Partia Pokucka
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Rozformowanie |
1701 |
Nazwa wyróżniająca |
1702 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
Zahorowski |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Skład |
17 chorągwi |
Partia Pokucka – doraźnie zorganizowany w zimie 1701-1702 oddział wojskowy.
Dowódcą partii został mianowany regimentarz Zahorowski - stolnik nowogrodzki. Jego zadaniem było zapewnić przydzielonym chorągwiom właściwe warunki bytowe na leżach zimowych.
Partia, ta liczyła 16 chorągwi pancernych w sile 950 koni i jedną chorągiew wołoską liczącą 50 koni. Rozmieszczona była na terenie Pokucia z kwaterą dowódcy w Rakowcu[1].
Skład i rozmieszczenie partii[edytuj | edytuj kod]
Chorągwie[1]:
- Chorągiew pancerna wojewody sandamierskiega St. Bidzińskiega - 100
- chorągiew pancerna woj. kaliskiego F. Lipskiego - 60
- chorągiew pancerna woj. lubelskiego St. Tarły - 50
- chorągiew pancerna kasztelana kijowskiego M. Kossakowskiego - 60
- chorągiew pancerna kasztelana lubaczewskiego M. Liniewskiego - 60
- chorągiew pancerna łowczego litewskiego - 50
- chorągiew pancerna starosty stężyckiego - 60
- chorągiew pancerna starosty radomskiego - 60
- chorągiew pancerna starosty nowomiejskiego - 60
- chorągiew pancerna starosty czerkaskiego - 60
- chorągiew pancerna starosty parczewskiego - 60
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wimmer 1956 ↓, s. 188.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Grabski, Jan Wimmer i inni, Zarys dziejów wojskowości polskiej do roku 1864. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Warszawa 1966.
- Jan Wimmer: Wojsko Rzeczypospolitej w dobie wojny północnej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1956.