Przejdź do zawartości

Powiat piltyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Powiat piltyński
Kreis Pilten
autonomiczna część
1585–1795
Państwo

 I Rzeczpospolita

Siedziba

Hazenpot
(miejsce sejmiku)

Data powstania

1585

Data likwidacji

1795

Powierzchnia

4558 km²

Położenie na mapie
Położenie na mapie
powiat piltyński jako pozostałość uposażenia biskupa kurlandzkiego (kolor pomarańczowy)

Powiat piltyński, inaczej też ziemia piltyńska (łac. Districtus Regii Piltensis, niem. Kreis Pilten) – autonomiczna część unii polsko-litewskiej, w latach 1685-1717 w unii z Księstwem Kurlandii i Semigalii[1].

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Magnusa Inflanckiego posiadane przez niego ziemie, będące uprzednio uposażeniem biskupa kurlandzkiego, zostały przyłączone do unii polsko-litewskiej, jako powiat piltyński, na podstawie traktatu polsko-duńskiego, zawartego 10 kwietnia 1585 r. w Kronborgu[2].

Starostwo piltyńskie

[edytuj | edytuj kod]

W efekcie postanowień traktatu kronborskiego z 1585 r. niegrodowe starostwo piltyńskie stanowiło zastaw związany z zapłatą na rzecz Danii za przekazanie powiatu piltyńskiego unii polsko-litewskiej. Od 1623 r. zastaw ten należał do rodziny Maydell(inne języki), której członkom na tej podstawie przysługiwał tytuł starostów piltyńskich[3].

Rozbiór

[edytuj | edytuj kod]

W wyniku III rozbioru w 1795 r. powiat piltyński wszedł w skład należącej do Rosji guberni kurlandzkiej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bogusław Dybaś: Na obrzeżach Rzeczypospolitej. Sejmik piltyński w latach 1617-1717. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2004, s. 34-311. ISBN 83-231-1793-4.
  2. op. cit. str. 26-27.
  3. op. cit. str. 26-27, 57.