Okręty podwodne typu Sailfish
| |
| Rodzaj okrętu | |
|---|---|
| Kraj budowy | |
| Stocznia | |
| Zbudowane |
dwa |
| Użytkownicy | |
| Służba w latach |
1956–1978 |
| Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe |
|
| Sensory |
radar AN/BPS-2 |
| Załoga |
95 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
2.334 długich ton |
| • w zanurzeniu |
3.168 długich ton |
| Zanurzenie testowe |
122 metry |
| Długość |
110 m |
| Szerokość |
8,86 m |
| Napęd: | |
| diesel-elektryczny, dwie śruby | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Okręty podwodne typu Sailfish – pierwsze amerykańskie okręty podwodne skonstruowane specjalnie do pełnienia dozoru radiolokacyjnego. Zbudowane w latach 1953–1956 dwa okręty tego typu, stanowiły w tym czasie największe amerykańskie okręty podwodne napędzane napędem konwencjonalnym – ustępując w tym zakresie jedynie zbudowanym w latach 20. okrętom typu Narwhal. W celu sprawowania dozoru radarowego, wyposażono je w umieszczony w kiosku radar obserwacji przestrzeni powietrznej AN/BPS-2. W 1960 roku obydwie zbudowane jednostki tego typu zostały przeklasyfikowane na SS, zaś w latach 1968–1969, "Salmon" został ponownie przeklasyfikowany na okręt doświadczalny AGSS. Obydwa okręty zakończyły służbę w United States Navy w latach 1977–1978.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- SS-572 Sailfish Class. Global Security. [dostęp 2010-04-16]. (ang.).