Przejdź do zawartości

Karol Józef Sedlnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Józef Sedlnicki
Herb
Odrowąż
Rodzina

Sedlniccy herbu Odrowąż

Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1703
Opawica

Data i miejsce śmierci

1761
Konstantynów

Ojciec

Karol Juliusz Sedlnicki

Matka

Maria Kazimiera Pieniążek

Żona

Konstancja Branicka

Odznaczenia
Order Orła Białego

Karol Józef Hiacynt Sedlnicki herbu Odrowąż[1] (ur. 13 czerwca 1703 w Opawicy w Czechach, zm. 8 stycznia 1761 w Konstantynowie) – podskarbi wielki koronny od 1745, podskarbi nadworny koronny od 1736, wojewoda podlaski od 1739, podkoniuszy litewski w 1731 roku[2], starosta mielnicki w latach 1732–1738[3], starosta dzierzgoński (kiszporski).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wywodził się z morawsko-śląskiego rodu Sedlnickich. Był synem Karola Juliusza Sedlnickiego (Sedlnitzky) (1655–1731) i Marii Kazimiery z Pieniążków. Jego ojciec był hrabią Świętego Cesarstwa Rzymskiego, administratorem domen kameralnych, w latach 1697–1699 był posłem cesarskim w Rzeczypospolitej.

Wychowywał się w rezydencji matki w Witulinie na Podlasiu. W 1725 roku ożenił się z Konstancją z Branickich. W 1730 i 1732 roku był wybrany posłem na sejm. Poseł ziemi mielnickiej na sejm konwokacyjny 1733 roku[4]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[5]. Popierał kandydaturę Fryderyka Augusta przeciwko Stanisławowi Leszczyńskiemu. Jako deputat podpisał pacta conventa Augusta III Sasa[6]. Mianowany marszałkiem dworu królowej Marii Józefy i generalnym administratorem jej skarbu. Przed obradami sejmu w 1746 roku przygotował Punkta od skarbu kor. Rzeczypospolitej podane, dotyczące finansowania aukcji wojska.

W 1738 roku został kawalerem Orderu Orła Białego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Karol Józef Sedlnicki pieczętował się herbem matki.
  2. Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 240.
  3. Urzędnicy podlascy XIV-XVIII wieku. Spisy”. Oprac. Ewa Dubas-Urwanowicz, Włodzimierz Jarmolik, Michał Kulecki, Jerzy Urwanowicz. Kórnik 1994, s. 190.
  4. Kuryer Polski. 1733, nr 169, supplement, [b.n.s.].
  5. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 49.
  6. Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 309.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]