MS-2 (szybowiec)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Mieczysław Siegel |
| Typ | |
| Konstrukcja |
drewniana |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,0 m |
| Wydłużenie |
6 |
| Długość |
4,5 m |
| Wysokość |
0,85 m |
| Powierzchnia nośna |
8,2 m² |
| Masa | |
| Własna |
35 kg |
| Użyteczna |
75 kg |
| Startowa |
110 kg |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
MS-2 – polski szybowiec amatorski z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Mieczysław Siegel, na podstawie doświadczeń zebranych podczas konstruowania i użytkowania szybowca MS-1, latem 1924 roku opracował kolejną konstrukcję. W stosunku do poprzednika szybowiec miał już wyłącznie płozowe podwozie oraz statecznik pionowy umieszczony ponad kadłubem. Nowy szybowiec otrzymał nazwę MS-2.
Podczas wakacji konstruktor przystąpił do oblatywania szybowca. Z powodu dużego obciążenia powierzchni nośnej szybowiec nie był w stanie oderwać się od ziemi. Dopiero przy rezygnacji z udziału pilota w lotach i zastosowaniu trzydziestokilogramowego balastu na jego miejscu zdołał wystartować na holu. Wykonano kilka takich wzlotów, podczas jednego z nich szybowiec został uszkodzony. Został wyremontowany i wykonał jeszcze kilka lotów. Konstruktor zrezygnował z dalszego udoskonalania tej konstrukcji, jej dalsze losy nie są znane.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednomiejscowy szybowiec amatorski konstrukcji drewnianej w układzie zastrzałowego górnopłatu.
Kadłub o przekroju prostokątnym, czteropodłużnicowy, o konstrukcji półskorupowej, pokrycie wykonano z kartonu. Pilot zajmował miejsce w otwartej kabinie wyposażonej w drążek sterowy i orczyk.
Płat o obrysie prostokątnym, dwudźwigarowe. Usztywniony zastrzałem zamocowanym od kadłuba do pierwszego dźwigara oraz naciągami linkowymi, które służyły również do skręcania końcówek skrzydła. Pokrycie wykonano z papieru pakowego usztywnionego żelatyną.
Usterzenie krzyżowe z wolnonośnym statecznikiem poziomym. Pokrycie wykonano z papieru pakowego usztywnionego żelatyną. Napęd sterów linkowy.
Podwozie główne złożone z dwóch równoległych nieamortyzowanych jesionowych płóz i drewnianej płozy ogonowej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 682. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976, s. 366-367. OCLC 830596725.
