Fluorek berylu
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 próbka fluorku berylu (czarne punkty wynikają z zanieczyszczenia węglem) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
BeF2 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
47,01 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
szkliste ciało stałe, bezbarwne do szarego[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne aniony | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne kationy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fluorek berylu, BeF
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, sól berylowa kwasu fluorowodorowego. W warunkach normalnych jest białym ciałem stałym, dobrze rozpuszczalnym w wodzie (10 moli/mol H
2O). Ma budowę krystaliczną typu krystobalitu[3]. Jest głównym surowcem do wytwarzania metalicznego berylu.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Fluorek berylu ma wyjątkowe właściwości optyczne, np. w postaci szkła fluoroberylanowego ma współczynnik załamania światła 1,275.
Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
Fluorek berylu można otrzymać z wodorotlenku berylu, który w reakcji z wodorofluorkiem amonu daje tetrafluoroberylan amonu:
- Be(OH)
2 + 2(NH
4)HF
2 → (NH
4)
2BeF
4 + 2H
2O
Następnie produkt powyższej reakcji ogrzewa się, otrzymując żądany produkt:
- (NH
4)
2BeF
4 → 2NH
3↑ + 2HF↑ + BeF
2
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Fluorek berylu jest wykorzystywany do otrzymywania metalicznego berylu poprzez ogrzewanie go z magnezem w temperaturze 1300 °C w tyglu grafitowym[4]:
- BeF
2 + Mg → Be + MgF
2
Fluorek berylu jest używany w badaniach biochemicznych, np. badań krystalograficznych kompleksów białek z substratami[5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Beryllium fluoride, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank, Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 122775 [dostęp 2017-04-20] (niem. • ang.).
- ↑ a b Związki berylu, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2017-04-20] (ang.).
- ↑ Philip John Durrant, Bryl Durrant, Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 467.
- ↑ A.F. Holleman, E. Wiberg, Inorganic chemistry, San Diego: Academic Press, 2001, ISBN 0-12-352651-5.
- ↑ R. Kagawa i inni, The structure of bovine F1-ATPase inhibited by ADP and beryllium fluoride, „The EMBO Journal”, 23 (14), 2004, s. 2734–2744, DOI: 10.1038/sj.emboj.7600293, PMID: 15229653, PMCID: PMC514953.
- ↑ J. Bigay i inni, Fluoride complexes of aluminium or beryllium act on G-proteins as reversibly bound analogues of the gamma phosphate of GTP, „The EMBO Journal”, 6 (10), 1987, s. 2907–2913, PMID: 2826123, PMCID: PMC553725.