Kate Bush

Kate Bush
	; Kate Bush (1986)
Imię i nazwisko	Catherine Bush
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1958 ; Bexleyheath, Kent
Instrumenty	instrumenty klawiszowe, gitara basowa, skrzypce
Typ głosu	sopran dramatyczny; (G2#–G6#, 4 oktawy)
Gatunki	art rock, rock alternatywny, pop alternatywny, indie rock, college rock
Zawód	piosenkarka, autorka tekstów
Aktywność	od 1975
Wydawnictwo	EMI, Columbia Records
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kate Bush, właśc. Catherine Bush^[1] (ur. 30 lipca 1958 w Bexleyheath, Kent^[1]) – angielska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów piosenek oraz producentka muzyczna, odznaczona przez królową Elżbietę II Najwspanialszym Orderem Imperium Brytyjskiego za wybitny wkład włożony w rozwój muzyki^[2].

Zadebiutowała w 1978 roku singlem Wuthering Heights.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako najmłodsze dziecko Anglika Roberta Busha (chirurga) i jego żony, Irlandki Hannah Daly. Wychowała się na farmie w East Wickham w hrabstwie Kent. Ma dwóch braci: kompozytora Paddy'ego i poetę Johna Cardera.

Karierę Kate pomógł rozpocząć gitarzysta Pink Floyd, David Gilmour, który, zafascynowany talentem młodej artystki, przedstawił ją osobom w wytwórni płytowej EMI. Napisana pod wpływem zauroczenia powieścią Emily Brontë Wichrowe wzgórza debiutancka piosenka „Wuthering Heights” stała się hitem, który utrzymywał się na pierwszym miejscu brytyjskich list przebojów przez 4 tygodnie. Jest to, obok „Babooshki”, jeden z nielicznych utworów artystki, który osiągnął sukces komercyjny.

Wydany w 1978 debiutancki album The Kick Inside przyniósł młodej, zaledwie 19-letniej wówczas wokalistce światową sławę. Kolejne płyty: Lionheart i Never for Ever nie tylko umocniły status Kate Bush jako jednej z najwybitniejszych młodych wykonawczyń, ale pokazały także rozwój muzyczny. W 1979 artystka wyruszyła na pierwsze i jedyne w swojej karierze tournée, które odniosło duży sukces.

W 1982 ukazał się album The Dreaming. Płyta, która przedstawiała najbardziej eksperymentalne brzmienie w dotychczasowej karierze Kate, poniosła klęskę komercyjną. Rok 1985 przyniósł album, który uznawany jest za najlepsze wydawnictwo Kate Bush: Hounds of Love. Płyta, promowana m.in. singlami „Running Up That Hill” i „Cloudbusting” odniosła wielki sukces na całym świecie i zebrała pozytywne recenzje krytyków. Rok później ukazała się kompilacja The Whole Story.

Kolejny album studyjny, The Sensual World, ukazał się w 1989. Płyta, choć nie przebiła sukcesu Hounds of Love, zebrała bardzo dobre opinie i okazała się sukcesem. W 1993 został wydany album The Red Shoes, zainspirowany filmem z lat 40. pod tym samym tytułem. Płycie towarzyszył film muzyczny pt. The Line, the Cross & the Curve. Po wydaniu tego albumu Kate Bush odsunęła się z życia publicznego na ponad 11 lat.

W listopadzie 2005 został wydany pierwszy po wieloletniej przerwie album artystki. Nosił on tytuł Aerial i składał się z dwóch płyt, zatytułowanych A Sea of Honey oraz A Sky of Honey. Album promował singel „King of the Mountain”. 16 maja 2011 ukazał się album Director's Cut, zawierający nowe wersje wybranych piosenek z albumów The Sensual World i The Red Shoes. Album promuje nowa wersja utworu „Deeper Understanding”^[3]. 21 listopada 2011 miał premierę album zawierający zupełnie nowy materiał zatytułowany 50 Words for Snow, utrzymany w klimacie zimowych ballad. Płytę promował singiel Wild Man, a cały album został udostępniony słuchaczom przedpremierowo 13 listopada 2011 na stronie NPR.org^[4].

W sierpniu i wrześniu 2014 w Hammersmith Apollo w Londynie Bush dała cykl 22 koncertów^[5]. Wydarzenie, nazwane „Before the Dawn”, było powrotem artystki do występowania na żywo po 35 latach przerwy. Bilety na koncerty wyprzedały się w 15 minut^[6].

Brzmienie[edytuj | edytuj kod]

Muzyka Kate Bush jest określana jako alternatywny pop i art rock. Jej utwory słyną z rozbudowanych linii melodycznych, bogatej harmonii i skomplikowanych partii wokalnych. Artystka często szuka inspiracji w utworach literackich i filmowych, a także w muzyce etnicznej. Krytycy określają muzykę brytyjskiej piosenkarki jako bardzo trudną, przeznaczoną raczej dla koneserów, niż dla masowej publiczności^[1].

Piosenkarka znana jest z perfekcji i obsesyjnego poprawiania nagranych wcześniej utworów, dlatego przerwy pomiędzy wydaniem kolejnych płyt często się wydłużają^[7].

Muzyka Kate Bush jest wymieniana jako inspiracja przez takich artystów jak m.in. Tori Amos^[8], Björk^[9], Coldplay^[10], Goldfrapp^[11], Mylène Farmer^[12], Lily Allen^[13] czy Kate Nash^[14], a nawet amerykański duet hip hopowy Outkast^[15]^[16].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Kate jest matką urodzonego w 1999 syna Alberta (Bertie), którego ojcem jest gitarzysta Danny McIntosh.

Jest wegetarianką^[17].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Osobny artykuł: Dyskografia Kate Bush.

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

1978: The Kick Inside
1978: Lionheart
1980: Never for Ever
1982: The Dreaming
1985: Hounds of Love
1989: The Sensual World
1993: The Red Shoes
2005: Aerial
2011: Director's Cut
2011: 50 Words for Snow

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Bruce Eder: Kate Bush Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).
↑ PICTURES: Kate Bush Takes Her CBE From The Queen | BBC America, „BBC America” [dostęp 2017-04-14] (ang.).
↑ Reżyserska wersja Kate Bush. tuba.pl. [dostęp 2011-03-18]. (ang.).
↑ First listen Kate Bush '50 Words for Snow'. npr.org, 2011-11-13. [dostęp 2011-11-14]. (ang.).
↑ Kate Bush rusza w trasę po raz pierwszy od 35 lat! - Muzyka - koncerty w Dziennik.pl dziennik.pl, muzyka.dziennik.pl [dostęp 2017-12-03] .
↑ Wyprzedała 22 koncerty w 15 minut! - 24.pl, 24.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
↑ Kate Bush admits frustration over time between albums, „BBC News”, 4 maja 2011 [dostęp 2017-04-14] (ang.).
↑ Music Matters - Kate Bush (23-3-10). Vimeo. [dostęp 2010-04-23]. (ang.).
↑ r, Kate Bush, www.bjork.fr [dostęp 2017-04-14] (fr.).
↑ Coldplay talk about Kate Bush inspiring Speed of Sound_土豆_高清视频在线观看, www.tudou.com [dostęp 2017-04-14] .
↑ Goldfrapp | Pitchfork, pitchfork.com [dostęp 2017-04-14] (ang.).
↑ JulienJ. AUTIER JulienJ., PhilippeP. LEZE PhilippeP., Guillaume DATEZ & SarahG.D.& S. HOFER Guillaume DATEZ & SarahG.D.& S., Mylene.Net - Le site référence sur Mylène Farmer, mylene.net [dostęp 2017-04-14] .
↑ Karenladeeda, I love kate bush: Lily Allen loves KB, I love kate bush, 18 września 2014 [dostęp 2017-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-15] .
↑ SylviaS. Patterson SylviaS., It's great when you're Kate ... Yeah!, „The Guardian”, 20 lipca 2007, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-04-14] (ang.).
↑ A Short History of Big Boi’s Kate Bush Obsession, „Spin”, 23 listopada 2011 [dostęp 2017-04-14] .
↑ LynseyL. Hanley LynseyL., Wow, wow, hey ya!, „The Guardian”, 12 sierpnia 2006, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-04-14] (ang.).
↑ Kate Bush is a vegetarian. www.happycow.net. [dostęp 2009-12-14]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Oficjalna strona Kate Bush

[www.allmusic.com-1] Bruce Eder: Kate Bush Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2016-05-08]. (ang.).

[2] PICTURES: Kate Bush Takes Her CBE From The Queen | BBC America, „BBC America” [dostęp 2017-04-14] (ang.).

[3] Reżyserska wersja Kate Bush. tuba.pl. [dostęp 2011-03-18]. (ang.).

[4] First listen Kate Bush '50 Words for Snow'. npr.org, 2011-11-13. [dostęp 2011-11-14]. (ang.).

[5] Kate Bush rusza w trasę po raz pierwszy od 35 lat! - Muzyka - koncerty w Dziennik.pl dziennik.pl, muzyka.dziennik.pl [dostęp 2017-12-03] .

[6] Wyprzedała 22 koncerty w 15 minut! - 24.pl, 24.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).

[7] Kate Bush admits frustration over time between albums, „BBC News”, 4 maja 2011 [dostęp 2017-04-14] (ang.).

[8] Music Matters - Kate Bush (23-3-10). Vimeo. [dostęp 2010-04-23]. (ang.).

[9] r, Kate Bush, www.bjork.fr [dostęp 2017-04-14] (fr.).

[10] Coldplay talk about Kate Bush inspiring Speed of Sound_土豆_高清视频在线观看, www.tudou.com [dostęp 2017-04-14] .

[11] Goldfrapp | Pitchfork, pitchfork.com [dostęp 2017-04-14] (ang.).

[12] JulienJ. AUTIER JulienJ., PhilippeP. LEZE PhilippeP., Guillaume DATEZ & SarahG.D.& S. HOFER Guillaume DATEZ & SarahG.D.& S., Mylene.Net - Le site référence sur Mylène Farmer, mylene.net [dostęp 2017-04-14] .

[13] Karenladeeda, I love kate bush: Lily Allen loves KB, I love kate bush, 18 września 2014 [dostęp 2017-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-15] .

[14] SylviaS. Patterson SylviaS., It's great when you're Kate ... Yeah!, „The Guardian”, 20 lipca 2007, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-04-14] (ang.).

[15] A Short History of Big Boi’s Kate Bush Obsession, „Spin”, 23 listopada 2011 [dostęp 2017-04-14] .

[16] LynseyL. Hanley LynseyL., Wow, wow, hey ya!, „The Guardian”, 12 sierpnia 2006, ISSN 0261-3077 [dostęp 2017-04-14] (ang.).

[17] Kate Bush is a vegetarian. www.happycow.net. [dostęp 2009-12-14]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

Albumy studyjne	The Kick Inside Lionheart Never for Ever The Dreaming Hounds of Love The Sensual World The Red Shoes Aerial Director’s Cut 50 Words for Snow
Inne wydania	Live at Hammersmith Odeon The Single File The Hair of the Hound The Sensual World – The Videos
EP	On Stage Kate Bush Aspects of the Sensual World
Kompilacje	The Whole Story This Woman’s Work: Anthology 1978–1990
Single	„Wuthering Heights” „Moving” „Them Heavy People” „The Man with the Child in His Eyes” „Hammer Horror” „Wow” „Symphony in Blue” „Strange Phenomena” „Breathing” „Babooshka” „Army Dreamers” „December Will Be Magic Again” „Sat in Your Lap” „The Dreaming” „There Goes a Tenner” „Suspended in Gaffa” „Ne t’enfuis pas” „Night of the Swallow” „Running Up That Hill” „Cloudbusting” „Hounds of Love” „The Big Sky” „Don’t Give Up” „Experiment IV” „The Sensual World” „This Woman’s Work” „Love and Anger” „Rocket Man/Candle in the Wind” „Rubberband Girl” „Eat the Music” „Moments of Pleasure” „The Red Shoes” „The Man I Love” „And So Is Love” „King of the Mountain” „Deeper Understanding” „Wild Man”
Inne piosenki	„Lyra”
Trasy koncertowe	The Tour of Life Before the Dawn
Filmy	The Line, the Cross & the Curve