Polon (szybowiec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polon
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Konstruktor

Alojzy Błażyński

Typ

szybowiec

Konstrukcja

drewniana

Załoga

1

Historia
Data oblotu

1923

Wycofanie ze służby

1923

Liczba egz.

1

Liczba wypadków

2

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

12,3 m

Wydłużenie

12

Długość

5,7 m

Wysokość

1,7 m

Powierzchnia nośna

12,5 m²

Masa
Własna

65 kg

Użyteczna

60 kg

Startowa

125 kg

Dane operacyjne
Liczba miejsc
1
Użytkownicy
Polska

Polon – polski szybowiec amatorski, skonstruowany w dwudziestoleciu międzywojennym.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Porucznik pilot Alojzy Błażyński w warsztatach 3 pułku lotniczego w Poznaniu zbudował szybowiec „Polon” własnej konstrukcji. Szybowiec nie miał lotek, lecz był wyposażony w skrętne końcówki skrzydeł. To rozwiązanie powodowało, że pilot musiał przykładać duże siły na drążku sterowym co utrudniało sterowanie[1].

Szybowiec wziął udział w I Konkursie Ślizgowców w Białce koło Nowego Targu rozgrywanym od 23 sierpnia do 13 września 1923 roku, pilotował go konstruktor. 28 sierpnia szybowiec wykonał pierwszy lot trwający 8 sekund. Podczas tego lotu doszło do wypadku, w wyniku którego uszkodzone zostało podwozia, przód kadłuba i lotki, lecz szybowiec udało się szybko wyremontować. „Polon” wykonał podczas konkursu jeszcze trzy loty w dniu 6 września. Pierwszy trwał 43 sekundy, w drugim szybowiec utrzymał się w powietrzu przez 49 sekundy[2]. Podczas ostatniego startu szybowiec, na skutek błędu osób naciągających liny gumowe, uderzył skrzydłem w głowę osobę z obsługi startowej, następnie zawadził skrzydłem o ziemię i skapotował[3]. Widzowi ani pilotowi nic się nie stało. Szybowiec uzyskał w konkursie V nagrodę, ale nie zdecydowano się na jego naprawę, chociaż uważano go za najpoważniejszego rywala zwycięskiego SL-1 Akar[1].

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Jednomiejscowy szybowiec w układzie górnopłatu o konstrukcji drewnianej.

Kadłub o przekroju prostokątnym, kratownicowy, usztywniony naciągami z drutu, czteropdłużnicowy, kryty sklejką w przedniej części a w tylnej płótnem. Kabina pilota otwarta, bez wiatrochronu, wyposażona w drążek i orczyk[4].

Podwozie dwukołowe osadzone na osi przechodzącej przez kadłub, amortyzowane sznurem gumowym również umieszczonym wewnątrz kadłuba. Na końcu kadłuba znajdowała się płoza ogonowa[5].

Płat o obrysie prostokątnym, dwudźwigarowy, kryty płótnem, ze skrętnymi końcówkami, służącymi zamiast lotek. Było usztywnione naciągami z drutu mocowanymi do przedniej części kadłuba[5].

Usterzenie krzyżowe, statecznik pionowy wykonany jako integralna część kadłuba. Ster wysokości dwudzielny z rogowym odciążeniem aerodynamicznym. Napęd sterów linkowy[4].

Malowanie[edytuj | edytuj kod]

Kadłub był pomalowany na kolor czerwony z białym napisem „Polon” umieszczonym w przedniej części kadłuba. Powierzchnie kryte płótnem (skrzydła i usterzenie) były cellonowane[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]