Przejdź do zawartości

Mikołaj Ignacy Wyżycki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Ignacy Wyżycki
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data urodzenia

6 listopada 1698

Data i miejsce śmierci

7 kwietnia 1757
Lwów

Arcybiskup metropolita lwowski
Okres sprawowania

1737-1757

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

7 lipca 1737

Odznaczenia
Order Orła Białego
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

7 lipca 1737

Konsekrator

Jan Aleksander Lipski

Współkonsekratorzy

Andrzej Stanisław Załuski
Antoni Sebastian Dembowski
Franciszek Antoni Kobielski

Mikołaj Ignacy Wyżycki[1] herbu Osmoróg (ur. 6 listopada 1698, zm. 7 kwietnia 1757 roku we Lwowie[2]) – duchowny katolicki, dziekan krakowskiej kapituły katedralnej w latach 17261737, archidiakon krakowskie kapituły katedralnej do 1726 roku[3], kanclerz krakowskiej kapituły katedralnej w latach 17221723[4], scholastyk warszawski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

6 maja 1737 mianowany arcybiskupem metropolitą lwowskim. Za jego rządów dokonał się rozwój życia zakonnego w archidiecezji, powstawały nowe parafie. Arcybiskup koronował również obraz Matki Bożej w lwowskim kościele Bożego Ciała.

10 lipca 1737 roku podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską[5].

W 1738 odznaczony Orderem Orła Białego[6]. W Buczaczu właściciel tego miasta Mikołaj Bazyli Potocki mało nie napadł i nie ukarał arcybiskupa, który odważył się mu upomnieć publicznie o rozwiązłe życie.

18 stycznia 1754 roku podpisał we Lwowie manifest przeciwko podziałowi Ordynacji Ostrogskiej[7].

Zmarł 7 kwietnia 1757 w wielki czwartek w klasztorze XX. Missyonarzów we Lwowie, których w 1746 sprowadził i w dawnym klasztorze Teatynów na krakowskim przedmieściu ulokował. Został pochowany w kościele XX. Misyonarzy[8]. W kryptach kościoła p.w. św. Piotra i Pawła oraz klasztoru Jezuitów we Lwowie znajduje się jego sarkofag[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Сzasem wzmiankowany jako Karol Wyżycki → Zob. : Iwan Bondarew, Mikołaj Potocki – starosta Kaniowski [w:] Kurier galicyjski, 11 lipca 2013.
  2. Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 327.
  3. Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 13.
  4. Jan Szczepaniak, Spis prałatów i kanoników kapituły katedralnej oraz kapituł kolegiackich diecezji krakowskiej (XVIII wiek), Kraków 2008, s. 15.
  5. Vetera monumenta Poloniae et Lithuaniae gentiumque finitimarum historiam illustrantia maximam partem nondum edita ex tabulariis Vaticanis, deprompta collecta ac serie chronologica disposita. T. 4, Ab Innocentio PP. XII usque ad Pium PP. VI 1697-1775.P.1-2, wydał Augustyn Theiner, Rzym 1864, s. 126.
  6. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 168.
  7. Złota Księga Szlachty Polskiej, rocznik V, Poznań 1883, s. 309.
  8. Antoni Schneider. Encyklopedii Krajoznawstwa Galicji. Lwów : Druk. Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1871, s. 227.
  9. Andrzej Betlej, Kościół p.w. ŚŚ. Piotra i Pawła oraz dawne kolegium Jezuitów [w:] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, Kraków 2012, cz. I, t. 20, il. 476. seria: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]