Issey Miyake

Issey Miyake
三宅一生
Miyake Issey
	; Issey Miyake, 2016
Imię i nazwisko urodzenia	Kazumaru Miyake
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1938 ; Hiroszima
Data śmierci	5 sierpnia 2022
Zawód, zajęcie	projektant mody
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Issey Miyake (jap. 三宅一生 Miyake Issei; ur. 22 kwietnia 1938 w Hiroszimie, zm. 5 sierpnia 2022^[1]) – japoński projektant mody.

Życiorys

Issey Miyake urodził się w Hiroszimie 22 kwietnia 1938 roku jako Kazumaru Miyake^[2]^[3]. Jego dom mieścił się około 3 kilometry od miejsca wybuchu bomby atomowej w 1945 roku. W wieku 10 lat, rozwinęło się u niego zapalenie kości i szpiku, przez co matka musiała sprzedać własność rodziny na zakup penicyliny. W czasie dzieciństwa, Issey Miyake zafascynowany był amerykańskimi i francuskimi drukowanymi mediami oraz snuł marzenia o projektowaniu ubrań dla gwiazd filmowych^[4].

W 1959 roku zaczął studiować projektowanie graficzne na Tama Bijutsu Daigaku (jap. 多摩美術大学), a po zakończeniu studiów w 1964 przeprowadził się do Paryża, gdzie rozpoczął naukę w szkole krawiectwa École de la Chambre Syndicale de la Couture Parisienne^[2]^[4]. Karierę rozpoczął w 1966 roku, przez pierwsze cztery lata jako asystent Guya Laroche’a, Hubert de Givenchy’ego i Geoffreya Benne^[2]^[3]^[4].

W 1970 roku założył Miyake Design Studio w Tokio. Po raz pierwszy pokazał swoją kolekcję w Nowym Jorku w 1971 roku. W 1973 roku miał debiut w Paryżu, gdzie pokazał kolekcję jesienno-zimową^[3]^[4].

W 1979 roku na International Design Conference w Aspen pokazał kolekcję o nazwie „East meets West”, prezentującą głównie T-shirty farbowane we wzory inspirowane japońskimi tatuażami oraz płaszcze szyte z użyciem japońskiej techniki sashiko, rodzaju haftu wzmacniającego tkaninę. Nowojorski dom towarowy Bloomingdale’s udostępnił dla tej kolekcji osobny dział sprzedaży^[2]^[3]. Po stworzeniu „East meets West”, Issey Miyake otworzył studio we Francji^[4].

W 1985 roku londyńskie Muzeum Wiktorii i Alberta pokazało wystawę „Issey Miyake Bodyworks”^[3].

W 1988 roku rozpoczął prace nad seriami plisowanych ubrań. Jedną z kolekcji z tej serii było „Pleats Please Issey Miyake” z 1993 roku^[3].

W 1992 roku Issey Miyake stworzył kolekcję perfum L’Eau d’Issey o delikatnym zapachu inspirowanym wodą. W 1994 roku powstały perfumy dla mężczyzn L’Eau d’Issey pour Homme^[2].

W 1998 roku Fondation Cartier pour l’art contemporain w Paryżu pokazało wystawę „Issey Miyake: Making Things”. Wystawa w 1999 roku została pokazana w ACE Gallery w Nowym Jorku, a w 2000 roku w Muzeum Sztuki Współczesnej w Tokio^[3]^[5].

W 1999 roku wystartował z kolekcją A-POC (A Piece of Cloth), będącą efektem 10 lat pracy z Daiem Fujiwarą, ekspertem włókienniczym. Są to ubrania zrobione przy wykorzystaniu maszyn tkackich sterowanych przez komputer^[2]. Kolekcji poświęcona była wystawa „A-POC Making. Issey Miyake & Dai Fujiwara” z 2001 roku, eksponowana w Vitra Design Museum w Berlinie^[3].

W 2004 roku założył Miyake Issey Foundation^[3].

Centre Georges Pompidou w 2005 roku pokazało „Pleats Please Issey Miyake” podczas wystawy „Big Bang”^[3]^[5], zaś Narodowe Centrum Sztuki w Tokio poświęciło projektantowi największą w jego karierze wystawę w 2016 roku^[2].

Zmarł 5 sierpnia 2022 na nowotwór wątroby^[1].

Kolekcje

Issey Miyake tworzył ubrania dla takich gwiazd, jak Keanu Reeves czy David Bowie^[4]. Jest twórcą czarnych golfów Steve’a Jobsa^[4]^[6]. Reprezentacja Litwy nosiła zaprojektowane przez niego stroje podczas Igrzysk Olimpijskich w 1992 roku w Barcelonie^[4].

Ubrania

Pleats Please Issey Miyake^[7]
Homme Plisse Iissey Miyake^[7]
132 5. Issey Miyake^[7]
Baobao Issey Miyake^[7]
me Issey Miyake^[7]

Perfumy

L’Eau d’Issey (1992)^[8]
L’Eau d’Issey pour Homme (1994)^[8]
Nuit d’Issey (2014)^[8]
L’Eau d’Issey Pure (2016)^[8]
L’EAu Majeure d’Issey (2017)^[8]

Inne

zegarki Issey Miyake Watch (2001)^[8]
oświetlenie in-ei (2012)^[8]
okulary Issey Miyake Eyes^[8]

Nagrody i wyróżnienia

1977, Mainichi Design Award^[3]^[9]
1992, Nagroda Asahi^[10]
1993, kawaler Legii Honorowej^[3]^[9]
1998, Zasłużony dla kultury^[9]^[10]
2004, The Wexner Award^[3]^[11]
2005, Praemium Imperiale w kategorii rzeźba^[3]^[12]
2006, Nagroda Kioto w dziedzinie sztuki i filozofii^[3]
2010, Order Kultury^[13]
2011, honorowy obywatel Hiroszimy^[14]
2016, komandor Legii Honorowej^[9]^[15]

Przypisy

↑ ^a ^b Elizabeth Paton: Issey Miyake, Japanese Fashion Designer, Dies at 84. nytimes.com, 2022-08-09. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Issey Miyake, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-01-22] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Issey Miyake [online], Kyoto Prize [dostęp 2021-01-22] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Issey Miyake, [w:] Mary EllenM.E. Snodgrass Mary EllenM.E., World Clothing and Fashion, Routledge, 2015, s. 408–409, ISBN 978-1-317-45167-9 (ang.).
↑ ^a ^b Chronology [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ NathanN. Olivarez-Giles NathanN., Steve Jobs’ black turtleneck reportedly explained in biography [online], Los Angeles Times, 11 października 2011 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Collection [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Product [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d awards [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ ^a ^b The Asahi Prize, [w:] Asahi Shimbun [online], www.asahi.com [dostęp 2021-01-22] (ang.).
↑ The Wexner Prize [online], Wexner Center for the Arts [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ Issey Miyake [online], Praemium Imperiale [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ EllaE. Alexander EllaE., Issey Miyake Honourable Fellow [online], Vogue, 26 października 2010 [dostęp 2021-01-23] (ang.).
↑ YoshikiY. Shimote YoshikiY., Fashion designer Issey Miyake becomes “honorary citizen” of Hiroshima [online], Hiroshima Peace Media Center, 1 lutego 2011 [dostęp 2021-01-23] .
↑ Remise de la Légion d’honneur à M. Issey Miyake [online], Ambassade de France à Tokyo [dostęp 2021-01-23] (fr.).

Linki zewnętrzne

[nyt-1] Elizabeth Paton: Issey Miyake, Japanese Fashion Designer, Dies at 84. nytimes.com, 2022-08-09. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).

[britannica-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Issey Miyake, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-01-22] (ang.).

[kioto-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Issey Miyake [online], Kyoto Prize [dostęp 2021-01-22] (ang.).

[world_clothing_and_fashion-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Issey Miyake, [w:] Mary EllenM.E. Snodgrass Mary EllenM.E., World Clothing and Fashion, Routledge, 2015, s. 408–409, ISBN 978-1-317-45167-9 (ang.).

[isseymiyake-chronology-5] Chronology [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[olivarez-6] NathanN. Olivarez-Giles NathanN., Steve Jobs’ black turtleneck reportedly explained in biography [online], Los Angeles Times, 11 października 2011 [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[isseymiyake-collection-7] Collection [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[isseymiyake-product-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Product [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[isseymiyake-awards-9] awards [online], Miyake Design Studio [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[asahi-10] The Asahi Prize, [w:] Asahi Shimbun [online], www.asahi.com [dostęp 2021-01-22] (ang.).

[wexner-11] The Wexner Prize [online], Wexner Center for the Arts [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[praemium_imperiale-12] Issey Miyake [online], Praemium Imperiale [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[vogue-13] EllaE. Alexander EllaE., Issey Miyake Honourable Fellow [online], Vogue, 26 października 2010 [dostęp 2021-01-23] (ang.).

[hiroszima-honor-14] YoshikiY. Shimote YoshikiY., Fashion designer Issey Miyake becomes “honorary citizen” of Hiroshima [online], Hiroshima Peace Media Center, 1 lutego 2011 [dostęp 2021-01-23] .

[france_au_japon-15] Remise de la Légion d’honneur à M. Issey Miyake [online], Ambassade de France à Tokyo [dostęp 2021-01-23] (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Muzyka	Olivier Messiaen (1985) John Cage (1989) Witold Lutosławski (1993) Iannis Xenakis (1997) György Ligeti (2001) Nikolaus Harnoncourt (2005) Pierre Boulez (2009) Cecil Taylor (2013) Richard Taruskin (2017) Zakir Hussain (2022)
Sztuka	Isamu Noguchi (1986) Renzo Piano (1990) Roy Lichtenstein (1995) Nam June Paik (1998) Tadao Andō (2002) Issey Miyake (2006) William Kentridge (2010) Fukumi Shimura (2014) Joan Jonas (2018) Nalini Malani (2023)
Kino i Teatr	Andrzej Wajda (1987) Peter Stephen Paul Brook (1991) Akira Kurosawa (1994) Maurice Béjart (1999) Tamao Yoshida (2003) Pina Bausch (2007) Tamasaburō Bandō V (2011) John Neumeier (2015) Ariane Mnouchkine (2019) William Forystyhe (2024)
Filozofia i Etyka	Paul Thieme (1988) Karl Raimund Popper (1992) Willard Van Orman Quine (1996) Paul Ricœur (2000) Jürgen Habermas (2004) Charles Margrave Taylor (2008) Gayatri Chakravorty Spivak (2012) Martha Nussbaum (2016) Bruno Latour (2021)