Przejdź do zawartości

Język średnioangielski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
English
(Middle English)
Obszar

obecnie wymarły, dawniej Anglia i południowa Szkocja

Liczba mówiących

wymarły

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-2 enm
ISO 639-3 enm
ISO 639-6 meng
IETF enm
Glottolog midd1317
GOST 7.75–97 сра 619
Linguist List enm
SIL ENM
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka średnioangielskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język średnioangielski (ang. Middle English) – formy języka angielskiego funkcjonujące między inwazją normańską w 1066 roku a połową XV wieku, gdy standard Chancery zaczął się rozprzestrzeniać. Jako umowne rozgraniczenie między średnioangielskim a wczesnym nowoangielskim przyjęto rok 1440.

W okresie średnioangielskim z dialektów northumbryjskich zaczął się wykształcać język scots.

Przykład

[edytuj | edytuj kod]

Po lewej fragment prologu Opowieści kanterberyjskich autorstwa Geoffreya Chaucera a po prawej tłumaczenie w języku angielskim.

Oryginalna wersja w języku średnioangielskim:
Whan þat Aprill with his shoures sote
Þe droghte of Marche haþ perced to the rote,
And baðed euery veyne in swich licour,
Of which vertu engendred is þe flour;
Whan Zephirus eek with his swete breeþ
Inspired haþ in euery holt and heeþ
Þe tendre croppes, and the yonge sonne
Haþ in the Ram his halfe course yronne,
And smale fowles maken melodye,
That slepen al the niȝt with open ye—
So prikeþ hem Nature in hir corages—
Þan longen folk to goon on pilgrimages,
And palmeres for to seken straunge strondes,
To ferne halwes, couthe in sondry londes;
And specially, from euery shires ende
Of Engelond to Caunterbury þey wende,
The holy blissful martir for to seke,
Þat hem haþ holpen, whan þat þey were seke.
Tłumaczenie na język nowoangielski:
When that April with his showers sweet
The drought of March has pierced to the root
And bathed every vein in such liqueur
Of which virtue engendered is the flower,
When Zephyrus also with his sweet breath
Inspired has in every holt and heath
The tender crops, and the young sun
Has in the Ram his half course run,
And small fowls make melody
That sleep all the night with open eye,
So pricks them nature in their hearts,
Then long folk to go on pilgrimages,
And palmers for to seek strange strands
To far shrines known in sundry lands,
And specially from every shires’ end
Of England to Canterbury they wend
The holy blessed martyr for to seek
That them has helped when that they were sick.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]