Komenda Rejonu Uzupełnień Łuniniec

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Komenda Rejonu Uzupełnień
Łuniniec
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Łuniniec
Historia
Państwo

 Polska

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Łuniniec[1]

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Łuniniec

Podległość

DOK IX

Skład

PKU typ III

Komendy rejonów uzupełnień OK IX

Komenda Rejonu Uzupełnień Łuniniec (KRU Łuniniec) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[2].

Historia komendy[edytuj | edytuj kod]

Z dniem 1 stycznia 1923 roku został utworzony powiat stoliński[3] (powiat polityczny był podstawową jednostką wojskowo-terytorialnego podziału państwa[4]). 22 maja 1924 minister spraw wojskowych rozkazem O. I. Szt. Gen. 3224.Org. przydzielił powiat stoliński do PKU Łuniniec[4][5]. W następnych latach okręg poborowy PKU Łuniniec obejmował powiaty: łuniniecki, kosowski i stoliński[6][7].

Jesienią 1930 roku powiat kosowski został wyłączony z PKU Łuniniec i włączony do nowo powstałej PKU Prużana. Od tego czasu PKU Łuniniec administrowała powiatami łuninieckim i stolińskim, posiadając skład osobowy typ III[8].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[9].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby poborowej, zgodnie z którą dotychczasowa Powiatowa Komenda Uzupełnień Łuniniec została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Łuniniec przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[10], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[11].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: łuniniecki i stoliński[12].

Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Łuniniec, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w 1926 i 1938 roku.

Komendanci
Stopień, imię i nazwisko Okres pełnienia funkcji Kolejne stanowisko służbowe (dalsze losy)
płk piech. Ludwik Żukowski 1924[5] – 1925 komendant PKU Kutno
płk kaw. Apoloniusz Wysocki 1926 – 30 IX 1927[13] stan spoczynku
płk SG Izydor Modelski X 1927[14] – IV 1928[15] dyspozycja dowódcy OK IX
mjr dypl. piech. Jan Duch XI 1928[16] – III 1929[17] dyspozycja dowódcy OK IX
ppłk art. inż. Stanisław I Dziurzyński p.o. III[18] – VIII 1929[19][20] dyspozycja dowódcy OK IX
mjr kanc. Kazimierz Krieger III 1930[21] – 20 VII 1933[22] komendant PKU Żywiec
ppłk piech. Leon Rapszewicz VII 1933[23] – III 1934[24] dyspozycja dowódcy OK IX
mjr piech. Antoni Żuk VI 1934[25] – 1939[26] †1940 Charków[27]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[28][5]
  • I referent – kpt. piech. Stanisław Bortkiewicz (1923 – II 1926 → kierownik I referatu)
  • II referent
    • urzędnik wojsk. XI rangi Antoni Mateusz Nosek (1923)
    • kpt. piech. Karol Przybylski (od V 1925[29])
    • por. kanc. Justyn Herman (X 1925 – II 1926 → referent)
  • oficer instrukcyjny
  • oficer ewidencyjny Kosów
    • urzędnik wojsk. XI rangi Romuald Plewkiewicz (od VII 1923[34])
    • por. kanc. Tadeusz Krok (od V 1924[35])
  • oficer ewidencyjny Łuniniec
    • por. piech. Stefan Józef Wątróbski (17 X 1923[36] – IV 1924[37] → kierownik kancelarii DOK IX)
    • por. kanc. Justyn Herman (VIII 1924[38] – X 1925 → II referent[39])
  • oficer ewidencyjny Stolin – chor. Piotr Antoni Ogorzałek[a] (od VI 1925)
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[41][42][43]
  • kierownik I referatu administracji rezerw i zastępca komendanta
    • kpt. piech. Stanisław Bortkiewicz (od II 1926)
    • kpt. piech. Roman Piotr Rymsza (był 1932 – 1938 → kierownik I referatu KRU)
  • kierownik II referatu poborowego
    • por. kanc. Edward Miodek (II 1926 – 1 VIII 1932[44] → praktykę u płatnika Dowództwa Floty)
    • kpt. piech. Benedykt Józef Grocholak (1932[44] – 1938? → kierownik I referatu KRU Pińczów)
  • referent – por. kanc. Justyn Herman (od II 1926)
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[45][b]
  • kierownik I referatu ewidencji – kpt. adm. (piech.) Roman Piotr Rymsza[c] (1938 – 1939, †1940 Charków[49])
  • kierownik II referatu uzupełnień – kpt. adm. (piech.) Antoni Toporowski[d] (1938 – 1939, †1940 Katyń[51])

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Urzędnik wojskowy w XI randze służbowej Piotr Antoni Ogorzałek (ur. 28 lutego 1891) został mianowany chorążym zawodowym z dniem 1 czerwca 1925, wcielony do 79 pp i przydzielony do PKU Łuniniec na stanowisko OE Stolin[40].
  2. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[46].
  3. ↑ kpt. adm. (piech.) Roman Piotr Rymsza ur. 22 lutego 1890 w Sejnach. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi[47]. 17 stycznia 1933 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[48].
  4. ↑ Antoni Toporowski ur. 1 stycznia 1894 był odznaczony KN, SKZ i KZWLŚr.[50]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 38.
  2. ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  3. ↑ Dz.U. z 1922 r. nr 116, poz. 1051.
  4. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. nr 20 z 22 maja 1924, poz. 298.
  5. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1340.
  6. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  7. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  8. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  9. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  10. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  11. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  12. ↑ Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 215.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 296.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 128.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 354.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 86.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 101.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929 roku, s. 257.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 10 grudnia 1929 roku, s. 356, z dniem 31 grudnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 112.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 138.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 130.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934 roku, s. 133.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  26. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 852, jako Antoni Żak.
  27. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 644.
  28. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1471, 1563-1564.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 54 z 17 maja 1925 roku, s. 261.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 stycznia 1923 roku, s. 51.
  31. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 26 listopada 1923 roku, s. 686.
  32. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 35.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 stycznia 1925 roku, s. 27.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 18 lipca 1923 roku, s. 469.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 3 maja 1925 roku, s. 242.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923 roku, s. 733.
  37. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 29 kwietnia 1924 roku, s. 243, z równoczesnym przeniesieniem do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny.
  38. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 86 z 28 sierpnia 1924 roku, s. 493.
  39. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 97 z 1 października 1925 roku, s. 528.
  40. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 67 z 24 czerwca 1925 roku, s. 341.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 18.
  42. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 518.
  43. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 29, 35, 40.
  44. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 428.
  45. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 852.
  46. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
  47. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 290.
  48. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-02].
  49. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 463.
  50. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 303.
  51. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 648.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Komenda_Rejonu_Uzupełnień_Łuniniec&oldid=72418051”