Kościół św. Michała Archanioła w Katowicach
![]() | |||||||
kościół parafialny | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
Miejscowość | |||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
Parafia | |||||||
Wezwanie | |||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Katowic ![]() | |||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego ![]() | |||||||
![]() |
Kościół św. Michała Archanioła w Katowicach – najstarsza budowla sakralna na terenie Katowic, położona w Parku Kościuszki w Brynowie, na Wzgórzu Beaty, wzniesiona w 1510 r. w Syryni w powiecie wodzisławskim. W 1938 r. kościół został przeniesiony z Syryni do Katowic.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół został zbudowany w 1510 w Syryni[1] (powiat wodzisławski), gdzie przez 428 lat pełnił funkcję kościoła parafialnego. W 1938 został przeniesiony do Katowic[2] jako pierwszy obiekt w planowanym wówczas skansenie, który ostatecznie nie powstał. W organizację skansenu i przeniesienie do Katowic zarówno kościoła z Syryni jak i spichlerza z Gołkowic zaangażowany był dyrektor Muzeum Śląskiego Tadeusz Dobrowolski[3]. Szczęśliwie ocalały z zawieruchy II wojny światowej, wobec braku możliwości budowy innej świątyni, zaczął pełnić rolę kościoła filialnego dla powstającego osiedla w Brynowie. Poświęcenia kościoła dokonał 18 maja 1958 r. ks. Ignacy Jeż. Parafię p.w. św. Michała Archanioła erygowano 21 lutego 1981 r.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Jest to drewniany, jednonawowy kościół, którego ściany mają konstrukcję wieńcową[2]. Do prostokątnej nawy od wschodu przylega węższe, również prostokątne prezbiterium, natomiast od zachodu - niewielka, prostokątna kruchta. Kościół nie posiada wieży. Nakryty jest stromym, dwuspadowym dachem krytym gontem, ze smukłą wieżyczką sygnaturki na kalenicy, a otoczony jest sobotami[2].
We wnętrzu kościoła znajduje się korpus XVII-wiecznej, drewnianej ambony i od 1970 drewniana rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, późnogotycka, z początku XVI wieku[2], przeniesiona z Dębieńska (powiat rybnicki). W kruchcie znajduje się: XV-wieczna kropielnica z kamienia[2] i drewniana skrzynia z okuciami z XVIII-XIX w. Kościół i dzwonnica otoczone są drewnianym ogrodzeniem z trzema bramami. Wolno stojąca dzwonnica pochodzi z 1679 roku[2].
Nad głównym ołtarzem znajduje się kopia franciszkańskiego Krzyża z San Damiano.
Kościół leży na szlaku architektury drewnianej województwa śląskiego.
Obiekt od 1997 znajduje się pod opieką Muzeum Historii Katowic[4].
Lapidarium[edytuj | edytuj kod]
W 2009 r. na terenie kościoła powstało lapidarium[5]. Znajdują się tam trzy nagrobki, kamień graniczny i kamień drogowy.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał Bulsa: Ulice i place Katowic. Katowice: Prasa i Książka, 2012, s. 103. ISBN 978-83-933-665-8-3. (pol.).
- ↑ a b c d e f Jerzy Pleszyniak: Przewodnik miejski „Katowice …na co dzień i na weekend”. Katowice: Wydawnictwo Alatus, 2009, s. 9. ISBN 978-83-60503-54-6.
- ↑ Maria Lipok-Bierwiaczonek, Lech Szaraniec (pod red.): 80 lat historii Muzeum Śląskiego w Katowicach, 20 lat restytucji. Katowice: Muzeum Śląskie, 2004, s. 44. ISBN 83-87455-93-8.
- ↑ Michał Bulsa , Barbara Szmatloch , Sekrety Katowic, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2018, s. 61-64, ISBN 978-83-7729-386-7, OCLC 1066105156 .
- ↑ Wyborcza.pl, katowice.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-24] .