Przejdź do zawartości

Kormoran łuskowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kormoran łuskowany
Leucocarbo colensoi[1]
(Buller, 1888)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

głuptakowe

Podrząd

głuptakowce

Rodzina

kormorany

Rodzaj

Leucocarbo

Gatunek

kormoran łuskowany

Synonimy
  • Phalacrocorax colensoi Buller, 1888[2]
  • Eulococarbo colensoi (Buller, 1888)[2]
  • Phalacrocorax campbelli colensoi (Buller, 1888)[2]
  • Phalacrocorax carunculatus colensoi (Buller, 1888)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Kormoran łuskowany[4] (Leucocarbo colensoi) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae). Endemit nowozelandzkich Wysp Auckland, jest narażony na wyginięcie.

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jest endemitem Nowej Zelandii. Występuje wyłącznie na Wyspach Auckland[3].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Nie wyróżnia się podgatunków[5][6]. Dawniej kormoran łuskowany często uznawany był za podgatunek kormorana czarnoszyjego (Leucocarbo campbelli)[4][5], a czasami za podgatunek kormorana szorstkodziobego (L. carunculatus)[2].

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Osiąga masę około 2 kg i mierzy 63 cm długości; rozpiętość skrzydeł wynosi 105 cm[5]. Ma białe pióra na spodzie ciała i większości przedniej części szyi oraz czarne pióra na grzbiecie. Jego czarna głowa i szyja mają zielononiebieski metaliczny połysk. Ma także białe akcenty na czarnych skrzydłach[7]. Mają także czerwoną nagą skórę twarzy wokół oczu oraz jasnoróżowe nogi i stopy. Obie płcie są do siebie podobne[5][8], ale samce są nieco większe od samic[8].

Są drapieżnikami. Żywią się małymi rybami, kalmarami, jeżowcami, morskimi ślimakami[8] oraz ośmiornicami (Octopus)[5]. Polują na nie, nurkując do dna[8].

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Ptaki te gniazdują w koloniach na szczytach klifów, półkach skalnych i we wnękach, często pod nawisem skalnym lub drzewami stanowiącymi ochronę przed drapieżnymi wydrzykami[8]. Jaja są składane od listopada do lutego[5][8]. Gniazdo to duża, spłaszczona miska zbudowana z gałązek, kępek traw, wodorostów i guana. Samica składa zwykle 3 jaja, które mają 62 mm długości oraz 39 mm szerokości i są jasnoniebieskie. Wysiadywaniem zajmują się na zmianę samiec i samica przez około 28 dni. Opieką nad pisklętami również zajmują się oboje rodzice[8].

Status

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN kormoran łuskowany jest klasyfikowany jako gatunek narażony na wyginięcie (VU, Vulnerable). W 2012 roku szacowano liczebność populacji na około 3000 dorosłych osobników. Po wyeliminowaniu na wyspach większości zdziczałych zwierząt hodowlanych (np. kóz czy bydła) trend liczebności oceniany jest jako stabilny[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leucocarbo colensoi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e D. Lepage, Auckland Island Shag Leucocarbo colensoi, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-10-14] (ang.).
  3. a b c Leucocarbo colensoi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2024-05-27] (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 – kormorany – Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-10-13].
  5. a b c d e f J. Orta, D.A. Christie, F. Jutglar, G.M. Kirwan: Auckland Islands Shag (Leucocarbo colensoi), version 1.1. [w:] Birds of the World (red. J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana) [on-line]. Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY, USA, 2020. [dostęp 2024-10-14]. (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
  7. kormoran łuskowany, [w:] eBird [online], Cornell Lab of Ornithology [dostęp 2024-05-27] (ang.).
  8. a b c d e f g M.J. Szabo, Auckland Island shag | Kawau o Motu Maha, [w:] C.M. Miskelly (red.) New Zealand Birds Online [online], 2013 [dostęp 2024-05-27].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]