Partia Pokucka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Partia Pokucka
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Rozformowanie

1701

Nazwa wyróżniająca

1702

Dowódcy
Pierwszy

Zahorowski

Organizacja
Dyslokacja

Pokucie

Rodzaj sił zbrojnych

Jazda

Rodzaj wojsk

Wojska lądowe

Skład

17 chorągwi

Partia Pokucka – doraźnie zorganizowany w zimie 1701-1702 oddział wojskowy.

Dowódcą partii został mianowany regimentarz Zahorowski - stolnik nowogrodzki. Jego zadaniem było zapewnić przydzielonym chorągwiom właściwe warunki bytowe na leżach zimowych.

Partia, ta liczyła 16 chorągwi pancernych w sile 950 koni i jedną chorągiew wołoską liczącą 50 koni. Rozmieszczona była na terenie Pokucia z kwaterą dowódcy w Rakowcu[1].

Skład i rozmieszczenie partii[edytuj | edytuj kod]

Chorągwie[1]:

  • Chorągiew pancerna wojewody sandamierskiega St. Bidzińskiega - 100
  • chorągiew pancerna woj. kaliskiego F. Lipskiego - 60
  • chorągiew pancerna woj. lubelskiego St. Tarły - 50
  • chorągiew pancerna kasztelana kijowskiego M. Kossakowskiego - 60
  • chorągiew pancerna kasztelana lubaczewskiego M. Liniewskiego - 60
  • chorągiew pancerna łowczego litewskiego - 50
  • chorągiew pancerna starosty stężyckiego - 60
  • chorągiew pancerna starosty radomskiego - 60
  • chorągiew pancerna starosty nowomiejskiego - 60
  • chorągiew pancerna starosty czerkaskiego - 60
  • chorągiew pancerna starosty parczewskiego - 60

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wimmer 1956 ↓, s. 188.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
  • Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.