Przejdź do zawartości

(136472) Makemake

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Makemake)
(136472) Makemake
Ilustracja
Zdjęcie Makemake i jego księżyca
z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a
Odkrywca

Michael Brown, Chad Trujillo i David Rabinowitz[1]

Data odkrycia

31 marca 2005[1]

Numer kolejny

136472

Oznaczenie tymczasowe

2005 FY9

Charakterystyka orbity (2025-05-05)
Przynależność
obiektu

obiekt transneptunowy[1][2]

Półoś wielka

45,45[1] au

Mimośród

0,1619[1]

Peryhelium

38,09[1] au

Aphelium

52,81[1] au

Okres obiegu
wokół Słońca

306,4[1] lat

Inklinacja

29,03[1]°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

biegunowa: 1430 ± 9 km
równikowa:1502 ± 45[3] km

Masa

~2,9 × 1021[a] kg

Średnia gęstość

1,7 ± 0,3[3] g/cm3

Okres obrotu

7,77[4] h
albo 22,8266[1] h

Albedo

0,77 ± 0,03[3]

Jasność absolutna

ok. –0,24[1]m

Satelity naturalne

1 – S/2015 (136472) 1

Makemake (oficjalnie: (136472) Makemake; symbol: 🝼)[5] – czwarta co do wielkości rozpoznana planeta karłowata i czwarty co do wielkości obiekt transneptunowy[2] zaliczany do plutoidów.

Jego średnica to około 60% średnicy Plutona. Jego ekstremalnie niska średnia temperatura (około 30 K) sprawia, że jego powierzchnię pokrywa najprawdopodobniej metanowy i etanowy lód[6]. Promienie Słońca reagujące z lodem na jego powierzchni sprawiają, że obiekt jest barwiony czerwonym kolorem. Obiekt ten nie posiada atmosfery[3].

Odkrycie

[edytuj | edytuj kod]

Makemake, pierwotnie oznaczony jako 2005 FY9 (nieformalnie zwany również Easterbunny, czyli „Wielkanocny zajączek”), został odkryty w Obserwatorium Palomar 31 marca 2005, lecz o odkryciu tego ciała poinformowano 29 lipca 2005 – w tym samym dniu świat dowiedział się o istnieniu jeszcze dwóch innych obiektów transneptunowych: Eris, która początkowo wydawała się większa od uznawanego wówczas za planetę Plutona i nieco mniejszej Haumei.

11 lipca 2008 obiekt otrzymał nazwę „Makemake” i został zakwalifikowany jako planeta karłowata i plutoid[7]. Nazwa pochodzi od Make-make, boga – stwórcy ludzkości w wierzeniach mieszkańców Wyspy Wielkanocnej[1].

Orbita

[edytuj | edytuj kod]
Orbity Makemake (niebieska), Haumei (zielona) i Plutona (czerwona)

Orbita Makemake nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 29° i umiarkowanie eliptyczna (e~0,162). Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje ok. 306 lat[1]. Obecnie oddalone jest o ponad 52 au od Słońca (w 2025 roku około 52,7 au)[8], zbliżając się do aphelium orbity (aphelium minie w 2034 roku[b]).

Charakterystyka fizyczna

[edytuj | edytuj kod]
Artystyczna wizja Makemake

Makemake jest bardzo dużym obiektem wśród transneptunów – ma ok. 1430 km średnicy. Ma wysokie albedo, sięgające ok. 0,81[2]. Jest trzecim co do wielkości i jasności obiektem transneptunowym. Jest wystarczająco jasny, by był widoczny przez duże teleskopy amatorskie. Jego jasność absolutna to ok. –0,24m[1].

Jest planetą karłowatą, która być może bardzo szybko obraca się wokół własnej osi – w ciągu 7,77 godziny[4], choć podawany jest także okres obrotu 22,8266 godziny[1]. Temperatura powierzchni tego ciała to obecnie ok. 29 K, w miarę zbliżania się do peryhelium może wzrosnąć do 34 K. Analizy widmowe powierzchni wykazały obecność ziaren metanu o rozmiarach około 1 cm. W przeciwieństwie do Plutona czy Eris, na powierzchni Makemake występuje mało azotu[6]. Przyczyna tego jest dotąd nieznana.

13 kwietnia 2012 miała miejsce okultacja gwiazdy NOMAD 1181-0235723 przez Makemake. Pozwoliła ona stwierdzić, że Makemake nie posiada globalnej atmosfery, a co najwyżej lokalne chmury gazu przy powierzchni. Dzięki temu zjawisku można było także dokładnie wyznaczyć rozmiary obiektu. Makemake ma kształt spłaszczonej elipsoidy obrotowej, o długiej osi długości 1502 ± 45 km i krótkiej osi (między biegunami) długości 1430 ± 9 km[3].

Księżyce

[edytuj | edytuj kod]

26 kwietnia 2016 poinformowano o odkryciu w danych z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a pierwszego księżyca krążącego wokół Makemake. Księżyc, który uzyskał oznaczenie S/2015 (136472) 1 (a nieformalnie nazywany jest przez naukowców MK 2), został dostrzeżony w odległości ok. 20 000 km od Makemake, a wstępnie jego średnicę oszacowano na 180 km. Jeżeli obiekt ten znajduje się na orbicie kołowej, to okres orbitalny wynosi co najmniej 12 dni[9][10].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Obliczona na podstawie wymiarów i szacowanej gęstości.
  2. Obliczone jako moment peryhelium plus połowa okresu orbitalnego: 1881,646 + 153,204 = 2034,85.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o (136472) Makemake w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.) [dostęp 2025-02-22]
  2. a b c Wm. Robert Johnston: List of Known Trans-Neptunian Objects. Johnston’s Archive, 2024-02-27. [dostęp 2025-02-22]. (ang.).
  3. a b c d e Planeta karłowata Makemake nie ma atmosfery. ESO, 2012-11-21. [dostęp 2012-11-22]. (pol.).
  4. a b EKONews 065, str. 11
  5. JPL/NASA, What is a Dwarf Planet? [online], Jet Propulsion Laboratory, 22 kwietnia 2015 [dostęp 2022-01-19] (ang.).
  6. a b M.E. Brown et al.. Methane and Ethane on the Bright Kuiper Belt Object 2005 FY9. „The Astronomical Journal”. 133, s. 284-289, 2007. DOI: 10.1086/509734. 
  7. Dwarf Planets and their Systems. Working Group for Planetary System Nomenclature (WGPSN)
  8. AstDys Makemake Ephemerides. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. [dostęp 2025-02-22]. (ang.).
  9. HubbleSite – NewsCenter – Hubble Discovers Moon Orbiting the Dwarf Planet Makemake (04/26/2016) – The Full Story [online], hubblesite.org [dostęp 2016-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-26].
  10. Radosław Kosarzycki: Hubble odkrywa księżyc planety karłowatej Makemake. Puls Kosmosu. [dostęp 2016-04-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-14)].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]