP. Wyborcza.pl, 2016.
- ↑ „Artyści” Strzępki i Demirskiego w TVP2. culture.pl, 2016.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Edward Linde-Lubaszenko w bazie Filmweb
- Edward Linde-Lubaszenko w bazie filmpolski.pl
- Edward Linde-Lubaszenko w bazie IMDb (ang.)
- Edward Linde-Lubaszenko w bazie e-teatr.pl
- Edward Linde-Lubaszenko na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Absolwenci Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie
- Wykładowcy Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie
- Aktorzy filmowi związani z Białymstokiem
- Aktorzy związani z Wrocławiem
- Ludzie urodzeni w Białymstoku
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Medalem 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Polscy aktorzy filmowi
- Polscy aktorzy teatralni
- Urodzeni w 1939
- Polacy pochodzenia niemieckiego
- Polacy pochodzenia szwedzkiego