Międzygórze (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Artykuł

50°13′51″N 16°46′00″E

- błąd

39 m

WD

50°13'41"N, 16°46'0"E

- błąd

39 m

Odległość

326 m

Międzygórze
wieś
Ilustracja
Kościół Krzyża Świętego w Międzygórzu
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Bystrzyca Kłodzka

Wysokość

480–800 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

512[1]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-514[2]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0851420

Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka
Mapa konturowa gminy Bystrzyca Kłodzka, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Międzygórze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Międzygórze”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Międzygórze”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Międzygórze”
Ziemia50°13′51″N 16°46′00″E/50,230833 16,766667
Pensjonat „Krokus”
Sanatorium „Gigant”

Międzygórze (niem. Wölfelsgrund, cz. Vlčí Důl) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Bystrzyca Kłodzka w Sudetach Wschodnich na wysokości 570–670 m n.p.m.; w dolinie u podnóża Śnieżnika. Liczy 512 mieszkańców (III 2011). Dojazd z Bystrzycy Kłodzkiej lub Domaszkowa.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość położona jest w obrębie Masywu Śnieżnika Sudetach Wschodnich, w głęboko wciętej w zbocze Śnieżnika dolinie potoku Wilczki i Bogoryi, na wysokości około 480–800 m n.p.m.[3]

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Historia i współczesność[edytuj | edytuj kod]

Początkiem miejscowości były osiedla założone w XVI wieku przez drwali i węglarzy[4]. Na początku XVII wieku wydobywano tu rudy żelaza[4]. Po wojnie trzydziestoletniej wydobycie upadło, a okoliczna ludność utrzymywała się z leśnictwa i tkactwa[4]. W XIX wieku za sprawą ks. Marianny Orańskiej rozwinęło się w popularną miejscowość klimatyczną z charakterystyczną drewnianą zabudową w stylu szwajcarskim[4]. Dawny niemiecki kurort, został włączony do Polski w roku 1945, obecną nazwę zatwierdzono administracyjnie w dniu 19 maja 1946[5]. Po wysiedlonej po wojnie ludności niemieckiej pozostała duża liczba drewnianych i kamienno-drewnianych budynków w stylu tyrolskim. W okolicy lasy bukowe, wyżej świerkowe oraz liczne skałki[3]. Do największych zalet okolicy należy duża liczba szlaków turystycznych oraz kilka znanych obiektów: wodospad Wilczki, kaplica Matki Boskiej Śnieżnej oraz zapora przeciwpowodziowa[3]. W roku 1965 w Międzygórzu kręcono pierwszy odcinek serialu Czterej pancerni i pies[6]. W 2005 w domach wypoczynkowych przy ulicy Sanatoryjnej kręcono serial Boża podszewka II[7]. Charakterystyczna zabudowa Międzygórza to domy drewniane w stylu tyrolskim z pięknymi rzeźbieniami, krużgankami, balkonikami i balustradami[3]. Do ciekawszych obiektów w tym stylu należą domy wczasowe „Gigant” i „Gigant II”, jak również dawny budynek poczty, który został wyremontowany i miał zostać przekształcany w luksusowy pensjonat[3]. Nawiązuje do nich zabytkowy, drewniany kościółek parafialny z lat 1740–1742[3].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

W Międzygórzu i okolicach znajduje się kilka obiektów wpisanych do rejestru zabytków[8].

  • Historyczny układ urbanistyczny z XVIXX wieku
  • Drewniany kościół parafialny św. Józefa Oblubieńca, z barokowym wystrojem wnętrza, zbudowany w latach 1740–1742, rozbudowany w 1920 roku[4]; początkowo pełnił funkcję kaplicy cmentarnej[9]. Przy świątyni Biały Ogród z 2014 roku, złożony z symbolicznych roślin sadzonych na cmentarzach i w obrębie murów kościelnych.
  • Kościół pątniczy pw. Matki Bożej Śnieżnej na Górze Iglicznej.
  • Kaplica górska z 1911 roku, dawny ewangelicki kościół św. Krzyża[4].
  • Budynek sanatorium „Gigant” przy ul. Sanatoryjnej 5, drewniano-murowany okazały budynek z 1882 roku[4].
  • Drewniany pensjonat „Alpejski Dwór” przy ul. Sanatoryjnej 13, z pierwszej ćwierci XX w.
  • Pensjonat „Krokus” przy ul. Wojska Polskiego 21, z początków XX w.

Wypoczynek i rekreacja[edytuj | edytuj kod]

Ośrodek turystyczno-wypoczynkowy: około 30 domów wczasowych i pensjonatów, 2 wyciągi narciarskie. Służy jako baza wypadowa dla pieszych wycieczek w Masyw Śnieżnika. Bazę noclegową i dla ruchu turystycznego stanowią m.in. schroniska PTTK „Na Śnieżniku” i „Na Iglicznej”. Na górze Igliczna usytuowany jest kościół pątniczy pod wezwaniem Matki Boskiej Śnieżnej z 1781–1782, gdzie znajduje się figura Matki Boskiej Śnieżnej koronowana przez Jana Pawła II w 1983 roku. W kościele tym znajduje się również ruchoma, drewniana szopka[potrzebny przypis].

W przełomie Wilczki znajduje się wodospad o wysokości 22 m. Przed powodzią w 1997 roku wysokość wodospadu była sztucznie podwyższona przez Niemców do 27 m – posiadał formę kaskady. Był on wówczas pierwszym co do wysokości w Sudetach, na równi z Wodospadem Kamieńczyka w Karkonoszach[potrzebny przypis].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Do najciekawszych szlaków turystycznych należą:

Rezerwaty przyrody[edytuj | edytuj kod]

Godnym uwagi jest również rezerwat ścisły im. Stefana Żeromskiego obejmujący przełom rzeki Wilczki z wodospadem jego imienia. Wodospad wraz otoczeniem został oświetlony,co stanowi osobliwą atrakcję turystyczną. Na terenie rezerwatu rosną dorodne okazy świerka nasiennego, z których pozyskuje się nasiona dla hodowli sadzonek. Przełom Wilczki wraz z wodospadem stanowi miejsce częstych ćwiczeń jednostek specjalnych policji lub wojska[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 788 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 16: Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 198–205. ISBN 83-7005-341-6.
  4. a b c d e f g Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 376, 377. ISBN 978-83-89188-95-3.
  5. Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
  6. Czterej pancerni i pies. Przewodnik po serialu i okolicach.
  7. Boża podszewka. Część druga w bazie filmpolski.pl
  8. Rejestr zabytków nieruchomych, nry rej.: 680/WŁ z 8.12.1977, 222/698/WŁ z 14.12.1978, 223/1976 z 22.12.1971, 224/1019/WŁ z 14.05.1984, 649/WŁ z 30.12.1976, 1408/WŁ z 8.08.1994, 225/1280/WŁ z 18.11.1989.
  9. Adam Bałabuch, Stanisław Chomiak, Marek Korgul, Wiesław Mróz, Stanisław Szupieńko, Sławomir Wiśniewski, Jan Zyzak: Schematyzm Diecezji Świdnickiej. Świdnica: Świdnicka Kuria Biskupia, 2005. ISBN 83-921533-0-8.
  10. Informacje zawarte na stronie PTTK Strzelin; dostęp: 2015-08-03.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]