Issey Miyake
 Issey Miyake, 2016 | |
| Imię i nazwisko urodzenia |
Kazumaru Miyake |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1938 |
| Data śmierci |
5 sierpnia 2022 |
| Zawód, zajęcie |
projektant mody |
| Odznaczenia | |
  
| |
Issey Miyake (jap. 三宅 一生 Miyake Issei; ur. 22 kwietnia 1938 w Hiroszimie, zm. 5 sierpnia 2022[1]) – japoński projektant mody.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Issey Miyake urodził się w Hiroszimie 22 kwietnia 1938 roku jako Kazumaru Miyake[2][3]. Jego dom mieścił się około 3 kilometry od miejsca wybuchu bomby atomowej w 1945 roku. W wieku 10 lat, rozwinęło się u niego zapalenie kości i szpiku, przez co matka musiała sprzedać własność rodziny na zakup penicyliny. W czasie dzieciństwa, Issey Miyake zafascynowany był amerykańskimi i francuskimi drukowanymi mediami oraz snuł marzenia o projektowaniu ubrań dla gwiazd filmowych[4].
W 1959 roku zaczął studiować projektowanie graficzne na Tama Bijutsu Daigaku (jap. 多摩美術大学), a po zakończeniu studiów w 1964 przeprowadził się do Paryża, gdzie rozpoczął naukę w szkole krawiectwa École de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne[2][4]. Karierę rozpoczął w 1966 roku, przez pierwsze cztery lata jako asystent Guya Laroche’a, Hubert de Givenchy’ego i Geoffreya Benne[2][3][4].
W 1970 roku założył Miyake Design Studio w Tokio. Po raz pierwszy pokazał swoją kolekcję w Nowym Jorku w 1971 roku. W 1973 roku miał debiut w Paryżu, gdzie pokazał kolekcję jesienno-zimową[3][4].
W 1979 roku na International Design Conference w Aspen pokazał kolekcję o nazwie „East meets West”, prezentującą głównie T-shirty farbowane we wzory inspirowane japońskimi tatuażami oraz płaszcze szyte z użyciem japońskiej techniki sashiko, rodzaju haftu wzmacniającego tkaninę. Nowojorski dom towarowy Bloomingdale’s udostępnił dla tej kolekcji osobny dział sprzedaży[2][3]. Po stworzeniu „East meets West”, Issey Miyake otworzył studio we Francji[4].
W 1985 roku londyńskie Muzeum Wiktorii i Alberta pokazało wystawę „Issey Miyake Bodyworks”[3].
W 1988 roku rozpoczął prace nad seriami plisowanych ubrań. Jedną z kolekcji z tej serii było „Pleats Please Issey Miyake” z 1993 roku[3].
W 1992 roku Issey Miyake stworzył kolekcję perfum L’Eau d’Issey o delikatnym zapachu inspirowanym wodą. W 1994 roku powstały perfumy dla mężczyzn L’Eau d’Issey pour Homme[2].
W 1998 roku Fondation Cartier pour l’art contemporain w Paryżu pokazało wystawę „Issey Miyake: Making Things”. Wystawa w 1999 roku została pokazana w ACE Gallery w Nowym Jorku, a w 2000 roku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio[3][5].
W 1999 roku wystartował z kolekcją A-POC (A Piece of Cloth), będącą efektem 10 lat pracy z Daiem Fujiwarą, ekspertem włókienniczym. Są to ubrania zrobione przy wykorzystaniu maszyn tkackich sterowanych przez komputer[2]. Kolekcji poświęcona była wystawa „A-POC Making. Issey Miyake & Dai Fujiwara” z 2001 roku, eksponowana w Vitra Design Museum w Berlinie[3].
W 2004 roku założył Miyake Issey Foundation[3].
Centre Georges Pompidou w 2005 roku pokazało „Pleats Please Issey Miyake” podczas wystawy „Big Bang”[3][5], zaś Narodowe Centrum Sztuki w Tokio poświęciło projektantowi największą w jego karierze wystawę w 2016 roku[2].
Zmarł 5 sierpnia 2022 na nowotwór wątroby[1].
Kolekcje[edytuj | edytuj kod]
Issey Miyake tworzył ubrania dla takich gwiazd, jak Keanu Reeves czy David Bowie[4]. Jest twórcą czarnych golfów Steve’a Jobsa[4][6]. Reprezentacja Litwy nosiła zaprojektowane przez niego stroje podczas Igrzysk Olimpijskich w 1992 roku w Barcelonie[4].
Ubrania[edytuj | edytuj kod]
- Pleats Please Issey Miyake[7]
- Homme Plisse Iissey Miyake[7]
- 132 5. Issey Miyake[7]
- Baobao Issey Miyake[7]
- me Issey Miyake[7]
Perfumy[edytuj | edytuj kod]
- L’Eau d’Issey (1992)[8]
- L’Eau d’Issey pour Homme (1994)[8]
- Nuit d’Issey (2014)[8]
- L’Eau d’Issey Pure (2016)[8]
- L’EAu Majeure d’Issey (2017)[8]
Inne[edytuj | edytuj kod]
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- 1977, Mainichi Design Award[3][9]
- 1992, Nagroda Asahi[10]
- 1993, kawaler Legii Honorowej[3][9]
- 1998, Zasłużony dla kultury[9][10]
- 2004, The Wexner Award[3][11]
- 2005, Praemium Imperiale w kategorii rzeźba[3][12]
- 2006, Nagroda Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii[3]
- 2010, Order Kultury[13]
- 2011, honorowy obywatel Hiroszimy[14]
- 2016, komandor Legii Honorowej[9][15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Elizabeth Paton: Issey Miyake, Japanese Fashion Designer, Dies at 84. nytimes.com, 2022-08-09. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Issey Miyake, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2021-01-22] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Issey Miyake, Kyoto Prize [dostęp 2021-01-22] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Issey Miyake, [w:] Mary Ellen Snodgrass, World Clothing and Fashion, Routledge, 2015, s. 408–409, ISBN 978-1-317-45167-9 (ang.).
- ↑ a b Chronology, Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ Nathan Olivarez-Giles, Steve Jobs’ black turtleneck reportedly explained in biography, Los Angeles Times, 11 października 2011 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ a b c d e Collection, Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Product, Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ a b c d awards, Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ a b The Asahi Prize, [w:] Asahi Shimbun [online], www.asahi.com [dostęp 2021-01-22] (ang.).
- ↑ The Wexner Prize, Wexner Center for the Arts [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ Issey Miyake, Praemium Imperiale [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ Ella Alexander, Issey Miyake Honourable Fellow, Vogue, 26 października 2010 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
- ↑ Yoshiki Shimote, Fashion designer Issey Miyake becomes “honorary citizen” of Hiroshima, Hiroshima Peace Media Center, 1 lutego 2011 [dostęp 2021-01-23].
- ↑ Remise de la Légion d’honneur à M. Issey Miyake, Ambassade de France à Tokyo [dostęp 2021-01-23] (fr.).