Przejdź do zawartości

Amerykańskie okręty podwodne typu B

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręty podwodne typu B
Ilustracja
Kraj budowy

 Stany Zjednoczone

Stocznia

Fore River

Zbudowane

trzy

Użytkownicy

 US Navy

Typ poprzedzający

typ A

Typ następny

typ C

Służba w latach

1907–1921

Uzbrojenie:
4 torpedy
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe


2 x 450 mm

Załoga

10 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

147 ton metrycznych

• w zanurzeniu

176 ton metrycznych

Długość

25,15 metra

Szerokość

3,81 metra

Napęd:
1 silnik benzynowy:
1 silnik elektryczny
1 wał napędowy
Prędkość:
• na powierzchni
• w zanurzeniu


9 węzłów
8 węzłów

Zasięg:
• na powierzchni

540 Mm @ 9 węzłów (powierzchnia)
12 Mm @ 4 węzłów (zanurzenie)

Okręty podwodne typu Bamerykański typ okrętów podwodnych o konstrukcji jednokadłubowej z początku XX wieku. Jednostki tego typu zbudowane były w oparciu o powiększony pojedynczy kadłub okrętów Johna Hollanda, wyposażonych w symetrycznie rozmieszczone po obu bokach kadłuba dwie wyrzutnie torpedowe oraz większy kiosk ze strukturą mostka. Jednostki te zostały w późniejszym czasie doposażone w drugi peryskop. Po krótkotrwałej służbie na wodach ojczystych, jednostki typu B zostały przekazane flocie azjatyckiej Stanów Zjednoczonych, gdzie operowały aż do wykreślenia ze stanu US Navy kolejno w latach 1919-1921.

Okręt Wodowanie Zakończenie służby
„Viper” 30 marca 1907 1 grudnia 1921
„Cuttlefish” 1 września 1906 12 grudnia 1919
„Tarantula” 30 marca 1907 25 lipca 1921

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]