Kate Bush

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Kate Bush
Ilustracja
Kate Bush (1986)
Imię i nazwisko

Catherine Bush

Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1958
Bexleyheath, Kent

Instrumenty

instrumenty klawiszowe, gitara basowa, skrzypce

Typ głosu

sopran dramatyczny
(G2#–G6#, 4 oktawy)

Gatunki

art rock, rock alternatywny, pop alternatywny, indie rock, college rock[1]

Zawód

piosenkarka, autorka tekstów

Aktywność

od 1975

Wydawnictwo

EMI, Columbia Records

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kate Bush, właśc. Catherine Bush[1] (ur. 30 lipca 1958 w Bexleyheath, Kent[1]) – angielska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów piosenek oraz producentka muzyczna, odznaczona przez królową Elżbietę II Najwspanialszym Orderem Imperium Brytyjskiego za wybitny wkład włożony w rozwój muzyki[2].

Zadebiutowała w 1978 roku singlem Wuthering Heights.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako najmłodsze dziecko Anglika Roberta Busha (chirurga) i jego żony, Irlandki Hannah Daly. Wychowała się na farmie w East Wickham w hrabstwie Kent. Ma dwóch braci: kompozytora Paddy'ego i poetę Johna Cardera.

Karierę Kate pomógł rozpocząć gitarzysta Pink Floyd, David Gilmour, który, zafascynowany talentem młodej artystki, przedstawił ją osobom w wytwórni płytowej EMI. Napisana pod wpływem zauroczenia powieścią Emily Brontë Wichrowe wzgórza debiutancka piosenka „Wuthering Heights” stała się hitem, który utrzymywał się na pierwszym miejscu brytyjskich list przebojów przez 4 tygodnie. Jest to, obok „Babooshki”, jeden z nielicznych utworów artystki, który osiągnął sukces komercyjny.

Wydany w 1978 debiutancki album The Kick Inside przyniósł młodej, zaledwie 19-letniej wówczas wokalistce światową sławę. Kolejne płyty: Lionheart i Never for Ever nie tylko umocniły status Kate Bush jako jednej z najwybitniejszych młodych wykonawczyń, ale pokazały także rozwój muzyczny. W 1979 artystka wyruszyła na pierwsze i jedyne w swojej karierze tournée, które odniosło duży sukces.

W 1982 ukazał się album The Dreaming. Płyta, która przedstawiała najbardziej eksperymentalne brzmienie w dotychczasowej karierze Kate, poniosła klęskę komercyjną. Rok 1985 przyniósł album, który uznawany jest za najlepsze wydawnictwo Kate Bush: Hounds of Love. Płyta, promowana m.in. singlami „Running Up That Hill” i „Cloudbusting” odniosła wielki sukces na całym świecie i zebrała pozytywne recenzje krytyków. Rok później ukazała się kompilacja The Whole Story.

Kolejny album studyjny, The Sensual World, ukazał się w 1989. Płyta, choć nie przebiła sukcesu Hounds of Love, zebrała bardzo dobre opinie i okazała się sukcesem. W 1993 został wydany album The Red Shoes, zainspirowany filmem z lat 40. pod tym samym tytułem. Płycie towarzyszył film muzyczny pt. The Line, the Cross & the Curve. Po wydaniu tego albumu Kate Bush odsunęła się z życia publicznego na ponad 11 lat.

W listopadzie 2005 został wydany pierwszy po wieloletniej przerwie album artystki. Nosił on tytuł Aerial i składał się z dwóch płyt, zatytułowanych A Sea of Honey oraz A Sky of Honey. Album promował singel „King of the Mountain”. 16 maja 2011 ukazał się album Director's Cut, zawierający nowe wersje wybranych piosenek z albumów The Sensual World i The Red Shoes. Album promuje nowa wersja utworu „Deeper Understanding”[3]. 21 listopada 2011 miał premierę album zawierający zupełnie nowy materiał zatytułowany 50 Words for Snow, utrzymany w klimacie zimowych ballad. Płytę promował singiel Wild Man, a cały album został udostępniony słuchaczom przedpremierowo 13 listopada 2011 na stronie NPR.org[4].

W sierpniu i wrześniu 2014 w Hammersmith Apollo w Londynie Bush dała cykl 22 koncertów[5]. Wydarzenie, nazwane „Before the Dawn”, było powrotem artystki do występowania na żywo po 35 latach przerwy. Bilety na koncerty wyprzedały się w 15 minut[6].

Brzmienie[edytuj | edytuj kod]

Muzyka Kate Bush jest określana jako alternatywny pop i art rock. Jej utwory słyną z rozbudowanych linii melodycznych, bogatej harmonii i skomplikowanych partii wokalnych. Artystka często szuka inspiracji w utworach literackich i filmowych, a także w muzyce etnicznej. Krytycy określają muzykę brytyjskiej piosenkarki jako bardzo trudną, przeznaczoną raczej dla koneserów, niż dla masowej publiczności[1].

Piosenkarka znana jest z perfekcji i obsesyjnego poprawiania nagranych wcześniej utworów, dlatego przerwy pomiędzy wydaniem kolejnych płyt często się wydłużają[7].

Muzyka Kate Bush jest wymieniana jako inspiracja przez takich artystów jak m.in. Tori Amos[8], Björk[9], Coldplay[10], Goldfrapp[11], Mylène Farmer[12], Lily Allen[13] czy Kate Nash[14], a nawet amerykański duet hip hopowy Outkast[15][16].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kate jest matką urodzonego w 1999 syna Alberta (Bertie), którego ojcem jest gitarzysta Danny McIntosh.

Jest wegetarianką[17].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Dyskografia Kate Bush.

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Bruce Eder: Kate Bush Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-05-08].
  2. ↑ PICTURES: Kate Bush Takes Her CBE From The Queen | BBC America, „BBC America” [dostęp 2017-04-14] (ang.).
  3. ↑ Reżyserska wersja Kate Bush (ang.). tuba.pl. [dostęp 2011-03-18].
  4. ↑ First listen Kate Bush '50 Words for Snow' (ang.). npr.org, 2011-11-13. [dostęp 2011-11-14].
  5. ↑ Kate Bush rusza w trasę po raz pierwszy od 35 lat! - Muzyka - koncerty w Dziennik.pl dziennik.pl, muzyka.dziennik.pl [dostęp 2017-12-03].
  6. ↑ Wyprzedała 22 koncerty w 15 minut! - 24.pl, 24.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  7. ↑ Kate Bush admits frustration over time between albums, „BBC News”, 4 maja 2011 [dostęp 2017-04-14] (ang.).
  8. ↑ Music Matters - Kate Bush (23-3-10) (ang.). Vimeo. [dostęp 2010-04-23].
  9. ↑ r, Kate Bush, www.bjork.fr [dostęp 2017-04-14] (fr.).
  10. ↑ Coldplay talk about Kate Bush inspiring Speed of Sound_土豆_高清视频在线观看, www.tudou.com [dostęp 2017-04-14].
  11. ↑ Goldfrapp | Pitchfork, pitchfork.com [dostęp 2017-04-14] (ang.).
  12. ↑ Julien AUTIER, Philippe LEZE, Guillaume DATEZ & Sarah HOFER, Mylene.Net - Le site référence sur Mylène Farmer, mylene.net [dostęp 2017-04-14].
  13. ↑ Karenladeeda, I love kate bush: Lily Allen loves KB, I love kate bush, 18 września 2014 [dostęp 2017-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-15].
  14. ↑ Sylvia Patterson, It's great when you're Kate ... Yeah!, „The Guardian”, 20 lipca 2007, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-04-14] (ang.).
  15. ↑ A Short History of Big Boi’s Kate Bush Obsession, „Spin”, 23 listopada 2011 [dostęp 2017-04-14].
  16. ↑ Lynsey Hanley, Wow, wow, hey ya!, „The Guardian”, 12 sierpnia 2006, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-04-14] (ang.).
  17. ↑ Kate Bush is a vegetarian (ang.). www.happycow.net. [dostęp 2009-12-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kate Bush
Albumy studyjne
Inne wydania
EP
Kompilacje
Single
Inne piosenki
Trasy koncertowe
Filmy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kate_Bush&oldid=67322218”