Kolonia Pęcławska
50°38′15″N 21°19′39″E/50,637500 21,327500| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
134[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
28-210[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSZ |
| SIMC |
0788318[4] |
Położenie na mapie gminy Bogoria  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu staszowskiego  | |
| 50°38′15″N 21°19′39″E/50,637500 21,327500[1]
| |
Kolonia Pęcławska – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Bogoria[4][5].
W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kolonia Pęcławska, po jej zniesieniu w gromadzie Jurkowice. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego. Wieś jest położona wzdłuż drogi powiatowej 0780T (Wola Malkowska – Bogoria – Klimontów).
Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne[edytuj | edytuj kod]
W latach 70. XX wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Kolonii Pęcławskiej zawarty w tabeli 1.
Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[6] Nazwa wsi – miasta Nazwy części wsi
– miastaNazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektuI. Gromada JURKOWICE
- Kolonia Pęcławska
—
- Klin — pole
- Kruszyna — pole
- Na Dole — pole, łąka
- Pod Cmentarzem — pole
- Pod Górą — pole
- Pod Kruszyną — pole
- Półmorga — pole, łąka
- Za Gądkiem — pole
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś wydzielona z wsi Pęcławice Górne pod koniec XIX wieku wskutek uwłaszczenia. Wieś liczyła wówczas 28 domów i 300 mieszkańców[7]. W 1921 r. wieś liczyła 38 domów i 237 mieszkańców[8]. Urodzajne grunty przyciągnęły do wsi osadników niemieckich. W 1921 r. we wsi mieszkało 6 osób wyznania ewangelickiego[8].
W 1939 r. we wsi mieszkały jeszcze dwie rodziny o korzeniach niemieckich: Iberlowie i Bekkerowie. Obecnie we wsi mieszka kilku spolonizowanych potomków kolonistów[8].
Koloniści posiadali szkołę, która pełniła również funkcję zboru. We wsi znajdował się stary cmentarz ewangelicki[8]. Według podań lokalnych mur cmentarza rozebrała tutejsza ludność na budowę szkoły podstawowej w Pęcławicach Górnych.
Według Więckowskiego[9] wieś na dzień 1 marca 1943 r. liczyła 325 mieszkańców. W latach osiemdziesiątych XX wieku otworzono w tej miejscowości klubo-kawiarnię, którą w 1990 roku zmieniono na kaplicę rzymskokatolicką parafii Szczeglice pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. We wsi znajdują się dwa sklepy spożywcze w tym jeden samoobsługowy.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Cmentarz wojenny z I wojny światowej, 1914–1915. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.848 z 1.03.1993)[10]. Obecnie teren cmentarza porośnięty jest przez drzewa, po nagrobkach i murze pozostały nikłe ślady. Na wschodnim skaju lasu stoi krzyż.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 99005
- ↑ Wieś Kolonia Pęcławska w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-10-20], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 490 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 12, 77-96.
- ↑ Józef Myjak, "Sanktuarium Matki Boskiej. Bogoria i okolice", Sandomierz 1997, s. 73.
- ↑ a b c d Wacław Skarbimir Laskowski "Słownik krajoznawczy powiatu sandomierskiego"' Sandomierz 1929, s. 39.
- ↑ Jerzy Władysław Więckowski, red. naukowa Alina Fitowa "Podobwód Armii Krajowej Klimontów "CZEREMCHA" (zarys dziejów)", PHU SzostakDruk, Staszowskie Towarzystwo Kulturalne, Wydanie I, Kraków 2009, str. 38
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 63 [dostęp 2018-02-11].
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Integralne części wsi |
|
