USS Tullibee (SSN-597)

USS Tullibee (SSN-597)
Klasa	okręt podwodny
Typ	(okręt unikatowy)
	Historia
Stocznia	Electric Boat
	US Navy
Wejście do służby	1960
Wycofanie ze służby	18 czerwca 1988
Los okrętu	złomowany
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 2177 t; 2607 t
Długość	83,16 m
Szerokość	7,09 m
Zanurzenie testowe	215 m
	Napęd
	Reaktor S2C, 1 turbina (2500 KM), 1 śruba
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 13 w.; 16 w.
	Sensory
	Sonar ze sferyczną antena dziobową
	Uzbrojenie
	12 torped
Wyrzutnie torpedowe	4 x 533 mm (śródokręcie)
Załoga	56 oficerów i marynarzy
	Multimedia w Wikimedia Commons

USS Tullibee (SSN-597) — amerykański prototypowy okręt podwodny z napędem jądrowym, który konstrukcyjnie wyspecjalizowany był w zwalczaniu okrętów podwodnych (SSKN).

Kluczowymi cechami "Tullibee" były zdolność do prowadzenia cichych operacji, zaawansowane sensory o dużej sprawności oraz niski koszt budowy. Do napędu tego okrętu skonstruowany został nowy, mały reaktor oraz turbo-elektryczny układ napędowy, co pozwoliło na wyeliminowanie z maszynowni hałaśliwej przekładni oraz zapewniało bardzo szybką reakcję układu napędowego na decyzje załogi okrętu.

Zastosowany w tym okręcie system sonarowy AN/BQQ-1, był pierwszym zintegrowanym systemem sonarowym, który łączył elementy pasywne i aktywne w jednej dużej dziobowej antenie sferycznej. Konsekwencją takiego rozwiązania było konieczne przeniesienie standardowo znajdujących się do tej pory w dziobie wyrzutni torpedowych do śródokręcia, gdzie zostały umieszczone skośnie w stosunku do osi symetrii okrętu. Zastosowane rozwiązania konstrukcyjne oraz nowe technologie spowodowały jednak, że nie udało się uzyskać pożądanego poziomu obniżenia kosztów budowy okrętu. Także turbo-elektryczny układ napędowy uważany był za niezapewniający odpowiednio dużej prędkości, przy jednoczesnym zbyt małym obniżeniu kosztów tego napędu w stosunku do innych napędów nuklearnych.

W konsekwencji, marynarka amerykańska zdecydowała się na skoncentrowanie swoich wysiłków na budowie bardziej wszechstronnych okrętów ogólno-myśliwskich (SSN), rezygnując z kontynuowania rozwoju okrętów wyspecjalizowanych w zwalczaniu jednostek podwodnych (SSKN). Spowodowało to, że "Tullibee" pełnił rolę głównie eksperymentalną i został pocięty w 1988 roku.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. Washington, D.C.: Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, CA: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-8510-9563-2.