Amerykańskie okręty podwodne typu E

Okręty podwodne typu E
Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Stocznia	Fore River
Zbudowane	dwa
Wodowanie: • pierwsza jednostka • ostatnia jednostka	27 maja 1911) 15 czerwca 1911
Użytkownicy	US Navy
Typ poprzedzający	D
Typ następny	F
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe	2 × 460 mm
Uzbrojenie	4 torpedy
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	13,5 węzła 11,5 węzła
Wyporność:
• na powierzchni	292 ton metrycznych
• w zanurzeniu	347 ton metrycznych
Długość	41,22 metra
Szerokość	3,56 metra
Napęd	2 silniki Diesla NLSECO: 2 silniki elektryczne 2 wały napędowe
Zasięg	2000 Mm @ 11 węzłów (powierzchnia) 100 Mm @ 5 węzłów (zanurzenie)
Załoga	20 oficerów i marynarzy

Okręty podwodne typu E – amerykański typ dwóch okrętów podwodnych o konstrukcji jednokadłubowej z początku XX wieku. Okręty te były odmianą opartego na rozwiązaniach konstrukcyjnych Electric Boat typu D z dwoma wałami napędowymi, w których spalinowe silniki benzynowe zastąpiono silnikami Diesla. Cechowała je przysadzista nadbudówka z mostkiem oraz wyposażenie w dwa peryskopy. Poza silnikami o zapłonie samoczynnym, jednostki te zainaugurowały stosowanie w amerykańskiej marynarce dziobowych sterów głębokości – obok sterów stosowanych dotychczas na rufie – oraz radia. Zastosowane silniki Diesla okazały się jednak zawodne, w związku z czym w roku 1915 zostały wymienione. Obydwa wybudowane okręty tego typu do końca 1917 roku operowały na Atlantyku. Prowadziły w tym czasie patrole wojenne, po zakończeniu I wojny światowej zostały przemianowane na okręty szkoleniowe, a pod koniec 1921 roku zostały pocięte na złom.

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 159. ISBN 1851095632.
• Norman. Polmar: The American submarine. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981. ISBN 0-933852-14-2.