Przejdź do zawartości

Józef Lassota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Lassota
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 października 1943
Siedliska

Prezydent Krakowa
Okres

od 9 października 1992
do 4 listopada 1998

Przynależność polityczna

Unia Wolności

Poprzednik

Krzysztof Bachmiński

Następca

Andrzej Gołaś

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Wolności i Solidarności Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego

Józef Lassota (ur. 24 października 1943 w Siedliskach) – polski polityk, samorządowiec, inżynier mechanik, w latach 1992–1998 prezydent Krakowa, poseł na Sejm III, VII i VIII kadencji, działacz sportowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1968 studia na Politechnice Krakowskiej, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera na Wydziale Mechanicznym. Początkowo pracował w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu, w 1970 związał się zawodowo z Centralnym Ośrodkiem Chłodnictwa i Ośrodkiem Badawczo-Rozwojowym Urządzeń Chemicznych i Chłodniczych CEBEA w Krakowie.

Po sierpniu 1980 był założycielem krakowskiej, a następnie małopolskiej „Solidarności”. Znalazł się wśród przywódców strajku w swoim zakładzie pracy w stanie wojennym. Został internowany 15 grudnia 1981, następnie tymczasowo aresztowany i skazany w procesie politycznym, zwolniono go po kilku miesiącach.

Na początku lat 90. został dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie, a później wicewojewodą. Od 9 października 1992 przez sześć lat sprawował urząd prezydenta Krakowa. Do 2006 był także radnym miejskim. Zajmował stanowisko członka zarządu Związku Miast Polskich, wiceprezesa Unii Metropolii Polskich i przewodniczącego Konwentu Prezydentów Największych Miast Polskich.

W 1997 został wybrany na posła III kadencji z listy Unii Wolności. W 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. W 2004 odszedł z UW, w tym samym roku kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy NKWW Macieja Płażyńskiego. W wyborach parlamentarnych w 2005 bezskutecznie ubiegał się o mandat senatora jako kandydat Partii Centrum. W 2002[1] i 2006[2] kandydował na prezydenta Krakowa. W 2003 objął funkcję prezesa KS Cracovia. W 2010 z listy Platformy Obywatelskiej został radnym sejmiku małopolskiego[3]. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o mandat poselski z listy PO, otrzymując 10 241 głosów[4].

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 8285 głosów[5]. W Sejmie VIII kadencji został członkiem Komisji Infrastruktury oraz Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych, pracował też w Komisji Łączności z Polakami za Granicą (2015–2017)[6]. W wyborach w 2019 nie uzyskał poselskiej reelekcji[7].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 2005 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[8]. W 2012 został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności[9]. W 2015 został uhonorowany Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]