Idzików
wieś | |
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Idzikowie | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
400–550 m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
573[2] |
Strefa numeracyjna |
74 |
Kod pocztowy |
57-512[3] |
Tablice rejestracyjne |
DKL |
SIMC |
0851353 |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego | |
50°16′28″N 16°43′03″E/50,274444 16,717500[1] |
Idzików (niem. Kieslingswalde[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Idzików to duża wieś łańcuchowa leżąca wzdłuż dolnego biegu potoku Biała Woda, na granicy Krowiarek i Wysoczyzny Idzikowa, na wysokości około 400–550 m n.p.m.[5]
Podział administracyjny
[edytuj | edytuj kod]W latach 1945–1954 siedziba gminy Idzików. W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Idzików. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś powstała pod koniec XIII wieku, w wyniku późnośredniowiecznej kolonizacji podgórskich obszarów Kotliny Kłodzkiej przez ludność niemieckojęzyczną[5]. Pierwsza zachowana wzmianka o miejscowości Kieslingswald wraz z parafią pochodzi z roku 1344, kiedy to należała ona do Bernarda von Podetyn[6]. Do roku 1637 Idzików był własnością rodziny von Ullersdorf, do których należały również Ołdrzychowice Kłodzkie, a w 1722 roku przeszedł na własność hrabiego Georga von Wallisa, właściciela Pławnicy[6]. W XIX wieku we wsi była szkoła katolicka, cztery młyny wodne, olejarnia, tartak, tkalnia z foluszem, gorzelnia i kamieniołom wapienia[6].
W roku 1945 niezniszczona przez działania wojenne wieś została włączona do Polski. Jej dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec. W związku z otwarciem w okolicy ośrodka narciarskiego Czarna Góra Idzików nabrał znaczenia turystycznego[6].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków nieruchomych wpisane są obiekty[7]:
- Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Idzikowie, parafialny, zbudowany około 1480 r. w stylu gotyckim, a w XVIII w. przebudowany w stylu barokowym[8]. Drewniany, barokowy ołtarz główny pochodzi z 1687 r. a dwa ołtarze boczne i ambona z 1875 r. Do wyposażenia kościoła należy wykonana z piaskowca chrzcielnica z 1588 r.[8],
- dwór renesansowo-barokowy z folwarkiem z XVIII w., znajduje się w górnej części wsi. Zaniedbany po wywłaszczeniu jego właścicieli w roku 1945, obecnie po remoncie dachu,
- ruiny zamku z XIII-XV w. znajdujące się na wschodnim skraju wsi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42275
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 361 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
- ↑ a b Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 105–110. ISBN 83-7005-341-6.
- ↑ a b c d Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 333, 334. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 63. [dostęp 2012-08-28].
- ↑ a b Adam Bałabuch, Stanisław Chomiak, Marek Korgul, Wiesław Mróz, Stanisław Szupieńko, Sławomir Wiśniewski, Jan Zyzak: Schematyzm Diecezji Świdnickiej. Świdnica: Świdnicka Kuria Biskupia, 2005. ISBN 83-921533-0-8.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak , Iwona Chomiak , Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625 .
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-341-6.