Nix (księżyc)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nix
Ilustracja
Nix sfotografowana przez New Horizons
14 lipca 2015
Odkrywca

Hal Weaver i inni
(Kosmiczny Teleskop Hubble’a)[1]

Data odkrycia

czerwiec 2005[1]

Tymczasowe oznaczenie

S/2005 P 2

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

48 671 km[2]

Mimośród

0,0000[2]

Okres obiegu

24,85 d[2]

Nachylenie do płaszczyzny orbity planety

0,000°[2]

Długość węzła wstępującego

203,400°[2]

Argument perycentrum

324,463°[2]

Anomalia średnia

284,405°[2]

Własności fizyczne
Wymiary

54×41×36 km[3]

Masa

5·1016 − 2·1018 kg

Albedo

0,43−0,50[3]

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

23,38 do 23,7m

Temperatura powierzchni

33–55 K

Pluton i jego księżyce z naniesionymi orbitami (fotografia wykonana przez teleskop Hubble’a)

Nixnaturalny satelita Plutona, który po raz pierwszy sfotografowany został 15 maja 2005 roku przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Jest trzecim pod względem odległości satelitą Plutona[3].

Księżyc ten ma podłużny kształt, a jego wymiary wynoszą 54×41×36 km[3]. Wcześniej jego rozmiary szacowano na od 44 do 130 km. Nix jest ok. 25% ciemniejsza od swojego bratniego satelity Hydry. Masa księżyca sięga 2·1018 kg. Nix krąży wokół barycentrum układu po prawie kołowej orbicie, której półoś wielka wynosi 48 671 km[2]. Pełnego obiegu dokonuje w czasie niecałych 25 dni.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Do momentu, gdy Międzynarodowa Unia Astronomiczna nie nadała mu nazwy, satelita nosił tymczasowe oznaczenie „S/2005 P 2”, gdzie „S” oznacza satelitę, „2005” to rok odkrycia, a „P 2” informuje, że jest to księżyc Plutona nr 2 (drugi odkryty w danym roku).

Księżyc został nazwany na cześć postaci z mitologii greckiej. Mitologiczna Nyks (ang. Nyx) była boginią Nocy, córką Chaosu, a także matką Charona (ponieważ istnieje już obiekt noszący imię greckiej bogini Nyks – planetoida (3908) Nyx – w wersji angielskiej, księżyc przyjął imię egipskiego odpowiednika).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Nix: In Depth. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2016-01-23]. (ang.).
  2. a b c d e f g h Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2015-03-26]. (ang.).
  3. a b c d S. A. Stern et al. The Pluto system: Initial results from its exploration by New Horizons. „Science”. 350 (6258), 2015-10-16. DOI: 10.1126/science.aad1815. (ang.).