Maryja Kalesnikawa
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1982 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
flecistka, dyrygentka, działaczka polityczna |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
Maryja Alaksandrauna Kalesnikawa (biał. Марыя Аляксандраўна Калеснікава; ros. Мария Александровна Колесникова, Marija Aleksandrowna Kolesnikowa; ur. 24 kwietnia 1982 w Mińsku[1]) – białoruska flecistka, dyrygentka, feministka[2], działaczka polityczna, podczas wyborów prezydenckich 9 sierpnia 2020 koordynatorka sztabu Wiktara Babaryki i jedna z liderek opozycji[3][4]. Więzień polityczny i więzień sumienia.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kalesnikawa pochodzi z rodziny inżynierów. Matka zmarła w 2019, ojciec Alaksandr[5][6] służył na okręcie podwodnym, wykładał na uczelni lotniczej, pracował w biznesie. Kalesnikawa ma siostrę[3].
Ukończyła Białoruską Państwową Akademię Muzyki w Mińsku w klasie fletu i dyrygentury. Studiowała także w Wyższej Szkole Muzyki w Stuttgarcie, gdzie przez pewien czas grała zawodowo[7][8].
Przez 17 lat uczyła gry na flecie w mińskim gimnazjum. Wchodziła w skład orkiestry teatralnej, prezydenckiej oraz orkiestry Michaiła Finberga[3].
Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]
W 2020 Kalesnikawa weszła w skład sztabu Wiktara Babaryki. 16 lipca w imieniu Babaryki Kalesnikawa ogłosiła o zjednoczeniu kampanii wraz z Waleryjem Cepkałą i Swiatłaną Cichanouską[9]. Aktywnie uczestniczyła w mityngach w trakcie kampanii oraz wyborów. 8 sierpnia wieczorem Kalesnikawa została zatrzymana przez milicję, jednak szybko ją zwolniono[10]. 18 sierpnia weszła w skład opozycyjnej Rady Koordynacyjnej[11], nazajutrz będąc wybraną do jej prezydium[12]. Została powtórnie zatrzymana 7 września[13].
10 września 2020 r. dwanaście organizacji, między innymi: Centrum Obrony Praw Człowieka Wiosna, Białoruskie Stowarzyszenie Dziennikarzy, Białoruski Komitet Helsiński, uznały ją za więźnia politycznego[14][15]. 9 września wiceprzewodnicząca Bundestagu Claudia Roth objęła patronatem Kalesnikawą[16][17]. 11 września 2020 r. Amnesty International uznała Kalesnikawą za więźnia sumienia[18].
6 września 2021 sąd w Mińsku skazał Kalesnikawą na 11 lat pozbawienia wolności za udział w spisku i próbę obalenia władz[19].
W 2021 roku otrzymała Nagrodę Praw Człowieka im. Václava Havla[20].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maria Kalesnikava, 38 лет, Минск, Беларусь [online], Поиск людей BigBookName.com [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ Андрей Коршунов, Феминизм против политики – Витьбич [online], 21 lipca 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ a b c Мария Колесникова рассказала о советах Алексиевич, об истории лозунгов кампании и совместном шопинге с Цепкало и Тихановской [online], Nasza Niwa, 4 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ Александр Атасунцев, Мария Колесникова – РБК: «Белорусы ощутили силу самим разобраться» [online], amp.rbc.ru, 19 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ У Менску затрымалі і хутка адпусьцілі Марыю Калесьнікаву.
- ↑ «Мария всегда повторяла: что бы ни случилось, я буду в Беларуси». Отец Колесниковой прокомментировал слова Лукашенко [online] [dostęp 2020-09-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-08].
- ↑ Музыкант и серфингист. Кто такая Мария Колесникова – представитель штаба Виктора Бабарико [online], TUT.BY, 20 lipca 2020 [dostęp 2020-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-21] (ros.).
- ↑ Кто такая Мария Колесникова – представитель штаба Виктора Бабарико. Ч [online], Белорусский партизан [dostęp 2020-08-21] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-08] (ros.).
- ↑ Ирина Халип, Время женщин [online], Nowaja Gazieta, 16 lipca 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ Александр Атасунцев, Наталия Анисимова, Соратницу Тихановской Колесникову отпустили после задержания [online], РБК, 8 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ В основной состав Координационного совета белорусской оппозиции вошли 70 человек [online], ТАСС, 18 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ Георгий Тадтаев, В президиум белорусской оппозиции вошли нобелевский лауреат и экс-министр [online], РБК, 19 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-21] (ros.).
- ↑ Krzysztof Zasada, Jedna z głównych działaczek białoruskiej opozycji uprowadzona w centrum Mińska [online], RMF24, 7 września 2020 [dostęp 2020-09-07].
- ↑ Патрабуем неадкладнага вызвалення Марыі Калеснікавай, Максіма Знака і Іллі Салея [online], Centrum Obrony Praw Człowieka Wiasna, 10 września 2021 [dostęp 2021-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-10] (biał.).
- ↑ Калеснікава, Знак і Салей прызнаныя палітвязнямі [online], Białoruskie Radio Racja, 10 września 2020 [dostęp 2021-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-10] (biał.).
- ↑ Claudia Roth, Vice President of the German Bundestag, takes over the prisoner’s godparenthood for Maria Kolesnikova [online], Libereco – Partnership for Human Rights, 9 września 2020 [dostęp 2021-10-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-10] (ang.).
- ↑ Янина Мороз, Премия Совета Европы Колесниковой – награда белорусам и тревожный сигнал [online], Deutsche Welle, 27 września 2021 [dostęp 2021-09-29] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-29] (ros.).
- ↑ Заявление. Беларусь: «Похищают лучших из нас». Произвольные аресты и принудительные высылки из страны ведущих оппозиционеров [online], Amnesty International, 11 września 2021 [dostęp 2020-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-25] (ros.).
- ↑ Rusłan Soszyn, Maria Kalesnikawa skazana na 11 lat łagrów. Niezłomna nawet w kajdankach [online], rp.pl, 6 września 2021 [dostęp 2021-09-06].}
- ↑ Marek Grzegorczyk: Václav Havel Prize awarded to jailed Belarusian opposition figure Maria Kalesnikava. emerging-europe.com, 2021-09-27. [dostęp 2023-09-02]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Protesty | |
|---|---|
| Każdego roku | |
| Organizacje | |
| Liderzy |
.svg)
