Przejdź do zawartości

Jan Kanty Federowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kanty Federowicz
Ilustracja
Jan Kanty Federowicz (przed 1901)
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1858
Kraków

Data i miejsce śmierci

13 lipca 1924
Kraków

Prezydent Krakowa
Okres

od 6 marca 1918
do 13 lipca 1924

Poprzednik

Juliusz Leo

Następca

Zdzisław Wawrausch

Poseł na Sejm Ustawodawczy (II RP)
Okres

od 1919
do 1922

Przynależność polityczna

Klub Pracy Konstytucyjnej

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grobowiec Jana Kantego Federowicza na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Jan Kanty Federowicz (ur. 6 sierpnia 1858 w Krakowie, zm. 13 lipca 1924 tamże) – polski działacz samorządowy, prezydent Krakowa, poseł na Sejm Ustawodawczy w II RP, kupiec.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny kupieckiej, był synem radnego krakowskiego Jana Nepomucena i Eleonory z Hłasków. Uczęszczał do szkoły realnej w Krakowie, następnie studiował na Akademii Handlowej w Pradze; odbył praktyki handlowe w Bordeaux, Warszawie i Bremie. W 1882 przejął kierownictwo rodzinnego przedsiębiorstwa handlu winami i towarami kolonialnymi; rozwinął znacznie przedsiębiorstwo, a w 1920 przeszedł na produkcję win szampańskich.

Od 1896 był radnym w krakowskiej Radzie Miejskiej (po śmierci ojca), zajmował się m.in. problematyką budżetu. W latach 1901–1914 pełnił również mandat w galicyjskim Sejmie Krajowym, gdzie blisko współpracował z Juliuszem Leo. Przyczynił się do powołania w Krakowie Szkoły Handlowej oraz wybudowania dla tej placówki gmachu. W 1914 roku jako przedstawiciel demokratów był członkiem sekcji zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego[1]. 1916 został I wiceprezydentem Krakowa, w czasie I wojny światowej nadzorował referat aprowizacyjny. 6 marca 1918 po śmierci Juliusza Leo został prezydentem Krakowa[2]. Rok później przy poparciu ludowców i narodowców został posłem na Sejm Ustawodawczy, gdzie kierował Klubem Pracy Konstytucyjnej. Funkcję prezydenta Krakowa pełnił do końca życia. Ponadto był prezydentem krakowskiej Izby Handlowej i Przemysłowej (jako następca Maurycego Dattnera od 1913)[3], prezesem Towarzystwa Turystycznego oraz członkiem Rady Kolejowej.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był żonaty z Zofią (zm. 1912), córką Jerzego Michała Goebla (radnego krakowskiego, starszego zboru ewangelickiego), aktywną w działalności charytatywnej. Młodszym bratem Jana Kantego był Tadeusz, prawnik, działacz gospodarczy. Zamieszkiwał przy ul. Studenckiej 1[4]. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 28, zach.).

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Konstanty Srokowski, N.K.N. Zarys historii Naczelnego Komitetu Narodowego, Kraków 1923, s. 147.
  2. Dominika Hołuj. Rola samorządu terytorialnego w kształtowaniu procesu rozwoju Miasta Krakowa w okresie autonomii (1866-1918). „Zeszyty naukowe Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni”. 5. s. 50. 
  3. Nowy prezydent Izby handlowej i przemysłowej. „Nowości Illustrowane”. Nr 4, s. 16, 25 stycznia 1913. 
  4. † Ś. p. Jan Kanty Federowicz. „Nowości Illustrowane”. Nr 29, s. 3, 19 lipca 1924. 
  5. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 17.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]