Europa, Europa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Europa, Europa
Europa Europa
Gatunek

biograficzny dramat, wojenny

Rok produkcji

1990

Data premiery

14 listopada 1990
7 lutego 1992 (Polska)

Kraj produkcji

Polska
Francja
Niemcy

Język

niemiecki
rosyjski
polski
hebrajski

Czas trwania

112 min

Reżyseria

Agnieszka Holland

Scenariusz

Agnieszka Holland,
Paul Hengge

Główne role

Marco Hofschneider,
Julie Delpy

Muzyka

Zbigniew Preisner

Zdjęcia

Jacek Petrycki

Scenografia

Ewa Braun,
Anna Kowarska,
Allan Starski

Kostiumy

Małgorzata Stefaniak

Montaż

Ewa Smal

Produkcja

Artur Brauner,
Margaret Ménégoz

Europa, Europa (niem. Hitlerjunge Salomon) – film wojenny z 1990 roku w reżyserii Agnieszki Holland, produkcji Artura Braunera i Margaret Menégoz. Koprodukcja polsko-niemiecko-francuska oparta jest na autentycznej autobiografii Solomona Perela, wydanej w 1989 roku. Opisywała ona losy Żyda, który chcąc uniknąć nazistowskiego prześladowania, udawał Aryjczyka.

Opis fabuły[edytuj | edytuj kod]

Rok 1938. Solomon, młody Żyd, mieszka z rodziną w Niemczech. W przededniu jego bar micwy dochodzi do nocy kryształowej. Zabita zostaje jego siostra. Rodzina postanawia wtedy uciec do Polski, ale we wrześniu 1939 roku Niemcy dokonują z kolei inwazji na Polskę[1]. Rodzice wysyłają więc chłopaka do Związku Radzieckiego, a sami stają się więźniami łódzkiego getta. Solomon spędza dwa lata w sierocińcu w Grodnie w Białoruskiej SRR, podporządkowuje się propagandzie komunistycznych władz i składa samokrytykę ze względu na „burżuazyjne pochodzenie”[1].

22 czerwca 1941 roku Niemcy atakują ZSRR i likwidują sierociniec. Wszyscy podopieczni zostają jeńcami, ale Salomon, który mówi doskonale po niemiecku, podaje się z powodzeniem za młodego więźnia komunistów. Dzięki umiejętnościom tłumacza (mówi po polsku i rosyjsku) zostaje włączony do pułku, który go znalazł. Następnie przybierając nazwisko Joseph Peters, zostaje wysłany do Berlina, gdzie dołącza do elity Hitlerjugend. Ukrywa się w tej roli do końca wojny. W międzyczasie zakochuje się w zafascynowanej Hitlerem dziewczynie Leni. Leni jednak dostrzega jako pierwsza niearyjskie pochodzenie Solomona, który bez powodzenia próbuje zastąpić utracony napletek (jako że za młodu został obrzezany)[2]. Gdy kolejni nazistowscy znajomi Solomona nabierają podejrzeń, ten zostaje zaprowadzony do komisariatu. Szczęśliwie dla Solomona komisariat zostaje zbombardowany przez lotnictwo sowieckie[3]. Oszczędzony przez wkraczającą do Niemiec Armię Czerwoną, Solomon wyjeżdża do Palestyny[4].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Aktor Rola
Marco Hofschneider młody Solomon Perel
Julie Delpy Leni
René Hofschneider Isaak
Piotr Kozłowski David
André Wilms żołnierz Robert Kellerman
Ashley Wanninger Gerd
Halina Łabonarska matka Leni
Klaus Abramowsky ojciec Solomona
Michèle Gleizer matka Solomona
Marta Sandrowicz Bertha
Nathalie Schmidt Basia
Delphine Forest Inna
Martin Maria Blau Ulmayer
Andrzej Mastalerz Zenek
Anna Seniuk działaczka hitlerowska
Ryszard Pietruski Adolf Hitler w śnie
Alosza Awdiejew major radziecki
Artur Barciś żołnierz radziecki
Tadeusz Wojtych dentysta
Kama Kowalewska Kati
Zbigniew Bielski wychowawca w szkole Komsomołu
Jarosław Gruda żołnierz sowiecki w komsomolskiej szkole
Bohdan Ejmont żołnierz sowiecki
Aleksander Bednarz Niemiec w tramwaju przejeżdżającym przez łódzkie getto
Włodzimierz Press syn Stalina
Solomon Perel On sam
Stanisław Zatłoka

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia plenerowe kręcono w następujących lokacjach: Łódź (ul. Przybyszewskiego, cmentarz żydowski, plac Kościelny, ul. Łagiewnicka), Warszawa (basen Pałacu Młodzieży w Pałacu Kultury i Nauki, cmentarz żydowski na Bródnie), Mińsk Mazowiecki (ul. Mireckiego), Katowice (tereny byłej Huty "Silesia"), Ossów[5].

Europa, Europa, choć początkowo miała być kandydatem Republiki Federalnej Niemiec do Oscara w kategorii filmu nieanglojęzycznego, została odrzucona przez niemiecką komisję. Do tej decyzji mogła się przyczynić niechęć Niemców do stawiania siebie po raz kolejny w pozycji oprawców, jak również presja ze strony środowisk prawicowych w Niemczech[6]. Obrazoburczy był zwłaszcza sam niemiecki tytuł filmu, jawnie przywołujący motyw przynależności żydowskiego młodzieńca do hitlerowskiej organizacji młodzieżowej[7]. Holland ostatecznie została nominowana za najlepszy scenariusz adaptowany[8].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Rok Festiwal Nagroda[9][10][11] Odbiorca Wynik
1990 Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Viareggio Nagroda za reżyserię Agnieszka Holland nagroda
1991 Boston Society of Film Critics Awards Najlepszy film obcojęzyczny Europa, Europa nagroda
Kansas City Film Critics Circle Awards Najlepszy film obcojęzyczny Europa, Europa nagroda
Los Angeles Film Critics Association Awards Najlepsza muzyka Zbigniew Preisner nagroda
Najlepszy film obcojęzyczny Agnieszka Holland nominacja
National Board of Review Najlepszy film obcojęzyczny Europa, Europa nagroda
New York Film Critics Circle Awards Najlepszy film obcojęzyczny Europa, Europa nagroda
1992 Nagroda Stowarzyszenia Prasy Zagranicznej w Hollywood Złoty Glob za najlepszy filmu obcojęzyczny Europa, Europa nagroda
Nagroda Amerykańskiego Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Najlepszy film Europa, Europa nominacja
Najlepszy scenariusz Agnieszka Holland nominacja
Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej Oscar za najlepszy scenariusz adaptowany Agnieszka Holland nominacja
Dallas-Fort Worth Film Critics Association Awards Najlepszy film obcojęzyczny Europa, Europa nominacja
1993 Brytyjska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych Najlepszy film nieanglojęzyczny Artur Brauner

Margaret Ménégoz
Agnieszka Holland

nominacja

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Linville 1995 ↓, s. 47.
  2. Linville 1995 ↓, s. 49.
  3. Linville 1995 ↓, s. 50.
  4. Linville 1995 ↓, s. 51.
  5. Europa Europa. FilmPolski.pl. [dostęp 2023-12-16]. (pol.).
  6. Linville 1995 ↓, s. 44–45.
  7. Linville 1995 ↓, s. 46.
  8. Natalia Sajewicz, „Europa, Europa”, reż. Agnieszka Holland [online], Culture.pl, maj 2020 [dostęp 2021-09-07] (pol.).
  9. Europa, Europa (1990) – Agnieszka Holland [online], AllMovie [dostęp 2021-09-07].
  10. Europa, Europa w bazie filmpolski.pl
  11. Europa Europa – Award [online], MUBI [dostęp 2021-09-07].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Susan E. Linville, Agnieszka Holland’s „Europa, Europa”: Deconstructive Humor in a Holocaust Film, „Film Criticism”, 19 (3), 1995, s. 44–53.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]