USS Dolphin (AGSS-555)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
USS Dolphin (AGSS-555)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Projekt

SCB207

Historia
Położenie stępki

9 listopada 1962

Wodowanie

8 czerwca 1968

 US Navy
Wejście do służby

17 sierpnia 1968

Wycofanie ze służby

22 września 2006

Los okrętu

wycofany ze służby (okręt muzeum)

Dane taktyczno-techniczne
Długość

50,29 m

Szerokość

5,48 m

Zanurzenie testowe

b / d

Zanurzenie maksymalne

> 914,4 m

Napęd
Diesel-elektryczny.
• 2 General Motors V71
  12-cylindrowe silniki o mocy 425 KM
• 2 silniki elektryczne
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


10 węzłów
• 10 w (krótki dystans),
• 3-4 w (stała)

Uzbrojenie
Brak.
Zewnętrznie montowana wyrzutnia torpedowa dla celów testowych.
Ładowność: > 12 ton
Załoga

5 oficerów i 46 pozostałych osób, w tym naukowcy.

USS Dolphin (AGSS-555) amerykański okręt podwodny skonstruowany, zbudowany i wykorzystywany do celów naukowych i doświadczalnych. Do momentu wycofania ze służby, okręt ten służył do badań naukowych i doświadczalnych oraz testowych, w zakresie zjawisk fizycznych i przyrodniczych, a także w zakresie nowych rozwiązań technologicznych mających być w przyszłości wykorzystywanymi przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych. Szczególnym zadaniem tego okrętu, jest przeprowadzanie doświadczeń i testów związanych z prowadzeniem wojny przeciwpodwodnej (Anti-Submarine Warfare - ASW), w tym na dużych głębokościach. Do tej jednostki należał ustanowiony listopadzie 1968 r. światowy rekord zanurzenia okrętu podwodnego (do dziś nie pobity przez okręt o napędzie konwencjonalnym), wynoszący 914,4 m, zaś rok później ustanowił rekord głębokości wystrzelenia torpedy[1].

Okręt został wykreślony z rejestru okrętów Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w 2006 roku - jako ostatni amerykański okręt podwodny o napędzie spalinowo-elektrycznym, po blisko 40 latach służby i działalności naukowej. W jej trakcie, na jego pokładzie opracowano wiele najnowocześniejszych w danym czasie technologii, w tym zwłaszcza technologii podwodnych, znajdujących zastosowanie w także na współczesnych okrętach podwodnych XXI wieku.

Znaczące osiągnięcia okrętu[edytuj | edytuj kod]

  • Pierwsze wykonane z powodzeniem nawiązanie optycznej łączności pomiędzy zanurzonym okrętem podwodnym a samolotem;
  • Opracowanie techniki zobrazowania laserowego o fotograficznej przejrzystości;
  • Opracowanie technologii anteny ELF dla okrętów podwodnych typu Ohio;
  • Opracowanie wielu nieakustycznych technologii zwalczania okrętów podwodnych;
  • Rozwój technologii trudnych do wykrycia sonarów aktywnych;
  • Pierwszy przeprowadzony z sukcesem test systemu sonarowego okrętów podwodnych BQS-15
  • Opracowanie niezwykle dokładnego (do 10 cm) holowanego systemu monitorowania pozycji;
  • Odpalenie torpedy z pozycji na największej głębokości;
  • Opracowanie nowego sonarowego systemu unikania przeszkód podwodnych;
  • Opracowanie niezwykle dokładnego systemu zarządzania celami;
  • Prace nad określeniem "piątej siły natury";
  • Pierwsza wykonana z powodzeniem próba dwukierunkowej laserowej łączności pomiędzy zanurzonym okrętem a samolotem

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rekord nieoficjalny, gdyż dokładna głębokość odpalenia torpedy do dziś pozostaje tajna.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]