Mistrzostwa Świata w Snookerze 2022
| ||||
| ||||
| Miejsce | ||||
|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break |
147 | |||
_2012-02-05_23.jpg)
Mistrzostwa Świata w Snookerze 2022 (ang. 2022 Betfred World Snooker Championship) – 85. edycja mistrzostw świata w snookerze, która odbyła się w dniach 16 kwietnia – 2 maja 2022 roku w Crucible Theatre w Sheffield[1]. Był to szesnasty i ostatni turniej rankingowy sezonu 2021/2022[2].
Obrońca tytułu, Mark Selby, został wyeliminowany z turnieju w 1/8 finału po porażce 10:13 z Yan Bingtao[3].
Zdobywcą tytułu został Ronnie O’Sullivan, pokonując w finale Judda Trumpa 18:13. Dla O'Sullivana był to siódmy tytuł mistrzowski w karierze[4].
Organizacja turnieju[edytuj | edytuj kod]
Nagrody pieniężne[edytuj | edytuj kod]
- Zwycięzca: £ 500 000
- Drugie miejsce: £ 200 000
- Półfinalista: £ 100 000
- Ćwierćfinalista: £ 50 000
- Ostatnia 16: £ 30 000
- Ostatnia 32: £ 20 000
- Ostatnia 48: £ 15 000
- Ostatnia 80: £ 10 000
- Ostatnia 112: £ 5000
- Break powyżej 100 pkt: £ 1000
- Najwyższy break (łącznie w fazie głównej i kwalifikacjach): £ 15 000
- Łączna pula nagród: £ 2 395 000
Wydarzenia związane z turniejem[edytuj | edytuj kod]
Ogólne informacje[edytuj | edytuj kod]
- W turnieju zostało wbitych 109 breaków stupunktowych, co pozwoliło pobić rekord ustanowiony na poprzednich mistrzostwach o jeden taki break. Szesnaście z nich zbudował Mark Williams, co pozwoliło mu wyrównać indywidualny rekord „setek” ustanowiony przez Stephena Hendry’ego w 2002 roku[5].
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
- Liam Davies w wieku 15 lat i 277 dni został najmłodszym zawodnikiem, który wygrał mecz w mistrzostwach świata, pokonując w pierwszej rundzie eliminacji Aarona Hilla[6].
- W eliminacjach zagrał Marco Fu, dla którego udział w kwalifikacjach do mistrzostw był pierwszym profesjonalnym meczem od dwóch lat[7].
- Nigel Bond po porażce w eliminacjach z Lukasem Kleckersem ogłosił zakończenie sportowej kariery[8].
1. runda[edytuj | edytuj kod]
- W mistrzostwach świata zadebiutowali: Hossein Vafaei, Ashley Hugill i Jackson Page. Vafaei został pierwszym w historii Irańczykiem grającym w Crucible Theatre[9].
- Michael White został drugim w historii zawodnikiem, który awansował do fazy telewizyjnej mistrzostw, posiadając status amatora[10].
- Ronnie O’Sullivan, biorąc udział w 30. mistrzostwach świata w karierze wyrównał rekord należący do Steve'a Davisa[11]. Jego zwycięstwo przeciwko Davidowi Gilbertowi było dla niego 70. w karierze wygranym meczem w Crucible Theatre, czym wyrównał rekord Stephena Hendry’ego[12].
- Shaun Murphy w meczu ze Stephenem Maguire’em zbudował swojego setnego breaka stupunktowego w historii występów w mistrzostwach świata[13].
2. runda[edytuj | edytuj kod]
- Neil Robertson w dziewiętnastej partii meczu z Jackiem Lisowskim zbudował dwunastego w historii Crucible Theatre, a piątego w swojej karierze breaka maksymalnego. Australijczyk został tym samym ósmym zawodnikiem, który wbił 147 punktów w jednym podejściu w fazie telewizyjnej mistrzostw[14].
- Dwudziesty drugi frame meczu pomiędzy Markiem Selbym a Yanem Bingtao trwał 85 minut i 22 sekundy, co stanowi najdłuższą partię w historii fazy telewizyjnej mistrzostw. Zawodnicy pobili poprzedni rekord (z meczu Luki Brecela i Gary’ego Wilsona w roku 2019) o niemal sześć minut[15].
Ćwierćfinały[edytuj | edytuj kod]
- Yan Bingtao i Jack Lisowski po raz pierwszy w karierze awansowali do 1/4 finału czempionatu.
- Ronnie O’Sullivan dotarł do ćwierćfinału mistrzostw po raz 20. w karierze, czym ustanowił nowy rekord liczby występów na tym etapie czempionatu[16].
Półfinały[edytuj | edytuj kod]
- W półfinałach mistrzostw zagrali wszyscy trzej zawodnicy z tak zwanej „Class of '92" (John Higgins, Mark Williams i Ronnie O’Sullivan). Była to pierwsza taka sytuacja od 1999 roku[17]. Dla O'Sullivana był to trzynasty w karierze półfinał mistrzostw, czym ustanowił nowy rekord liczby występów na tym etapie czempionatu[18].
- Dla Williamsa break w wysokości 138 punktów z trzydziestej partii meczu z Juddem Trumpem był jego szesnastym wbitym w mistrzostwach, co pozwoliło mu wyrównać rekord Stephena Hendry'ego[5].
Finał[edytuj | edytuj kod]
- Ronnie O’Sullivan zdobył swój siódmy w karierze tytuł mistrza świata po pokonaniu w finale 18:13 Judda Trumpa. Pozwoliło mu to zrównać się pod względem liczby wygranych tytułów mistrzowskich ze Stephenem Hendrym. O'Sullivan został tym samym najstarszym mistrzem świata w snookerze w historii. W drugim dniu finału miał 46 lat i 148 dni; poprzedni najstarszy mistrz, Ray Reardon zdobył swój ostatni tytuł w wieku 45 lat i 203 dni[4].
- O'Sullivan w drugiej partii meczu zbudował swojego dwusetnego breaka stupunktowego w karierze na mistrzostwach świata, wliczając w to mecze kwalifikacyjne[19].
Zawodnicy[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicy rozstawieni[edytuj | edytuj kod]
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu Mark Selby. Kolejnych 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2021/2022, uwzględniającej wszystkie punkty zdobyte do turnieju Tour Championship 2022 włącznie[1].
- (w nawiasie okrągłym podano rundę, w której zawodnik zakończył udział w turnieju)
Mark Selby (2R)- Ronnie O’Sullivan (W)
Neil Robertson (2R)- Judd Trump (F)
- Kyren Wilson (2R)
John Higgins (SF)
Zhao Xintong (2R)
Mark Williams (SF)- Barry Hawkins (1R)
- Shaun Murphy (1R)
Luca Brecel (1R)- Stuart Bingham (QF)
- Anthony McGill (2R)
- Jack Lisowski (QF)
Mark Allen (2R)- Yan Bingtao (QF)
Zawodnicy nierozstawieni[edytuj | edytuj kod]
Poniżsi zawodnicy wywalczyli udział w mistrzostwach dzięki kwalifikacjom.
- (w nawiasie okrągłym numer zajmowany na liście rankingowej)
- [w nawiasie kwadratowym etap, na którym zawodnik zakończył udział w turnieju]
Hossein Vafaei (#18) [1R]- David Gilbert (#19) [1R]
- Ding Junhui (#29) [1R]
- Jamie Jones (#37) [1R]
Noppon Saengkham (#38) [2R]- Stephen Maguire (#40) [QF]
- Liam Highfield (#43) [1R]
- Scott Donaldson (#49) [1R]
- Thepchaiya Un-Nooh (#53) [1R]
- Matthew Stevens (#55) [1R]
- Chris Wakelin (#62) [1R]
- Lü Haotian (#64) [1R]
- Jamie Clarke (#66) [1R]
- Ashley Hugill (#77) [1R]
- Jackson Page (#90) [2R]
- Michael White (-[a]) [1R]
Drabinka turniejowa[edytuj | edytuj kod]
Finał[edytuj | edytuj kod]
| Finał: Do 18 wygranych frejmów Crucible Theatre, Sheffield – 1-2 maja 2022 Sędzia:  Olivier Marteel
| ||
|---|---|---|
 Judd Trump
|
13–18 | Ronnie O’Sullivan
|
| 1 maja Sesja popołudniowa (8 frejmów): 98 (72)–0, 0–120 (120), 1–78 (68), 66 (52)–73, 13–62, 4–105 (105), 98 (97)–0, 79–50 100 (73)–36, 7–117 (66, 50), 9–122 (118), 15–107 (97), 0–77, 26–94 (87), 80 (80)–4, 0–79 (60), 33–88 (88) 12–82 (82), 12–88 (88), 72 (64)–27, 1–91 (75), 151 (109)–0, 0–93 (85) | ||
| 109 | Najwyższy break | 120 |
| 3 | 100+ breaki | 3 |
| 10 | 50+ breaki | 16 |
Breaki stupunktowe fazy głównej turnieju[edytuj | edytuj kod]
W fazie głównej turnieju zostało wbite 109 breaków stupunktowych w wykonaniu 24 zawodników, co stanowi nowy rekord mistrzostw. Najwięcej z nich (szesnaście) zbudował Mark Williams, który tym samym wyrównał rekord Stephena Hendry’ego pod względem liczby setek wbitych w fazie telewizyjnej turnieju przez jednego zawodnika. Jako ósmy zawodnik w historii, w 19. frejmie przegranego pojedynku drugiej rundy z Jackiem Lisowskim, maksymalnego brejka skonstruował Neil Robertson[20].
- 147, 132, 131, 127, 117, 109, 109 Neil Robertson
- 140, 106, 104 Stuart Bingham
- 138, 138, 137, 137, 135, 127, 125, 121, 121, 121, 119, 117, 116, 110, 106, 100 Mark Williams
- 137, 134, 132, 131, 129, 117 Mark Selby
- 137, 122, 119, 106, 100 Jack Lisowski
- 136, 109, 103 Zhao Xintong
- 135, 128, 102 Jackson Page
- 134, 131, 126, 123, 122, 121, 120, 118, 116, 109, 107, 105, 104, 101, 100 Ronnie O’Sullivan
- 130 Chris Wakelin
- 130 Shaun Murphy
- 129, 124, 106 Anthony McGill
- 128, 125, 123, 106, 105, 103, 100, 100 John Higgins
- 127, 112, 110 Noppon Saengkham
- 126, 103, 101 Kyren Wilson
- 122, 117, 110 Ding Junhui
- 121 Hossein Vafaei
- 120, 114, 113, 110, 109, 107, 105, 105, 105, 103, 100 Judd Trump
- 114 Thepchaiya Un-Nooh
- 112, 106, 104, 103, 102, 102, 101, 100 Yan Bingtao
- 110, 109, 107 Mark Allen
- 109 Luca Brecel
- 108 Matthew Stevens
- 107, 102 Stephen Maguire
- 103 Lü Haotian
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
Format kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicy spoza czołowej szesnastki rankingu światowego oraz zaproszeni amatorzy musieli przejść przez czterorundowe eliminacje, które wyłoniły 16 zawodników zakwalifikowanych do udziału w fazie głównej mistrzostw. Turniej kwalifikacyjny został rozegrany w dniach 4–13 kwietnia 2022 roku w English Institute of Sport w Sheffield.
Format kwalifikacji wyglądał następująco:
- W pierwszej rundzie zagrali ze sobą zaproszeni przez WPBSA amatorzy oraz zawodnicy rozstawieni w turnieju od miejsca 81 w górę, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 2. runda – 32 zwycięzców z meczów 1. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 49–80, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 3. runda – 32 zwycięzców z meczów 2. rundy zagrało przeciwko zawodnikom rozstawionym w turnieju na miejscach 17–48, mecze do 6 wygranych frejmów;
- 4. runda – 32 zwycięzców z meczów 3. rundy zagrało przeciwko sobie o awans do fazy telewizyjnej mistrzostw, mecze do 10 wygranych frejmów podzielone na 2 sesje.
Drabinka kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]
Breaki stupunktowe kwalifikacji[edytuj | edytuj kod]
W kwalifikacjach łącznie wbito 89 breaków stupunktowych w wykonaniu 49 zawodników. Najwięcej z nich (pięć) wbił Thepchaiya Un-Nooh, Zhang Anda oraz Yuan Sijun.
- 147, 107, 103 Graeme Dott
- 145, 138, 137, 116, 101 Thepchaiya Un-Nooh
- 144 Pang Junxu
- 141 Ian Burns
- 139, 132 Scott Donaldson
- 139, 130, 115, 100 Matthew Stevens
- 137, 134 Ding Junhui
- 137, 108, 104, 100 Stephen Maguire
- 137 Allister Carter
- 135 Elliot Slessor
- 134, 110 Andy Hicks
- 133 David Grace
- 133 Ricky Walden
- 132, 129, 115, 109, 105 Zhang Anda
- 131, 121, 108 Chris Wakelin
- 131 Barry Pinches
- 131 Jimmy Robertson
- 131 Zhang Jiankang
- 130, 126, 120, 106, 105 Yuan Sijun
- 130 Jordan Brown
- 127 Liam Davies
- 123, 104 Liam Highfield
- 123 Tom Ford
- 122, 116, 100 Andrew Pagett
- 122 Chang Bingyu
- 122
Marco Fu - 119, 115 Lü Haotian
- 119 Jamie Clarke
- 118 Mark Davis
- 116, 116, 115 Lei Peifan
- 116, 113, 111 Noppon Saengkham
- 116, 104, 103 Jackson Page
- 116 Xu Si
- 115 David Lilley
- 114 Jamie Wilson
- 113, 113 James Cahill
- 112, 107 Ashley Hugill
- 110 Dominic Dale
- 110 Zhou Yuelong
- 108, 100
Iulian Boiko - 108 Joe O’Connor
- 106 Si Jiahui
- 104 Matthew Selt
- 103 Daniel Wells
- 102, 100 Gao Yang
- 101, 100 David Gilbert
- 100 Jamie Jones
- 100 Lee Walker
- 100 Michael White
Prawa telewizyjne[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]
Kwalifikacje można było śledzić w następujących platformach streamingowych:
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b World Championship 2022 – Draw, Schedule, Results. Eurosport, 2022-03-28. [dostęp 2022-04-03]. (ang.).
- ↑ CALENDAR 2021/2022. World Snooker Tour. [dostęp 2022-04-03]. (ang.).
- ↑ Selby Reign Ended By Yan. World Snooker Tour, 2022-04-24. [dostęp 2022-04-24]. (ang.).
- ↑ a b O'Sullivan Beats Trump for Magnificent Seventh. World Snooker Tour. [dostęp 2022-05-02].
- ↑ a b Crucible Centuries Record Beaten. World Snooker Tour, 2022-05-02. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ Davies Sets Record as Youngest Winner. World Snooker Tour, 2022-04-04. [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Returning Fu Left Cold by Burns. World Snooker Tour, 2022-04-05. [dostęp 2022-05-02].
- ↑ Nigel Bond Announces Retirement. World Snooker Tour, 2022-04-08. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
- ↑ Iran's Hossein Vafaei to make Crucible debut. BBC Sport, 2022-04-13. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
- ↑ Amateur Michael White qualifies for Crucible. BBC Sport, 2022-04-13. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ Ronnie O'Sullivan continues quest for seventh title as he marks 30th year at Crucible. BBC Sport, 2022-04-16. [dostęp 2022-05-02]. (ang.).
- ↑ O'Sullivan Beats Gilbert to Equal Records. World Snooker Tour, 2022-04-17. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ Maguire Downs Murphy in First Crucible Encounter. World Snooker Tour, 2022-04-17. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ Robertson Makes Crucible 147. World Snooker Tour, 2022-04-25. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ Defending champion Selby knocked out by Yan Bingtao. BBC Sport, 2022-04-23. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ O'Sullivan Thrashes Allen to Reach Quarters. World Snooker Tour, 2022-04-23. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ John Higgins survives to join Ronnie O’Sullivan and ‘Class of ‘92’ in semis. The Guardian, 2022-04-27. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ O'Sullivan Stays On Target for Magnificent Seventh. World Snooker Tour, 2022-04-27. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ Ronnie O'Sullivan in command against Judd Trump despite referee row. Sky Sports, 2022-05-01. [dostęp 2022-05-03]. (ang.).
- ↑ Robertson Makes Crucible 147. World Snooker Tour, 2022-04-25. [dostęp 2022-04-30]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| Wczesne lata | |
|---|---|
| Okres powojenny | |
| Professional Matchplay Championship | |
| Challenge matches | |
| Czasy współczesne | |
| The Crucible Theatre |